Zawgyi Version (၁)
(၉)တန္းေက်ာင္းသူ “လင္းလဲ့ျဖဴ” ဆုိလွ်င္ အ.ထ.က(၅)တစ္ေက်ာင္းလုံး မသိသူမ႐ွိေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴကစာေတာ္႐ုံသာမက အသားျဖဴျဖဴေလးႏွင့္ ေခ်ာလဲေခ်ာလွလဲလွသည္။ ေက်ာင္းမွာဘာဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား
ဘဲ႐ွိ႐ွိ လင္းလဲ့ျဖဴကဗန္းကုိင္အျဖစ္အေ႐ြခံရသည္ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴေနတာကလည္း ကုိယ္ပုိင္ျခံ၀န္း ကုိယ္ပုိင္တုိက္ ကုိယ္ပုိင္ကားႏွင့္ျဖစ္၍ ဘ၀လွေသာ လင္းလဲ့ျဖဴဟုပင္ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။
အလွတရားဟူသည္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာအျပင္ပန္းအေနအထားအရ သုံးသပ္ေျပာဆုိႏုိင္ေသာအရာျဖစ္ေပသည္။ မွန္သည္.....လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္အမ်ားအားၾကေအာင္ အျပင္ပန္းအေနအထားတြင္မည္သုိ႔ပင္အလွ
တရားေတြေ၀ဆာေနပါေစ အတြင္းသ႑ာန္စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာတြင္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္မလွႏိုင္ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ဖခင္မွာ မႏွစ္ကလင္းလဲ့ျဖဴ(၈)တန္းအေရာက္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ကြာ႐ွင္းၿပီး အိမ္မွထြက္သြားခဲ့
သည္မွာ လင္းလဲ့ျဖဴမွာဖခင္ျဖစ္သူအား တစ္ခါမွျပန္၍မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴက မိခင္ႏွင့္အတူက်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီေလာက္လွေသာ မာမီကုိ ဒက္ဒီဘာလုိ႔စြန္႔လႊတ္သြားသလဲဆုိတာ လင္းလဲ့ျဖဴအေျဖမထုတ္ႏိုင္။ မဂၤလာေစ်းတြင္႐ွိေသာ ေဆးဆုိင္ႀကီးကုိ လင္းလဲ့ျဖဴ၏မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ဦးစီးေရာင္း၀ယ္၍ အိမ္၏စီးပြားေရးကုိဦးေဆာင္၍ေနရေလသည္။
ၿပီးေတာ့လင္းလဲ့ျဖဴ၏ မိခင္ၾကည္ျပာလင္းအေပၚ ဒီႏွစ္ပုိင္းထဲတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴသိပ္ၿပီးအျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္ခ်င္လာသည္။ အိမ္တြင္ ဒက္ဒီမရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပုိင္း မာမီတစ္ေယာက္အရင္ကထက္ အလွေတြ
ကုိတအားျပင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းဆုိေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း တတြဲတြဲလုပ္ေနသည္။ အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးက မာမီနဲ႔အတူ အိမ္ကုိပိတ္ရက္ေတြမွာ ပါလာတတ္ၿပီး အိမ္တြင္ပင္မာမီ
ႏွင့္အတူေနတတ္ေလသည္။ အပ်ဳိေပါက္အရြယ္သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ရွိသည္ဆုိတာေတာင္ မာမီဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးလားဟု လင္းလဲ့ျဖဴေဒါသျဖစ္မိသည္။ မိန္းမေတြက တဏွာရာဂနဲ႔ပတ္သက္လာရင္
သားသမီးရင္းေတာင္မွ ဒုကၡေပးတတ္တာကုိ (၉)တန္းေက်ာင္းသူအရြယ္ လင္းလဲ့ျဖဴေလးမသိရွာေသးေပ။ အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးကုိ လင္းလဲ့ျဖဴမ်က္ႏွာေၾကာမတဲ့။ ၾကည့္၍မရေခ်။ သူ႔ပုံစံႀကီးကုိ ၾကည့္ပါဦး။
နဲနဲေနာေနာ ခႏၶၶာကုိယ္ႀကီးမဟုတ္။ ဗလႀကီးက အယ္ေနသလုိ အရပ္ႀကီးကလည္း ျမင့္ျမင့္ႀကီးျဖစ္သည္။ အားလုံးျခံဳေျပာရလွ်င္ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေပါ့၊
ပထမပုိင္းက အိမ္ကုိ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးပါပါလာစဥ္က မာမီကပါ လင္းလဲ့ျဖဴကုိ ဖာသိဖာသာေနသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကုိသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သိသိသာသာႀကီးပင္ အတင္းလုိ္က္
ေရာၿပီးဂရုစုိက္ျပေနၾကသည္။ အိမ္သုိ႔တစ္ပတ္တစ္ခါ ပါလာေသာဟိုလူႀကီးကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြတစ္ပုံတစ္ပင္၀ယ္လာတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့မာမီကုိယ္တုိင္ကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴကုိ
အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ရင္းႏွီးေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မာမီဟာ မာမီပါဘဲ ေလာကႀကီးအလယ္မွာ ဒီသားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲသာရွိၾကတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မာမီစိတ္ခ်မ္းသာရင္
ၿပီးေရာဟု လင္းလဲ့ျဖဴကိုယ္တုိင္လုိက္လုိ္က္ေလ်ာေလ်ာေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လငး္လဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးနဲ႔ ၾကက္ေတာင္ရုိက္ကစားတဲ့အထိ အဆင္ေျပေအာင္ေနခဲ့သည္။
ဒီအခါမ်ဳိးတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴမိခင္ၾကည္ျပာလင္းက ေဘးမွေန၍ ကုလားထိုင္တစ္လုံးႏွင့္ထုိင္ကာ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီး၍ အားေပးေနတတ္သည္။
ဒီလုိ မာမီတစ္ေယာက္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံကို ျမင္ရၿပီးလင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ျဖဴ၏စိတ္ခ်မ္းသာမႈက တအုံေႏြးေႏြးနဲ႔ရယ္ပါ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့.....အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္း
ဆုိတဲ့လူႀကီးက ေစ်းပိတ္ရက္မွသာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္ကုိပါပါလာတတ္ၿပီး ညအိပ္ကာ မနက္မာမီဆုိင္သြားေတာ့မွ မာမီႏွင့္အတူ ျပန္သြားတတ္ေလသည္။ အိမ္မွာ ဒက္ဒီရွိကတည္းက
ဒက္ဒီႏွင့္မာမီတုိ႔က အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္အိပ္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴက အေပၚထပ္တြင္အိပ္သည္။ အခုဟုိလူႀကီးအိမ္မွာလာလာၿပီးေနေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္သလဲ.......လင္းလဲ့ျဖဴမသိ....မာမီနဲ႔မ်ား အတူအိပ္ေနသလား
မသိဘူး...။ အင္းေလ ဘယ္တတ္ႏုိ္င္ပါ့မလဲ။ လင္းလဲ့ျဖဴက ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ႔ အေပၚထပ္ကုိ စာဖတ္စရာေတြရွိရင္ဖတ္တယ္.....အိမ္စာေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္တယ္....ၿပီးေတာ့ည(၁၀)နာရီခြဲရင္ ၀င္အိပ္တယ္
ဒါက လင္းလဲ့ျဖဴေန႔စဥ္လုပ္ေနၾကျဖစ္သည္။
အိပ္ၿပီေဟ့ဆုိလွ်င္လည္း တစ္ေန႔လုံး က်ဴရွင္တက္ရ၊ စာဖတ္ရ၊ ေက်ာင္းတက္ရနဲ႔ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္လုိ္က္တာ....အရြယ္ကလည္း ကေလးသာသာဆုိေတာ့ ေခါင္းခ်ရင္အိပ္ေပ်ာ္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ မုိးလင္းမွဘဲ
တစ္ေရးႏုိးေတာ့သည္။ ဒီလုိ္ဆုိေတာ့ မာမီနဲ႔ဟုိလူႀကီးအေၾကာင္းကုိ လင္းလဲ့ျဖဴမသိႏုိင္ေတာ့ေခ်။ ဒီေန႔ညေနပုိင္း က်ဴရွင္မရွိ၍ လင္းလဲ့ျဖဴ (၄)နာရီထုိးကတည္းက အိမ္သုိ႔ျပန္ေ၇ာက္ေနသည္။ ေရခ်ဳိး၊ ထမင္းစားၿပီး
အေခြထုိင္ၾကည့္ေနတုန္း ညေန(၆)နာရီေလာက္မွာ မာမီျပန္လာသည္။ ဟုိေဂ်ာ္နီသန္းဆိုေသာ လူႀကီးပါ ပါလာသည္။
““ေရာ့....ဒါေတြက လင္းလဲ့အတြက္ အန္ကယ္၀ယ္လာတာ...””
““ဟယ္....အန္ကယ္.....အမ်ားႀကီးဘဲ.....ေက်းဇူးဘဲ....””
အ၀တ္အစားေတြသာမက စားစရာေတြလည္းပါသည္။ လင္းလဲ့က ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကုိလွမ္း၍ယူလုိ္က္သည္။ မာမီကေတာ့ အနားမွေန၍ ၿပံဳးၿပီးရပ္ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္
ႀကီးကုိ ေပြ႔ပုိက္၍ လင္းလဲ့ျဖဴအေပၚထပ္သုိ႔ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚထပ္သုိ႔ေျခခ်မိကာမွ သူမစားလက္စအာလူးေၾကာ္ထုပ္စားပြဲခုံေပၚတြင္ က်န္ခဲ့တာကုိသတိရ၍ တစ္ခါျပန္၍ဆင္းယူရန္ လက္ထဲမွအထုပ္ႀကီးကုိ
ေလွခါး၀ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်၍ လင္းလဲ့ျဖဴေလွခါးကုိျပန္ဆင္းသည္။ ေလွခါးငါးထစ္ေလာက္ဆင္းၿပီးသြားေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴေအာက္ထပ္ကုိျမင္လုိ္က္ရသည္။
““အယ္.....ေတာ့္...””
လင္းလဲ့ျဖဴ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးျဖစ္သြားသည္။ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးက မာမီကုိ မတ္တပ္ႀကီးဖက္၍နမ္းေနသည္။ မာမီၾကည္ျပာလင္းက လင္းလဲ့ျဖဴဖက္ကုိ ေက်ာခုိင္းထား
၍ လင္းလဲ့ျဖဴကုိ မေတြ႔ရေသာ္လည္း ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးကေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကုိလွမ္း၍ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိ္က္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးကုိ အတင္းငုံ၍စုပ္နမ္းသည္။ မာမီတစ္ကုိယ္လုံး
တြန္႔တက္သြားၿပီးေျခဖ်ားေလးေထာက္ခါ မ်က္ႏွာေလးေကာ့တက္သြားၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ကုိယ္လုံးႀကီးကုိ အတင္းျပန္၍ဖက္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴရင္ထဲဟာခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေယာင္ယမ္း၍ေလွခါးထစ္ကုိ သုံးထစ္ေလာက္ ဆင္းလုိ္က္မိၿပီးမွ အသာကုိယ္ရွိန္သက္၍ရပ္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးက မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ကာ လင္းလဲ့ျဖဴကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိ္က္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း၏ ခါးကုိသုိင္းဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ေအာက္သုိ႔ေလွ်ာက်သြားၿပီး မာမီရဲ႕ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီကုိယ္လုံးေလး လႈပ္ကနဲ လႈပ္ကနဲပင္ျဖစ္သြားရသည္။
မာမီ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္းမလႊတ္။
ရပ္ၾကည့္ေနရင္းမွ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ တစ္ကုိယ္လုံးခြန္အားေတြခ်ိနဲ႔၍လာသည္။ ေရွ႕မွေလွခါးလက္ရမ္းေလးကုိ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကုိ္င္ရင္းအသာေလးရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက
ၾကည္ျပာလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိလႊတ္ေပးလုိက္ေတာ့ မာမီၾကည္ျပာလင္းက မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားလွ်က္မွ သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ခြင္ထဲတုိး၍၀င္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းဆုိတဲ့လူႀကီးက မာမီနဖူးေလးကုိ ငုံ႔နမ္းလုိ္က္ၿပီး သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ႏွစ္ကုိယ္ၾကားတုိး၀င္သြားၿပီး မာမီရဲ႕ႏုိ႔အုံထြားထြားႀကီးေတြကုိ အက်ႌေပၚ မွပင္ ကုိင္၍ဆုပ္နယ္သည္။
မာမီခမ်ာ ကုိယ္လုံးေလးလႈပ္လႈပ္သြားၿပီး မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားတဲ့ မာမီမ်က္ႏွာေလးက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးမွာ လူးလိမ့္၍ေနသည္။ မာမီ ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူး......။ မာမီၾကည္ျပာလင္းရဲ႕ လက္ေတြက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ခါးႀကီးကုိ အတင္းအၾကပ္တုိးဖက္လုိက္တာ လင္းလဲ့ျဖဴသတိထားေတြ႔လုိက္ရသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းလက္ႀကီးေတြကမာမီႏို႕အုံႀကီးေတြေပၚက ဖယ္ခြာၿပီး မာမီ့ေနာက္ေက်ာကုိ သုိင္းဖက္လုိ္က္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီေက်ာျပင္ေလးကုိ အသာအယာပြတ္ေပးသည္။ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း မ်က္လုံးေလးေတြဖြင့္လာၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီးၾကည့္တယ္.....။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းရဲ႕ လည္ပင္းႀကီးကုိလွမ္း၍ဖက္လုိက္ၿပီး ေျခဖ်ားေလးေထာက္ကာ ဟုိလူႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မာမီက အတင္းဘဲ လွမ္းၿပီးစုပ္နမ္း လုိက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ကုိယ္လုံး ပုရြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ေသာင္းေလာက္တက္လာသလုိ တရြရြႏွင့္ေနရခက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြကခ်ိနဲ႔လာသည့္ လင္းလဲ့ျဖဴ
ဆတ္ကနဲ မ်က္ႏွာကုိလွည့္ကာ သူတုိ႔ကုိမ်က္ကြယ္ျပဳလုိက္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြကုိ တစ္လွမ္းခ်င္းနင္းကာ အေပၚထပ္ကုိျပန္ၿပီး တက္လာခဲ့သည္။ ေလွခါး၀ၾကမ္းျပင္တြင္ ခ်ထားေသာ
ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ လက္ေဆာင္ထုပ္ႀကီးကုိပင္ မယူႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲေျပး၀င္ကာ အိပ္ယာေပၚသုိ႔ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လုိက္သည္။
““ဟင္.....ဘာေတြလဲမသိဘူး...””
လင္းလဲ့ျဖဴ သူမခါးမွ စကပ္ေလးကုိမ၍ လွန္ၾကည့္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါးေလးက ေပါင္ၾကားတြင္ရႊဲနစ္ေနသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ကုတင္ေပၚမွျပန္၍ဆင္းလုိက္ၿပီးအတြင္းခံေဘာင္းဘီ
ကုိခၽြတ္ကာ ေရလဲထဘီေဟာင္းေလးကုိယူ၍ သူမေပါင္ခြၾကားကုိသုတ္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသုိ႔ျပန္၍လွဲလုိက္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ပုံသ႑ာန္မွာ အသက္မပါေႏွးေကြး၍ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိ
လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလးမွိတ္၍ၿငိမ္ေနသည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ မာမီၾကည္ျပာလင္းက အသက္(၃၄)ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ အပ်ဳိေတြ႐ႈံးေလာက္ေအာင္
လွသည့္အလွကုိလည္း ပုိင္ဆ္ိုင္ထားသူျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႔မ်ား ဒီလူႀကီးကုိ ဘာလုိ႔လက္ခံထားသလဲဆုိတာ လင္းလဲ့ျဖဴ မစဥ္းစားတတ္ေခ်။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနေသာပုံရိပ္က လင္းလဲ့
၏မ်က္ေစ့ထဲမွ မထြက္ေခ်။ သက္ျပင္းေတြအခါခါခ်ရင္း လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္လူးလွိမ့္၍ေနသည္။
တစ္နာရီဆုိေသာ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ ဘာမွမၾကာလုိက္သလုိပင္....။ အိပ္ယာေပၚတြင္ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ေနေသာ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္
၀င္လာသည္ဆုိေသာအသိေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးကုိ အားယူ၍ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။
““ဟင္.....အန္ကယ္..””
လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလး၀ုိင္းသြားၿပီး အ့ံၾသတႀကီးေရရြတ္မိရင္း ထထုိင္လုိက္မိသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ေတြ႔ျမင္လုိက္ရသည္ကေတာ့ သူမ၏ကုတင္ေဘးသုိ႔ေရာက္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း
အကႌ်မပါဘဲေအာက္တြင္ ပုဆုိးတစ္ထည္ကုိ ျဖစ္သလုိ၀တ္ထားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကုိဘာမွမေျပာဘဲ သူမ၏၀ုိင္း၀ုိင္းစက္စက္မ်က္လုံးေလးမ်ားကုိ စုိက္ၿပီးၾကည့္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့မွ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ညွပ္ကုိင္၍ဆြဲယူလုိက္သည္။
““ခ်စ္တယ္.......ကေလးရယ္..””
၀မ္းေခါင္းသံျဖင့္ တုန္ခို္က္စြာျမည္တမ္းၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ၏တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိဖိကပ္စုပ္နမ္းပစ္လုိက္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ အစိမ္းသက္သက္ေသြးသားေလးေတြ
အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားၿပီး လက္ေလးတစ္ဖက္က ေဂ်ာ္နီသန္း၏လည္ပင္းႀကီးကုိ ျပန္၍သုိင္းဖက္လုိက္မိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမကုိရင္ခြင္ထဲထည့္၍ ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ထား
သည္။ အတန္ၾကာေအာင္စုပ္နမ္းၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမကုိေပြ႔၍အိပ္ယာထဲျပန္လွဲသိပ္လုိက္သည္။ ေကာင္မေလးတစ္ကုိယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ရီေ၀ေသာမ်က္လုံး
အစုံနဲ႔ ေဂ်ာ္နီသန္းကုိေမာ့၍ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကုိငုံ႔၍ၾကည့္ေနရာမွ ေခါင္းခါလုိက္ၿပီး အခန္းထဲမွျပန္ထြက္ရန္လွည့္လုိက္သည္။
““ဟင္.......အန္ကယ္.....ဘယ္လဲ....””
လင္းလဲ့ျဖဴ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္ေကာက္၀တ္တစ္ဖက္ကုိ အမိအရလွမ္း၍ဆြဲလုိက္သည္။
““ၾကာရင္မွားကုန္မယ္ကေလး.........အန္ကယ္ျပန္ေတာ့မယ္.......””
““ဘာ.....ဘာ......မွားမွာလဲဟင္....””
ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ကုိမလႊတ္ဘဲ အေမာတေကာေမးသည္။
““အန္ကယ္မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး ဒီမွာၾကည့္ပါလား....””
ေဂ်ာ္နီသန္းခါးမွ ျဖစ္သလုိ၀တ္ထားေသာ ပုဆုိးကုိခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။
““အာ........ဟာ......ေၾကာက္စရာႀကီး....””
မတ္ေတာင္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ စံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴဆတ္ကနဲတုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မ်က္စိႏွစ္လုံးကုိမွိတ္ခ်လုိက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏
လက္ေလးတစ္ဖက္ကုိဆြဲယူၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးေပၚတင္၍ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ လီးတန္ႀကီးအားဆုပ္ေပးလုိက္သည္။ ပူေႏြး၍မာေက်ာလွေသာ အေခ်ာင္းႀကီးက ေစးကပ္
ကပ္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။ မာမီကုိလုပ္ထားတဲ့အရည္ေတြလားမသိဘူး....(လင္းလဲ့ျဖဴ ေနာက္မွစဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္သည္။) လီးေခ်ာင္းႀကီးကုိ လက္ေလးျဖင့္အသာေလးညွစ္၍ကုိင္လုိက္ရင္း
အိပ္ယာေပၚတြင္ဆန္႔၍ထားေသာ သူမ၏ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္တစ္ေခ်ာင္းလိမ္၍ ညွပ္လုိက္ေၾကာင္းေတြ႔လုိက္ရသည္။ လီးေခ်ာင္းႀကီး၏အေတြ႔က လင္းလဲ့ျဖဴ၏
ေသြးသားေတြကုိ ဆူပြက္ေစသလုိႏုညက္ေသာသူမ၏လက္ေလးအထိအေတြ႔ကလည္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏လီးႀကီးကုိတခဏအတြင္းပုိ၍ မာေက်ာလာသည္။
““အန္ကယ္.....မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး လင္းလဲ့ရာ.....””
““ဘာ......ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ.....အန္ကယ္ရယ္....””
““ခ်စ္မလုိ႔ေပါ့......လင္းလဲ့ရဲ႕...””
ေျပာေျပာဆုိဆုိေဂ်ာ္နီသန္းက ကုတင္ေပၚလွိမ့္တက္လုိက္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ၏ရင္ဘတ္ေပၚ အသာေမွာက္ခ်လုိက္ရာမွ သူမ၏နီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကုိ စုပ္နမ္းလုိက္ျပန္သည္
လက္တစ္ဖက္ကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴ၏ အက်ႌေတြေပၚမွေန၍ ႏို႔ေလးေတြကုိပြတ္သပ္ေပးလုိက္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ ခါးေလးေကာ့တက္သြားသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴခမ်ာ တြန္႔တြန္႔လူးေနရွာသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ အက်ႌၾကယ္သီးေလးမ်ားကုိ တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမကုိအတန္ငယ္ေစာင္းေပးလုိက္ၿပီး ဘရာစီယာခ်ိတ္ကုိျဖဳတ္ကာ ဘရာစီယာေလး
ကုိ ရင္ဘတ္ကေနခြာလုိက္ေတာ့ ဗမာၾကက္ဥေလာက္ရွိေသာ သူမ၏ ေဖာင္းေဖာင္းအိအိႏုိ႔ေလးေတြကထြက္၍ေပၚလာသည္။ နီရဲေသာႏုိ႔သီးေခါင္းေလးေတြကျပားကပ္ေနသည္။ ႏုိ႔သီး
ေခါင္းနီတာရဲေလးမ်ားကုိ လက္နဲ႔ထိုးေကာ္ၿပီးအသာဖြဖြေလးပြတ္ေခ်ေပးလုိက္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ ဒူးကေလးေတြဆတ္ကနဲေထာင္လာၿပီး စုလုိက္ကားလုိက္ျဖင့္ေခါင္းေလးကုိ ဘယ္ညာရမ္း
ေနေတာ့သည္။
““အုိး.....အုိး....အားလားလား....အန္...အန္ကယ္....ဟာ....ဟာ့...””
လင္းလဲ့ျဖဴစကားမဆုံးလုိက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိဖိကပ္စုပ္နမ္းပစ္လုိက္သည္။ ထုိသုိ႔စုပ္နမ္းရင္းလက္မ်ားကလည္း သူမ၏ႏုိ႔ေလးေတြကုိ ဆုပ္ကုိင္ပြတ္ေခ်၍ေနသည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ သိပ္ၿပီးေၾကာက္ေနပုံရေပမယ့္ တစ္ခါမွမေတြ႔ၾကံဳဖူးေသးတဲ့ အေတြ႔အာရုံအရသာမွာ ရစ္မူးေနမိၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္းကုိျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳမိေပ။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ႏုိ႔ေလးေတြကုိ
တယုတယျဖင့္ နမ္း႐ႈိက္လုိက္ရင္း သူ႔လက္က၀တ္ထားတဲ့စကပ္ေလးေပၚကေန လင္းလဲ့ျဖဴရဲ႕ေပါင္ၾကားကုိ စမ္းလုိက္သည္။ ေကာင္မေလးေအာက္ခံေဘာင္းဘီ၀တ္မထားေၾကာင္းသိ
လုိက္ရသည္။ ေပါင္ရင္းႏွင့္၀မ္းဗုိက္သားေလးေတြကုိပြတ္ေပးရင္း စကပ္ေလးကုိ တေျဖးေျဖးတေရြ႕ေရြ႕ခါးဆီသုိ႔ ဆြဲလွန္တင္လုိက္သည္။ (--)ႏွစ္သမီးနဲ႔မလုိ္က္ ေဖာင္းမုိ႔မုိ႔ထြားထြားႀကိဳင္း
ႀကိဳင္းႏွင့္ အေမႊးႏုေရးေရးေလးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးသည္တင္းတင္းမာမာေလးထြက္ေပၚလာသည္။ တင္းတင္းေစ့ကပ္ေနေသာ အကြဲေၾကာင္းေလး၏ ထိပ္နားတြင္ေတာ့ အစိေလးကျပဴး
ျပဴးေလးထြက္ေနသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ဆြဲမလုိက္ၿပီးေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေပါင္တြင္းေၾကာေလးေတြေထာင္ထလာတဲ့အထိ ဆြဲကားပစ္လုိက္ေတာ့ ေကာင္မေလး၏ပစၥည္းေလးကအတန္
ငယ္ၿပဲဟသြားသည္။ အေစ့ေလးကမန္က်ည္းေစ့ေလာက္ျပဴး၍ထြက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုနဲ႔ အစိေလးကုိအသာပြတ္ေပးလုိက္သည္။
““အုိး.....အား......ဟား....အန္...အန္ကယ္....””
လင္းလဲ့ျဖဴမွာ မခ်ိမဆန္႔ေလးညီးညဴလုိက္ၿပီး ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လည္ပင္းကုိသုိင္းဖက္လုိက္ၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏မ်က္ႏွာအႏွ႔ံကုိ ဒလစပ္နမ္းလုိက္ေတာ့သည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းမွာ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေဘးသုိ႔၀င္၍ လွဲအိပ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လုံးက်စ္မာခဲ၍ေနေသာ သူမ၏ႏုိ႔အုံေလးတစ္ဖက္ကုိငုံခဲလုိက္သလုိ က်န္ေသာႏုိ႔တစ္ဖက္ကုိလည္း လက္ဖ၀ါးျဖင့္
အုပ္ကုိင္လုိက္ၿပီး နယ္ဖတ္ပစ္လုိက္သည္။
““အိုး.....အင္း....အုိး.....အုိး......ဟင္း.....ဟင္း.....ဟင္း...””
လင္းလဲ့ျဖဴတြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြး၍သြားသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္း သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကုိစုပ္နမ္းလုိ္က္သည္။ ဒီလုိႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ ဖိကပ္စုပ္နမ္းလုိက္ၿပီး သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြအား လွ်ာဖ်ားႏွင့္ပြတ္ေပးသလုိလင္းလဲ့ျဖဴ၏အာေခါင္ထဲ
ထိထိုးေမႊလုိက္သည္။ ေနာက္သူမ၏လွ်ာေလးကုိလည္း သူ႔လွ်ာႀကီးနဲ႔ကလိရင္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္တစ္ဖက္က လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေပါင္ျခံၾကားထဲက ဆီးခုံေမာက္ေမာက္ေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းသား
ေလးေတြတစ္၀ုိက္ကုိဖြဖြေလးေလွ်ာက္ၿပီး ပြတ္ေနလုိက္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ တြန္႔တြန္႔လူးေနတဲ့ၾကားက သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိေစ့လုိက္ကားလုိက္ျဖင့္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္
၍ေနေလသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကား အကြဲေၾကာင္းေလးအတုိင္းအထက္ေအာက္မထိတထိေလး ပြတ္သပ္ေပးလုိက္သည္။
““အင့္....ဟင့္....အုိး......ဟင္း.....ဟင္း..””
တဟင္းဟင္းနဲ႔အဖ်ားတက္သလုိ ညီးညဴရင္းဖင္ေလးကခါ၍ေနရွာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ပြတ္သပ္နမ္းရႈတ္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ လင္းလဲ့ျဖဴကာမဆႏၵေတြ တရွိန္းရွိန္းတက္ႂကြလာၿပီး ႏုိ႔သီးေခါင္း
ေလးေတြကေထာင္တက္၍လာသည္။ မတ္ေထာင္တက္လာေသာႏုိ႔သီးေခါင္းေလးေတြကုိ ေဂ်ာ္နီသန္းကလက္မနဲ႔လက္ၫိႈးၾကားမွၫွပ္ၿပီး မနာတနာေလးပြတ္ေခ်လုိက္ျပန္သည္။
““အ....အုိ....အုိး........ဟင္း......ဟင့္.....အန္.....ဟင္းဟင္း.....အန္ကယ္...””
လင္းလဲ့ျဖဴတြန္႔လိမ္ၿပီး ညီးညဴလုိက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း သူမ၏ႏုိ႔ေလးေတြကိုအားရေအာင္ပြတ္ေခ်ၿပီးမွ သူမ၏ေပါင္ၾကားထဲက ခ်စ္စရာ၊ စြဲမက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကုိ
လက္နဲ႔အုပ္ၿပီးစမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အကြဲေၾကာင္းေလးမွာအရည္ေလးေတြစုိေနတာကုိစမ္းမိလုိ္က္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက အသာလက္ညိဳးေလးနဲ႔သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္
ၾကည့္လုိက္ေတာ့“ျပြတ္” ကနဲလက္ကတစ္ဆုံး၀င္သြားသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴလည္း “ဟ...အင့္.....ဟင့္.....အင္း....အင္း...” ဆုိၿပီးခါးေလးေကာ့တက္သြားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏
ႏုိ႔ေလးေတြကုိ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔အသံျမည္တဲ့အထိစုိ႔လုိ္က္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကုိနမ္းလုိ္က္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိစုပ္လုိက္နဲ႔အစြမ္းကုန္ႏႈိးဆြ၍ေနသည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲကုိ ထိုးလုိ္က္သြင္းလုိက္လုပ္ေနတဲ့ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း အရည္ေတြေၾကာင့္စုိရႊဲ၍ေနၿပီ။ ေဂ်ာ္နီသန္းက အတန္ၾကာတဲ့အထိ
လက္ညိဳးကုိေစာက္ေခါင္းထဲထုိးလုိက္သြင္းလိုက္လုပ္ေပးေနၿပီးမွ လက္ခလယ္ကုိပါလက္ညိဳးနဲ႔ပူးၿပီး လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ပူးကုိ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ပတ္ထဲသုိ႔ ထုိးသြင္းလုိ္က္သည္။
““အား....နာတယ္....အန္ကယ္....””
သူမ၏စကားကုိ ေဂ်ာ္နီသန္းက ဂရုမစုိက္ေတာ့ပဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲ၀င္ေနေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံးျဖင့္အထဲကုိ ထုိးေမႊကလိေနသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ေလး
ေတြကုိ ေထာင္လုိက္၊ ကားလုိက္ေစ့လုိက္ျဖစ္ေနသည္။
““အား....အား.....အန္ကယ္....လင္းလဲ့....မ...အား....မေနတတ္...ေတာ့ဘူး...အုိး....အုိး....အင္း...ဟင္း...ရွီး....ကၽြတ္...ကၽြတ္.....ကၽြတ္.....ဘာ...ေတြလဲ.....ထြက္.......
ထြက္ကုန္ၿပီ...””
လင္းလဲ့ျဖဴ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံး ခၽြဲက်ိက်ိအရည္ျပစ္ျပစ္မ်ားႏွင့္စုိစြတ္သြားသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ မေအာင့္ႏုိ္င္ေတာ့ဘဲ ပထမဆုံးအခ်ီ
ၿပီးသြားသည္။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကုိခဏၾကာေအာင္ ဆက္ၿပီးေမႊေနၿပီးမွ အသာေလးေဂ်ာ္နီသန္းက ဆြဲထုတ္ပစ္လုိ္က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေဂ်ာ္နီသန္းကလွဲေနရာမွထလို္က္ၿပီး လင္းလဲ့
၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ၿပီးေနရာယူလုိ္က္သည္။ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ အသာေလးထပ္ၿပီးၿဖဲကားလုိက္သျဖင့္ ရႊဲစုိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ နီရဲၿပဲအာ၍သြားသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအားဆြဲမလုိက္ၿပီး သူ႔ေပါင္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီတင္လုိ္က္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကပုိၿပီးၿပဲအာသြားသည္။
အဲ့ဒီေနာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက မာေက်ာတင္းေျပာင္ေနေသာသူ႔လီးႀကီးကုိ လက္တစ္ဖက္နဲ႔အရင္းကေနကုိင္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ေခါင္း၀တြင္ေတ့လုိက္ကာ....လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔ ေစာက္
ပတ္၀ေလးပတ္လည္ကုိထိၿပီး ပြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴမွာတဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ဒီလိုပြတ္ေနရာကေန လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔သူမရဲ႕ေစာက္ေစ့ေလးကုိဆတ္ကနဲထုိးလုိက္သည္။
““အုိး....အား.....အန္ကယ္....အဟင့္...””လင္းလဲ့ျဖဴမ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ညည္းညဴေနသည္။
ၿပီးမွလီးထိပ္ႀကီးကုိ ေစာက္ေခါင္း၀မွာအေသအခ်ာေတ့ၿပီး ဆတ္ကနဲထုိးသြင္းလုိက္သည္။
““ျပြတ္....ျဗစ္...အား......ဟား......အ....နာ....နာတယ္....အီး....ဟီး.....ဟီး....””
ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးထိပ္ႀကီးကလင္းလဲ့ျဖဴ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ၿငိမ့္ကနဲနစ္၀င္သြားသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴမွာ ထြန္႔ထြန္႔လူးၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကုိဆက္၍
မသြင္းေသးေသာ္လည္းကၽြတ္မထြက္ေအာင္ အသာေလးဖိထားလုိက္ၿပီးခါးကုိကုန္းကာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကုိစုပ္နမ္းလုိက္သလုိ....လက္ေတြကလည္းႏုိ႔ေတြကုိပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ေပးသည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ၏တစ္ကုိယ္လုံးျဖတ္ျဖတ္လူးေနသည္။ တစ္ေျဖးေျဖးစီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ရပ္သြားသည္။ သူမ၏ကုိယ္လုံးေလးတစ္ေျဖးေျဖးျငိမ္က်သြားေတာ့မွ လီးႀကီးကုိတစ္ခါ
ဖိၿပီးသြင္းလုိက္ျပန္သည္။
““ျဗစ္.....ျဗစ္...အာ....အား....ကၽြတ္....ကၽြတ္....နာ.....နာတယ္....အန္ကယ္....””
လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားၿပီး ညီးညဴလုိက္ရျပန္သည္။ မ်က္လုံးမွာမ်က္ရည္ေလးေတြျပန္ၿပီး၀ဲလာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးကလင္းလဲ့ျဖဴ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ သုံးပုံ
တစ္ပုံခန္႔ မဆန္႔မၿပဲနစ္၀င္၍သြားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကုိလက္နဲ႔အသာအယာပြတ္လုိက္ မနာတနာေလးကုတ္ဆြဲလုိက္ ေစာက္ေမႊးပါးပါးေလးေတြကုိ
အသာအယာေလးပြတ္ေပးလုိက္ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္လုပ္ေပးေနသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴမွာ ေခါင္းေလးတခါခါႏွင့္ တဟင္းဟင္းညီးညဴ၍ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ၀င္ေနေသာ
သူ႔လီးသုံးပုံတစ္ပုံခန္႔ႏွင့္ပင္ အသာေလးေညွာင့္၍လုိးေနရင္းက သူ႔လီးႀကီးကုိတစ္ခ်က္ဖိသြင္းလုိက္ျပန္သည္။
““ျဗစ္.....အုိး.....အုိ....နာ...နာတယ္...အား....အား..နာတယ္...အန္ကယ္....ကၽြတ္....ကၽြတ္.....မရ.....ဘူး.....ျပန္ခၽြတ္.....ျပန္ခၽြတ္လုိက္ေတာ့......မဆန္႔ဘူး......တအားနာ
တယ္....””
ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ သံုးပုံတစ္ပုံခန္႔၀င္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔လီးႀကီးကုိအသာေလးဆြဲၿပီး အထဲမွာလီးထိပ္ႀကီးက်န္ရုံသာဆြဲထုတ္လုိက္သည္။
““အာ...အာ...အင္း...အင္း...ဟင္း...””
လင္းလဲ့ျဖဴအေမာတေကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္သည္။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုက လီးႀကီးကုိငုံခဲၿပီး ဖုထစ္ေမာက္ၾကြလာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ၏လက္မထိပ္ျဖင့္
ေစာက္စိေလးကုိ ပြတ္ေခ်လုိက္ျပန္သည္။
““အာ....ဟာ....အင္း...အီး....အူး....အုိး...””
လင္းလဲ့ျဖဴ ခါးေလးေကာ့ ရင္ေလးေမာ့တက္လာတဲ့အခုိက္မွာဘဲ လီးႀကီးကုိေစာေစာက၀င္ထားသေလာက္ဘဲခ်ိန္ဆၿပီး ျပန္ထုိးထည့္လုိက္ျပန္သည္။
““ျဗစ္...ျပြတ္.....အာ....အင္း......ကၽြတ္.....ကၽြတ္....””
““ေစာေစာကေလာက္ မနာေတာ့ဘူးမုိ႔လား....””
““အင္း....ဟုတ္......ဟုတ္တယ္...””
ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးထိပ္ႀကီးကုိေစာက္ေခါင္းထဲမွာ၀င္သေလာက္နဲ႔ တစ္ခါစိမ္ထားလုိက္ျပန္ၿပီး သူမ၏ႏုိ႔ေလးႏွစ္လုံးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔စုံကုိင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ကာႏို႔သီးေလးေတြကုိလည္း
ပြတ္ေခ်ေပးျပန္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔သုံးပုံႏွစ္ပုံမွ်၀င္ေနေသာ လီးႀကီးမွာလည္းလုိးခ်င္လြန္းသျဖင့္ေဒါမာန္ေတြထေနသည္။ တင္းကနဲတင္းကနဲ ဆစ္ကနဲ ဇုိးဇုိးဇတ္ဇတ္
ျဖစ္ေနသည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ေနေသာအေတြ႔ကႏုဖတ္ေနေသာ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးေတြက ေတြ႔ထိခံစားသိရွိရၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴမွာစိတ္ေတြထသထက္ထကာ အရည္ၾကည္
ေတြမွာ ေစာေစာကၿပီးထားေသာ ခပ္ျပစ္ျပစ္အရည္မ်ားႏွင့္ေရာ၍ ရႊဲနစ္၍လာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးႀကီးကုိ၀င္သေလာက္ႏွင့္ပင္ထပ္၍ ေညွာင့္လုိး....လုိးျပန္သည္။
““ျပြတ္....ပလြတ္....ျပြတ္....ျပြတ္.....အင္း.....အင္း.....ဟင္း....””
ေစာက္ေခါင္းထဲကုိလီးႀကီးသြင္း၍ ေညွာင့္ရင္းႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိပါစုံကုိင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ခံေနရေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴမွာထူးျခားေသာအရသာေတြ ဆူေ၀၍လာသည္။ ခံစားလာရေသာအရသာက နာက်င္တာထက္တစ္ေျဖးေျဖးသာလြန္လာၿပီး နာက်င္မႈကုိဖုံလႊမ္း၍လာသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းလုပ္ေနပုံမွာလည္း ေျမႀကီးထဲသုိ႔တုိင္တစ္တုိင္စုိက္သလုိ ဆြဲထုတ္လုိက္၊ စုိက္လုိက္၊ ႏွဲ႔ၿပီးတြင္းကုိခ်ဲ႕လုိက္ ျပန္ၿပီးဖိသြင္းလုိက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ၀င္သေလာက္လီးသုံးပုံႏွစ္ပုံခန္႔
ႏွင့္ပင္ ခဏၾကာေညွာင့္လုိးေနရာမွ ေစာေစာကလုိပင္လက္မထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးကုိပြတ္ေခ်ေပးလုိက္ျပန္သည္။
““အာဟ.....အီး.....အင္းဟင္...””
““ျဗစ္...အား....အီး...ကၽြတ္...ကၽြတ္.....ကၽြတ္...””
လီးျဖင့္ေညွာင့္လုိးလိုးရင္း ေစာက္စိကုိအပြတ္ခံလုိက္ရေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴမွာမေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ျဖင့္ လူးလွိမ့္သြားခုိက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ႔လီးႀကီးကုိတစ္ခါထပ္၍ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့လင္းလဲ့ျဖဴနာတယ္လုိ႔ မေျပာေတာ့ဘဲစုပ္ကေလးသာ တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔သပ္ၿပီး အသားေလးေတြတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္သြားရရွာသည္။ လီးကေတာ့ ေစာေစာကေလာက္
လက္တစ္လုံးခန္႔ပုိ၍၀င္သြားသည္။ တဆုံး၀င္ရန္အျပင္တြင္လက္ႏွစ္လုံးေလာက္က်န္ေသးသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ေစာေစာကနည္းအတုိင္းလီးကုိ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ထိပ္ဖူးႀကီးက်န္ရုံ
ေျဖးေျဖးဆြဲထုတ္လုိက္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ပတ္၀အသားေလးေတြက ကပ္ၿပီးစုိ႔ထြက္ပါလာကာ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ဖင္ႀကီးကလည္းအိပ္ယာေပၚမွ ၾကြ၍ပါလာသည္။
““အုိး....အုိး.....အင္း.....အင္း....””
ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကုိတစ္ခါထပ္၍ ေညွာင့္ေပးျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ေစာေစာကလုိနဲနဲၾကာေအာင္ေတာ့မေညွာင့္ေတာ့ေပ။ ေဂ်ာ္နီသန္းမွာလည္း လုိးခ်င္စိတ္ေတြကျပင္းထန္ေနၿပီး
ကာမစိတ္ေတြကအဆမတန္တက္၍ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေလးငါးႀကိမ္မွ်ေညွာင့္ေပးၿပီး ေစာက္စိခလုပ္ေလးကုိပင္မႏွိပ္ေတာ့ဘဲ လီးႀကီးကုိတစ္ဆုံးေဆာင့္သြင္းလုိက္ေတာ့သည္။
““ျဗစ္....ျဗစ္...ျပြတ္......ဒုတ္....အား....နာ....တယ္.....အီး....ဟီး....အင္း....နာ....နာတယ္....အန္ကယ္ဟာႀကီးက အထဲ.....အထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတာဘဲ.....ကြဲမ်ား....
ကြဲသြားလား အသိဘူး....အင္း....ဟင္း....””
လင္းလဲ့ျဖဴဆတ္ဆတ္ခါသြားၿပီး ေတာင္စဥ္ေရမရစကားေတြေလွ်ာက္ေျပာေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ေစာက္ေခါင္းထဲမွတစ္ဆုံးသြင္းထားေသာ သူ႔လီးႀကီးကုိအသာေလး
ဖိကပ္သြင္းထားလုိက္ၿပီး သူမ၏ကုိယ္ေပၚသုိ႔ေမွာက္ခ်ကာ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြကုိ ခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းေလးစုပ္၍နမ္းေပးသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴႏွင့္ေဂ်ာ္နီသန္းတုိ႔
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏွစ္ကုိယ္လုံးတြင္ေခၽြးမ်ားျပန္ေနသည္။ အမွန္ေတာ့ ေခၽြးျပန္တာသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသာမဟုတ္ပါ။ အခန္း၀တြင္ ထဘီရင္လွ်ားေလးႏွင့္ တံခါးေထာင့္မွ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း
ထုတ္ကာ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ၾကည့္ေနေသာ ၾကည္ျပာလင္းမွာလည္း သူတုိ႔ကုိၾကည့္ရင္းေခၽြးေတြျပန္ေနသည္။ ေစာေစာက ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္ၾကည္ျပာလင္းတုိ႔သည္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္နမ္းၾကရင္း
တေျဖးေျဖး တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ေရာက္လာခဲ့ၾကၿပီး အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ကာ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့ၾကသည္။
ထုံးစံအတုိင္း ေဂ်ာ္နီသန္းတစ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ ၾကည္ျပာလင္းက ႏွစ္ခ်ီၿပီးခဲ့ၿပီး ႏုံးေခြကာ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ပင္ တခဏတာၾကည္ျပာလင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေနၾကျဖစ္သည္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္
တစ္နာရီခြဲ ႏွစ္နာရီခန္႔တြင္ တေရးႏုိးလာၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္းထပ္၍လုိးေနၾကျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ေတာ့ ၾကည္ျပာလင္းမွာ မေသာက္စဖူး ညေနဘက္အိမ္အျပန္တြင္
လဘက္ရည္ေသာက္လာခဲ့သျဖင့္ ခဏတာမွ်သာအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္၍ႏုိးလာခဲ့သည္။ သူမႏုိးလာခဲ့ေတာ့အနားတြင္ေဂ်ာ္နီသန္းကုိမေတြ႔ရသျဖင့္ေနာက္ေဖးအိမ္သာသုိ႔သြားၾကည့္သည္။
မေတြ႔။ ဧည့္ခန္းထဲသုိ႔သြားၾကည့္ေသာ္လည္းမေတြ႔သျဖင့္ စိတ္ပူ၍ေခါင္းနပမ္းႀကီးကာ အေပၚထပ္ရွိသမီးျဖစ္သူ လင္းလဲ့ျဖဴ၏အိပ္ခန္းဆီသုိ႔တက္၍ၾကည့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏
အိပ္ခန္း၀သုိ႔အေရာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္လင္းလဲ့ျဖဴတုိ႔၏ အျဖစ္ကုိေတြ႔ျမင္လုိက္ရၿပီး ေဒါသျဖင့္အိပ္ခန္းထဲ၀င္မည္အလုပ္ ၾကည္ျပာလင္း၏မ်က္လုံးမ်ားက ေဂ်ာ္နီသန္း၏လီးႀကီးအထဲသုိ႔
တစ္၀က္ေလာက္၀င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သမီးျဖစ္သူလင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ပတ္ေလးကုိၾကည့္လုိက္မိသည္။
မဆန္႔မၿပဲ၀င္ေနေသာ လီးႀကီး၏ပတ္လည္တြင္ကုိင္ဆုတ္ထားသလုိျဖစ္ေနေသာ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြမွာ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနၿပီး...လင္းလဲ့ျဖဴ၏ျပန္႔ျပဴးခ်ပ္ရပ္
ေနေသာ ၀မ္းဗုိက္သားေဖြးေဖြးေလးမွာလည္း ခြက္၀င္လုိ္က္ျပန္၍တက္လာလုိက္ႏွင့္ လႈိင္းထေနသည္။ ကာမဂုဏ္အာရုံကုိ အထူးတလည္လုိက္စားသူလည္းျဖစ္၊ မိန္းမခ်င္းလဲျဖစ္ေသာ
ၾကည္ျပာလင္းမွာ လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ သဘာ၀ေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လီးႀကီးကုိသူမ၏အေသြးအသားေတြက တတ္ႏုိ္င္သမွ်ဆြဲ၍သြင္းေနေၾကာင္း ၾကည္ျပာလင္းသတိထား
လုိက္မိၿပီး သမီးေလး၏အေတြ႔အာရုံကုိ မဖ်က္ဆီးလုိသျဖင့္ မ်က္ရည္အ၀ုိ္င္းသားျဖင့္တံခါး၀မွရပ္၍ၾကည့္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးျဖစ္သူ၏အျဖစ္ကုိၾကည့္ကာ.... ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီး
ျမန္ျမန္တစ္္ဆုံး၀င္သြားပါေစဟုလည္း ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကုိတစ္ဆုံးသြင္းထားရင္း လင္းလဲ့ျဖဴ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္ေနရာမွသူမ၏ႏို႔ေလးေတြကုိ ဘယ္ျပန္ညာျပန္စုိ႔ေပးရင္း လင္းလဲ့ျဖဴ၏ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးကုိလက္ျဖင့္
ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
““အင္း....ဟင္း....ဟင္း...အန္ကယ္....အန္ကယ္...ဟုိဟာႀကီးက အထဲမွာမလႈပ္ေတာ့ဘူးလား......လင္းလဲ့ အေနခက္လုိက္တာေနာ္....အင္း....ဟင္း.....ဟင္.....””
ေဂ်ာ္နီသန္း ျပံဳးလုိက္သည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ အလြန္အမင္းခံခ်င္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ လီးကုိတစ္၀က္ေလာက္ တစ္၀က္ေလာက္ ထုတ္ထုတ္ၿပီးလုိးေပးသည္။
““ျပြတ္....ပလြတ္.....ျဗစ္....ျဗစ္.....အား....အင့္.....အား....အင္း...အင္း....ဟင္း....အန္ကယ္....အန္ကယ္.....လုပ္အားမရွိေတာ့ဖူးလား......””
ေဆာင့္ျခင္းသေဘာတရားကုိ လင္းလဲ့နားလည္သြားၿပီ။ အေသြးအသားေတြကလည္း အဆမတန္ထၾကြလာသျဖင့္ ျပင္းျပင္းေဆာင့္တာကိုလည္းလုိလားေတာင့္တ၍လာျခင္းျဖစ္သည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းကလည္း သူ၏လီးႀကီးကုိ တစ္ဆုံးနီးပါးဆြဲထုတ္ၿပီး ဆယ္ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္၍အၿပီး...........
““ျပြတ္...ပလြတ္...ဒုတ္....အား....အီး...ထြက္....ထြက္ကုန္ၿပီ....အား.....အား....””
လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ခ်ီၿပီးသြားျပန္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းကမၿပီးေသး၍ ဆက္၍ေဆာင့္သည္။
““ျပြတ္....ပလြတ္....ဒုတ္....အမေလး...မရဘူး...မရဘူး....အထဲမွာကိ်န္းစပ္ေနၿပီ....ထုတ္...ျပန္ထုတ္လုိက္....””
နာက်င္လြန္းလွသျဖင့္ လင္းလဲ့ျဖဴက ေအာ္၍ငုိကာအေျပာ....ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ႔လီးႀကီးကုိလင္းလဲ့ျဖဴ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္မ်ားတမွ်ားမွ်ားျဖင့္ တြဲ၍ထုတ္လုိက္သည္။ ထိုအခုိက္
အခန္း၀မွၾကည္ျပာလင္းက သူမကုိယ္ေပၚမွထဘီကုိခၽြတ္ခ်ၿပီး အခန္းထဲသုိ႔ေျပး၀င္ကာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ေမွာက္လုိက္သည္။ “ဟင္” “ဟာ”
““လာ...ေဂ်ာ္နီ မင္းၿပီးခ်င္ေနၿပီမို႔လား.....ကုိယ့္ကိုလုပ္ၿပီး ၿပီးလုိက္....လင္းလဲ့မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး......””
ေဂ်ာ္နီသန္းလည္း ဘာမွစဥ္းစားမရေတာ့ ကုန္းထားသျဖင့္ ေနာက္သုိ႔ျပဴးတစ္၍ထြက္ေနေသာ ၾကည္ျပာလင္း၏ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသုိ႔ သူ႔လီးႀကီးကုိေတ့၍ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။
““ျပြတ္...ပလြတ္...ဒုတ္....အင့္....ဟင့္....””
““အန္ကယ္က မာမီကုိလုပ္ၿပီး ပီးမွာတဲ့....”” လင္းလဲ့ျဖဴ သူမ၏မိခင္ကုိ မနာလုိျဖစ္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ျဖဴ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ အစိမ္းသက္သက္ အပ်ဳိစင္ေလးမွာ စံခ်ိန္မွီ
လီးႀကီး၏ဒဏ္ကုိခံခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ခ်ီဆက္တုိက္လည္းပီးထားေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးကုိင္ရုိက္ခံထားရသလုိ မလႈပ္ႏုိ္င္ေတာ့သျဖင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ေပါင္ေလးကားကာ ပက္လက္လွန္ရင္း
လက္ေလးတစ္ဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္တြင္ စုိရႊဲေနေသာအရည္ေလးေတြကုိ ပြတ္သပ္ကုိင္တြယ္ၾကည့္ေနရင္း ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္သူမ၏မိခင္တုိ႔၏ တ႐ႈိက္မက္မက္္ေဆာင့္ခ်က္ ေတြကုိ
ပက္လက္ေလးရီေ၀စြာၾကည့္ေနပါေတာ့သည္။
------------------------------------------------------ၿပီးပါၿပီ---------------------------------------------------------
Unicode Version
(၁)
(၉)တန်းကျောင်းသူ “လင်းလဲ့ဖြူ” ဆိုလျှင် အ.ထ.က(၅)တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့ဖြူကစာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား
ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့ဖြူကဗန်းကိုင်အဖြစ်အရွေခံရသည်ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူနေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်းလဲ့ဖြူဟုပင်ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။
အလှတရားဟူသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအပြင်ပန်းအနေအထားအရ သုံးသပ်ပြောဆိုနိုင်သောအရာဖြစ်ပေသည်။ မှန်သည်.....လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်အများအားကြအောင် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင်မည်သို့ပင်အလှ
တရားတွေဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်မလှနိုင်ပေ။ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဖခင်မှာ မနှစ်ကလင်းလဲ့ဖြူ(၈)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့
သည်မှာ လင်းလဲ့ဖြူမှာဖခင်ဖြစ်သူအား တစ်ခါမှပြန်၍မတွေ့ရတော့ပေ။ လင်းလဲ့ဖြူက မိခင်နှင့်အတူကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလောက်လှသော မာမီကို ဒက်ဒီဘာလို့စွန့်လွှတ်သွားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့ဖြူအဖြေမထုတ်နိုင်။ မင်္ဂလာဈေးတွင်ရှိသော ဆေးဆိုင်ကြီးကို လင်းလဲ့ဖြူ၏မိခင် ကြည်ပြာလင်းက ဦးစီးရောင်းဝယ်၍ အိမ်၏စီးပွားရေးကိုဦးဆောင်၍နေရလေသည်။
ပြီးတော့လင်းလဲ့ဖြူ၏ မိခင်ကြည်ပြာလင်းအပေါ် ဒီနှစ်ပိုင်းထဲတွင် လင်းလဲ့ဖြူသိပ်ပြီးအမြင်မကြည်မလင်ဖြစ်ချင်လာသည်။ အိမ်တွင် ဒက်ဒီမရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်း မာမီတစ်ယောက်အရင်ကထက် အလှတွေ
ကိုတအားပြင်လာသည်။ ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းဆိုသော လူကြီးတစ်ယောက်နှင့်လည်း တတွဲတွဲလုပ်နေသည်။ အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီနဲ့အတူ အိမ်ကိုပိတ်ရက်တွေမှာ ပါလာတတ်ပြီး အိမ်တွင်ပင်မာမီ
နှင့်အတူနေတတ်လေသည်။ အပျိုပေါက်အရွယ်သမီးလေးတစ်ယောက် အိမ်တွင်ရှိသည်ဆိုတာတောင် မာမီဂရုမစိုက်တော့ဘူးလားဟု လင်းလဲ့ဖြူဒေါသဖြစ်မိသည်။ မိန်းမတွေက တဏှာရာဂနဲ့ပတ်သက်လာရင်
သားသမီးရင်းတောင်မှ ဒုက္ခပေးတတ်တာကို (၉)တန်းကျောင်းသူအရွယ် လင်းလဲ့ဖြူလေးမသိရှာသေးပေ။ အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးကို လင်းလဲ့ဖြူမျက်နှာကြောမတဲ့။ ကြည့်၍မရချေ။ သူ့ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပါဦး။
နဲနဲနောနော ခန္ဓ္ဓာကိုယ်ကြီးမဟုတ်။ ဗလကြီးက အယ်နေသလို အရပ်ကြီးကလည်း မြင့်မြင့်ကြီးဖြစ်သည်။ အားလုံးခြုံပြောရလျှင် ဗလကောင်းကောင်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပေါ့၊
ပထမပိုင်းက အိမ်ကို ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးပါပါလာစဉ်က မာမီကပါ လင်းလဲ့ဖြူကို ဖာသိဖာသာနေသည်။ အဲ့ဒီနောက်ပိုင်းကျတော့ လင်းလဲ့ဖြူကိုသူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက သိသိသာသာကြီးပင် အတင်းလိုက်
ရောပြီးဂရုစိုက်ပြနေကြသည်။ အိမ်သို့တစ်ပတ်တစ်ခါ ပါလာသောဟိုလူကြီးကလည်း လင်းလဲ့ဖြူအတွက် လက်ဆောင်တွေတစ်ပုံတစ်ပင်ဝယ်လာတတ်သည်။ ပြီးတော့မာမီကိုယ်တိုင်ကလည်း လင်းလဲ့ဖြူကို
အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးနဲ့ရင်းနှီးအောင် အမျိုးမျိုးဖျောင်းဖျခဲ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မာမီဟာ မာမီပါဘဲ လောကကြီးအလယ်မှာ ဒီသားအမိနှစ်ယောက်ထဲသာရှိကြတာမဟုတ်လား။ ဒီတော့ မာမီစိတ်ချမ်းသာရင်
ပြီးရောဟု လင်းလဲ့ဖြူကိုယ်တိုင်လိုက်လိုက်လျောလျောနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးနဲ့ ကြက်တောင်ရိုက်ကစားတဲ့အထိ အဆင်ပြေအောင်နေခဲ့သည်။
ဒီအခါမျိုးတွင် လင်းလဲ့ဖြူမိခင်ကြည်ပြာလင်းက ဘေးမှနေ၍ ကုလားထိုင်တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ အားပေးနေတတ်သည်။
ဒီလို မာမီတစ်ယောက်ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေပုံကို မြင်ရပြီးလင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်စိတ်ချမ်းသာခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့ဖြူ၏စိတ်ချမ်းသာမှုက တအုံနွေးနွေးနဲ့ရယ်ပါ။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့.....အဲ့ဒီဂျော်နီသန်း
ဆိုတဲ့လူကြီးက ဈေးပိတ်ရက်မှသာမဟုတ်တော့ဘဲ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာလည်း အိမ်ကိုပါပါလာတတ်ပြီး ညအိပ်ကာ မနက်မာမီဆိုင်သွားတော့မှ မာမီနှင့်အတူ ပြန်သွားတတ်လေသည်။ အိမ်မှာ ဒက်ဒီရှိကတည်းက
ဒက်ဒီနှင့်မာမီတို့က အိမ်အောက်ထပ်တွင်အိပ်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူက အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်သည်။ အခုဟိုလူကြီးအိမ်မှာလာလာပြီးနေတော့ ဘယ်မှာအိပ်သလဲ.......လင်းလဲ့ဖြူမသိ....မာမီနဲ့များ အတူအိပ်နေသလား
မသိဘူး...။ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ လင်းလဲ့ဖြူက ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို စာဖတ်စရာတွေရှိရင်ဖတ်တယ်.....အိမ်စာလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်တယ်....ပြီးတော့ည(၁၀)နာရီခွဲရင် ဝင်အိပ်တယ်
ဒါက လင်းလဲ့ဖြူနေ့စဉ်လုပ်နေကြဖြစ်သည်။
အိပ်ပြီဟေ့ဆိုလျှင်လည်း တစ်နေ့လုံး ကျူရှင်တက်ရ၊ စာဖတ်ရ၊ ကျောင်းတက်ရနဲ့ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်လိုက်တာ....အရွယ်ကလည်း ကလေးသာသာဆိုတော့ ခေါင်းချရင်အိပ်ပျော်ရော။ ပြီးတော့ မိုးလင်းမှဘဲ
တစ်ရေးနိုးတော့သည်။ ဒီလိုဆိုတော့ မာမီနဲ့ဟိုလူကြီးအကြောင်းကို လင်းလဲ့ဖြူမသိနိုင်တော့ချေ။ ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျူရှင်မရှိ၍ လင်းလဲ့ဖြူ (၄)နာရီထိုးကတည်းက အိမ်သို့ပြန်ရောက်နေသည်။ ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီး
အခွေထိုင်ကြည့်နေတုန်း ညနေ(၆)နာရီလောက်မှာ မာမီပြန်လာသည်။ ဟိုဂျော်နီသန်းဆိုသော လူကြီးပါ ပါလာသည်။
““ရော့....ဒါတွေက လင်းလဲ့အတွက် အန်ကယ်ဝယ်လာတာ...””
““ဟယ်....အန်ကယ်.....အများကြီးဘဲ.....ကျေးဇူးဘဲ....””
အဝတ်အစားတွေသာမက စားစရာတွေလည်းပါသည်။ လင်းလဲ့က ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်ကြီးကိုလှမ်း၍ယူလိုက်သည်။ မာမီကတော့ အနားမှနေ၍ ပြုံးပြီးရပ်ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်
ကြီးကို ပွေ့ပိုက်၍ လင်းလဲ့ဖြူအပေါ်ထပ်သို့ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်သို့ခြေချမိကာမှ သူမစားလက်စအာလူးကြော်ထုပ်စားပွဲခုံပေါ်တွင် ကျန်ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ်ခါပြန်၍ဆင်းယူရန် လက်ထဲမှအထုပ်ကြီးကို
လှေခါးဝကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ချ၍ လင်းလဲ့ဖြူလှေခါးကိုပြန်ဆင်းသည်။ လှေခါးငါးထစ်လောက်ဆင်းပြီးသွားတော့ လင်းလဲ့ဖြူအောက်ထပ်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
““အယ်.....တော့်...””
လင်းလဲ့ဖြူ ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြစ်သွားသည်။ အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီကို မတ်တပ်ကြီးဖက်၍နမ်းနေသည်။ မာမီကြည်ပြာလင်းက လင်းလဲ့ဖြူဖက်ကို ကျောခိုင်းထား
၍ လင်းလဲ့ဖြူကို မတွေ့ရသော်လည်း ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးကတော့ လင်းလဲ့ဖြူကိုလှမ်း၍ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကို အတင်းငုံ၍စုပ်နမ်းသည်။ မာမီတစ်ကိုယ်လုံး
တွန့်တက်သွားပြီးခြေဖျားလေးထောက်ခါ မျက်နှာလေးကော့တက်သွားပြီး ဂျော်နီသန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပြန်၍ဖက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူရင်ထဲဟာခနဲဖြစ်သွားပြီး ယောင်ယမ်း၍လှေခါးထစ်ကို သုံးထစ်လောက် ဆင်းလိုက်မိပြီးမှ အသာကိုယ်ရှိန်သက်၍ရပ်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မျက်လုံးတစ်ချက်လှန်ကာ လင်းလဲ့ဖြူကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ ကြည်ပြာလင်း၏ ခါးကိုသိုင်းဖက်ထားသော သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က အောက်သို့လျှောကျသွားပြီး မာမီရဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ မာမီကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲပင်ဖြစ်သွားရသည်။
မာမီ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်းမလွှတ်။
ရပ်ကြည့်နေရင်းမှ လင်းလဲ့ဖြူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးခွန်အားတွေချိနဲ့၍လာသည်။ ရှေ့မှလှေခါးလက်ရမ်းလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကိုင်ရင်းအသာလေးရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းက
ကြည်ပြာလင်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ မာမီကြည်ပြာလင်းက မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလျှက်မှ သူမမျက်နှာလေးကို ဂျော်နီသန်း၏ ရင်ခွင်ထဲတိုး၍ဝင်သည်။ ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီနဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က နှစ်ကိုယ်ကြားတိုးဝင်သွားပြီး မာမီရဲ့နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကို အကျႌပေါ် မှပင် ကိုင်၍ဆုပ်နယ်သည်။
မာမီခမျာ ကိုယ်လုံးလေးလှုပ်လှုပ်သွားပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတဲ့ မာမီမျက်နှာလေးက ဂျော်နီသန်း၏ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးမှာ လူးလိမ့်၍နေသည်။ မာမီ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မသိပါဘူး......။ မာမီကြည်ပြာလင်းရဲ့ လက်တွေက ဂျော်နီသန်း၏ခါးကြီးကို အတင်းအကြပ်တိုးဖက်လိုက်တာ လင်းလဲ့ဖြူသတိထားတွေ့လိုက်ရသည်။ ဂျော်နီသန်းလက်ကြီးတွေကမာမီနို့အုံကြီးတွေပေါ်က ဖယ်ခွာပြီး မာမီ့နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီကျောပြင်လေးကို အသာအယာပွတ်ပေးသည်။ မာမီ ကြည်ပြာလင်း မျက်လုံးလေးတွေဖွင့်လာပြီး ဂျော်နီသန်း၏မျက်နှာကို မော့ပြီးကြည့်တယ်.....။ ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းရဲ့ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်း၍ဖက်လိုက်ပြီး ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ဟိုလူကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မာမီက အတင်းဘဲ လှမ်းပြီးစုပ်နမ်း လိုက်သည်။
လင်းလဲ့ဖြူတစ်ကိုယ်လုံး ပုရွက်ဆိတ်အကောင်တစ်သောင်းလောက်တက်လာသလို တရွရွနှင့်နေရခက်လာသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အားအင်တွေကချိနဲ့လာသည့် လင်းလဲ့ဖြူ
ဆတ်ကနဲ မျက်နှာကိုလှည့်ကာ သူတို့ကိုမျက်ကွယ်ပြုလိုက်ပြီး လှေခါးထစ်တွေကို တစ်လှမ်းချင်းနင်းကာ အပေါ်ထပ်ကိုပြန်ပြီး တက်လာခဲ့သည်။ လှေခါးဝကြမ်းပြင်တွင် ချထားသော
ဂျော်နီသန်းပေးသော လက်ဆောင်ထုပ်ကြီးကိုပင် မယူနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏အိပ်ခန်းထဲပြေးဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
““ဟင်.....ဘာတွေလဲမသိဘူး...””
လင်းလဲ့ဖြူ သူမခါးမှ စကပ်လေးကိုမ၍ လှန်ကြည့်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါးလေးက ပေါင်ကြားတွင်ရွှဲနစ်နေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူ ကုတင်ပေါ်မှပြန်၍ဆင်းလိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ
ကိုချွတ်ကာ ရေလဲထဘီဟောင်းလေးကိုယူ၍ သူမပေါင်ခွကြားကိုသုတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ပြန်၍လှဲလိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ၏ ပုံသဏ္ဍာန်မှာ အသက်မပါနှေးကွေး၍ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို
လှုပ်ရှား၍နေသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် လင်းလဲ့ဖြူ မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ငြိမ်နေသည်။ အမှန်ဆိုလျှင် မာမီကြည်ပြာလင်းက အသက်(၃၄)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အပျိုတွေရှုံးလောက်အောင်
လှသည့်အလှကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့များ ဒီလူကြီးကို ဘာလို့လက်ခံထားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့ဖြူ မစဉ်းစားတတ်ချေ။ သူတို့နှစ်ယောက် နမ်းနေသောပုံရိပ်က လင်းလဲ့
၏မျက်စေ့ထဲမှ မထွက်ချေ။ သက်ပြင်းတွေအခါခါချရင်း လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တွင်လူးလှိမ့်၍နေသည်။
တစ်နာရီဆိုသော အချိန်ဆိုသည်မှာ ဘာမှမကြာလိုက်သလိုပင်....။ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် သူမ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ တစ်စုံတစ်ယောက်
ဝင်လာသည်ဆိုသောအသိကြောင့် မျက်လုံးလေးကို အားယူ၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
““ဟင်.....အန်ကယ်..””
လင်းလဲ့ဖြူ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး အံ့သြတကြီးရေရွတ်မိရင်း ထထိုင်လိုက်မိသည်။ လင်းလဲ့ဖြူ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ သူမ၏ကုတင်ဘေးသို့ရောက်နေသော ဂျော်နီသန်း
အင်္ကျီမပါဘဲအောက်တွင် ပုဆိုးတစ်ထည်ကို ဖြစ်သလိုဝတ်ထားသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူကိုဘာမှမပြောဘဲ သူမ၏ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက်မျက်လုံးလေးများကို စိုက်ပြီးကြည့်နေသည်။
ပြီးတော့မှ သူမ၏မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှပ်ကိုင်၍ဆွဲယူလိုက်သည်။
““ချစ်တယ်.......ကလေးရယ်..””
ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် တုန်ခိုက်စွာမြည်တမ်းပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ အစိမ်းသက်သက်သွေးသားလေးတွေ
အလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီး လက်လေးတစ်ဖက်က ဂျော်နီသန်း၏လည်ပင်းကြီးကို ပြန်၍သိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမကိုရင်ခွင်ထဲထည့်၍ ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ထား
သည်။ အတန်ကြာအောင်စုပ်နမ်းပြီးသောအခါတွင်တော့ သူမကိုပွေ့၍အိပ်ယာထဲပြန်လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးတစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ရီဝေသောမျက်လုံး
အစုံနဲ့ ဂျော်နီသန်းကိုမော့၍ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူကိုငုံ့၍ကြည့်နေရာမှ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှပြန်ထွက်ရန်လှည့်လိုက်သည်။
““ဟင်.......အန်ကယ်.....ဘယ်လဲ....””
လင်းလဲ့ဖြူ ဂျော်နီသန်း၏လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို အမိအရလှမ်း၍ဆွဲလိုက်သည်။
““ကြာရင်မှားကုန်မယ်ကလေး.........အန်ကယ်ပြန်တော့မယ်.......””
““ဘာ.....ဘာ......မှားမှာလဲဟင်....””
ဂျော်နီသန်း၏ လက်ကိုမလွှတ်ဘဲ အမောတကောမေးသည်။
““အန်ကယ်မနေနိုင်တော့ဘူး ဒီမှာကြည့်ပါလား....””
ဂျော်နီသန်းခါးမှ ဖြစ်သလိုဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။
““အာ........ဟာ......ကြောက်စရာကြီး....””
မတ်တောင်နေသော ဂျော်နီသန်း၏ စံချိန်မှီလီးကြီးကိုကြည့်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူဆတ်ကနဲတုန်သွားသည်။ ပြီးတော့မျက်စိနှစ်လုံးကိုမှိတ်ချလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏
လက်လေးတစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးပေါ်တင်၍ သူမ၏လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတန်ကြီးအားဆုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပူနွေး၍မာကျောလှသော အချောင်းကြီးက စေးကပ်
ကပ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ မာမီကိုလုပ်ထားတဲ့အရည်တွေလားမသိဘူး....(လင်းလဲ့ဖြူ နောက်မှစဉ်းစားမိခြင်းဖြစ်သည်။) လီးချောင်းကြီးကို လက်လေးဖြင့်အသာလေးညှစ်၍ကိုင်လိုက်ရင်း
အိပ်ယာပေါ်တွင်ဆန့်၍ထားသော သူမ၏ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို တစ်ချောင်းနှင့်တစ်ချောင်းလိမ်၍ ညှပ်လိုက်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ လီးချောင်းကြီး၏အတွေ့က လင်းလဲ့ဖြူ၏
သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေသလိုနုညက်သောသူမ၏လက်လေးအထိအတွေ့ကလည်း ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးကိုတခဏအတွင်းပို၍ မာကျောလာသည်။
““အန်ကယ်.....မနေနိုင်တော့ဘူး လင်းလဲ့ရာ.....””
““ဘာ......ဘာလုပ်မလို့လဲ.....အန်ကယ်ရယ်....””
““ချစ်မလို့ပေါ့......လင်းလဲ့ရဲ့...””
ပြောပြောဆိုဆိုဂျော်နီသန်းက ကုတင်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏ရင်ဘတ်ပေါ် အသာမှောက်ချလိုက်ရာမှ သူမ၏နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်
လက်တစ်ဖက်ကလည်း လင်းလဲ့ဖြူ၏ အကျႌတွေပေါ်မှနေ၍ နို့လေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ ခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူခမျာ တွန့်တွန့်လူးနေရှာသည်။
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏ အကျႌကြယ်သီးလေးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် သူမကိုအတန်ငယ်စောင်းပေးလိုက်ပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာလေး
ကို ရင်ဘတ်ကနေခွာလိုက်တော့ ဗမာကြက်ဥလောက်ရှိသော သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းအိအိနို့လေးတွေကထွက်၍ပေါ်လာသည်။ နီရဲသောနို့သီးခေါင်းလေးတွေကပြားကပ်နေသည်။ နို့သီး
ခေါင်းနီတာရဲလေးများကို လက်နဲ့ထိုးကော်ပြီးအသာဖွဖွလေးပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ ဒူးကလေးတွေဆတ်ကနဲထောင်လာပြီး စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့်ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာရမ်း
နေတော့သည်။
““အိုး.....အိုး....အားလားလား....အန်...အန်ကယ်....ဟာ....ဟာ့...””
လင်းလဲ့ဖြူစကားမဆုံးလိုက် ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့စုပ်နမ်းရင်းလက်များကလည်း သူမ၏နို့လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေ၍နေသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ သိပ်ပြီးကြောက်နေပုံရပေမယ့် တစ်ခါမှမတွေ့ကြုံဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အာရုံအရသာမှာ ရစ်မူးနေမိပြီး ဂျော်နီသန်းကိုငြင်းဆန်ခြင်းမပြုမိပေ။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နို့လေးတွေကို
တယုတယဖြင့် နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း သူ့လက်ကဝတ်ထားတဲ့စကပ်လေးပေါ်ကနေ လင်းလဲ့ဖြူရဲ့ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေးအောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်မထားကြောင်းသိ
လိုက်ရသည်။ ပေါင်ရင်းနှင့်ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကိုပွတ်ပေးရင်း စကပ်လေးကို တဖြေးဖြေးတရွေ့ရွေ့ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ (--)နှစ်သမီးနဲ့မလိုက် ဖောင်းမို့မို့ထွားထွားကြိုင်း
ကြိုင်းနှင့် အမွှေးနုရေးရေးလေးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးသည်တင်းတင်းမာမာလေးထွက်ပေါ်လာသည်။ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေသော အကွဲကြောင်းလေး၏ ထိပ်နားတွင်တော့ အစိလေးကပြူး
ပြူးလေးထွက်နေသည်။
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်ပြီးပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်တွင်းကြောလေးတွေထောင်ထလာတဲ့အထိ ဆွဲကားပစ်လိုက်တော့ ကောင်မလေး၏ပစ္စည်းလေးကအတန်
ငယ်ပြဲဟသွားသည်။ အစေ့လေးကမန်ကျည်းစေ့လောက်ပြူး၍ထွက်လာသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ အစိလေးကိုအသာပွတ်ပေးလိုက်သည်။
““အိုး.....အား......ဟား....အန်...အန်ကယ်....””
လင်းလဲ့ဖြူမှာ မချိမဆန့်လေးညီးညူလိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ဂျော်နီသန်း၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ဂျော်နီသန်း၏မျက်နှာအနှံ့ကို ဒလစပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။
ဂျော်နီသန်းမှာ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဘေးသို့ဝင်၍ လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် လုံးကျစ်မာခဲ၍နေသော သူမ၏နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကိုငုံခဲလိုက်သလို ကျန်သောနို့တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ဖဝါးဖြင့်
အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်သည်။
““အိုး.....အင်း....အိုး.....အိုး......ဟင်း.....ဟင်း.....ဟင်း...””
လင်းလဲ့ဖြူတွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍သွားသည်။
ဂျော်နီသန်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒီလိုနှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေအား လျှာဖျားနှင့်ပွတ်ပေးသလိုလင်းလဲ့ဖြူ၏အာခေါင်ထဲ
ထိထိုးမွှေလိုက်သည်။ နောက်သူမ၏လျှာလေးကိုလည်း သူ့လျှာကြီးနဲ့ကလိရင်း ဂျော်နီသန်း၏လက်တစ်ဖက်က လင်းလဲ့ဖြူ၏ပေါင်ခြံကြားထဲက ဆီးခုံမောက်မောက်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသား
လေးတွေတစ်ဝိုက်ကိုဖွဖွလေးလျှောက်ပြီး ပွတ်နေလိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် တွန့်တွန့်လူးနေတဲ့ကြားက သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုစေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်
၍နေလေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းအထက်အောက်မထိတထိလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
““အင့်....ဟင့်....အိုး......ဟင်း.....ဟင်း..””
တဟင်းဟင်းနဲ့အဖျားတက်သလို ညီးညူရင်းဖင်လေးကခါ၍နေရှာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ပွတ်သပ်နမ်းရှုတ်မှုတို့ကြောင့် လင်းလဲ့ဖြူကာမဆန္ဒတွေ တရှိန်းရှိန်းတက်ကြွလာပြီး နို့သီးခေါင်း
လေးတွေကထောင်တက်၍လာသည်။ မတ်ထောင်တက်လာသောနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဂျော်နီသန်းကလက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားမှညှပ်ပြီး မနာတနာလေးပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။
““အ....အို....အိုး........ဟင်း......ဟင့်.....အန်.....ဟင်းဟင်း.....အန်ကယ်...””
လင်းလဲ့ဖြူတွန့်လိမ်ပြီး ညီးညူလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်း သူမ၏နို့လေးတွေကိုအားရအောင်ပွတ်ချေပြီးမှ သူမ၏ပေါင်ကြားထဲက ချစ်စရာ၊ စွဲမက်စရာကောင်းလှတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို
လက်နဲ့အုပ်ပြီးစမ်းကြည့်လိုက်တော့ အကွဲကြောင်းလေးမှာအရည်လေးတွေစိုနေတာကိုစမ်းမိလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက အသာလက်ညိုးလေးနဲ့သူမ၏စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးထည့်
ကြည့်လိုက်တော့“ပြွတ်” ကနဲလက်ကတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူလည်း “ဟ...အင့်.....ဟင့်.....အင်း....အင်း...” ဆိုပြီးခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏
နို့လေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့အသံမြည်တဲ့အထိစို့လိုက် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုနမ်းလိုက် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်လိုက်နဲ့အစွမ်းကုန်နှိုးဆွ၍နေသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးလိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေတဲ့ ဂျော်နီသန်း၏လက်ညိုးတစ်ချောင်းမှာလည်း အရည်တွေကြောင့်စိုရွှဲ၍နေပြီ။ ဂျော်နီသန်းက အတန်ကြာတဲ့အထိ
လက်ညိုးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးလိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးနေပြီးမှ လက်ခလယ်ကိုပါလက်ညိုးနဲ့ပူးပြီး လက်ချောင်းနှစ်ပူးကို လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
““အား....နာတယ်....အန်ကယ်....””
သူမ၏စကားကို ဂျော်နီသန်းက ဂရုမစိုက်တော့ပဲ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲဝင်နေသော လက်နှစ်ချောင်းစလုံးဖြင့်အထဲကို ထိုးမွှေကလိနေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် ခြေထောက်လေး
တွေကို ထောင်လိုက်၊ ကားလိုက်စေ့လိုက်ဖြစ်နေသည်။
““အား....အား.....အန်ကယ်....လင်းလဲ့....မ...အား....မနေတတ်...တော့ဘူး...အိုး....အိုး....အင်း...ဟင်း...ရှီး....ကျွတ်...ကျွတ်.....ကျွတ်.....ဘာ...တွေလဲ.....ထွက်.......
ထွက်ကုန်ပြီ...””
လင်းလဲ့ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲရှိ ဂျော်နီသန်း၏လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းစလုံး ချွဲကျိကျိအရည်ပြစ်ပြစ်များနှင့်စိုစွတ်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ပထမဆုံးအချီ
ပြီးသွားသည်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကိုခဏကြာအောင် ဆက်ပြီးမွှေနေပြီးမှ အသာလေးဂျော်နီသန်းက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဂျော်နီသန်းကလှဲနေရာမှထလိုက်ပြီး လင်းလဲ့
၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာလေးထပ်ပြီးဖြဲကားလိုက်သဖြင့် ရွှဲစိုနေသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ နီရဲပြဲအာ၍သွားသည်။
ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဆွဲမလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီတင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးကပိုပြီးပြဲအာသွားသည်။
အဲ့ဒီနောက် ဂျော်နီသန်းက မာကျောတင်းပြောင်နေသောသူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့အရင်းကနေကိုင်ပြီး လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့လိုက်ကာ....လီးထိပ်ကြီးနဲ့ စောက်
ပတ်ဝလေးပတ်လည်ကိုထိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာတဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ဒီလိုပွတ်နေရာကနေ လီးထိပ်ကြီးနဲ့သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကိုဆတ်ကနဲထိုးလိုက်သည်။
““အိုး....အား.....အန်ကယ်....အဟင့်...””လင်းလဲ့ဖြူမျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ညည်းညူနေသည်။
ပြီးမှလီးထိပ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာအသေအချာတေ့ပြီး ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်သည်။
““ပြွတ်....ဗြစ်...အား......ဟား......အ....နာ....နာတယ်....အီး....ဟီး.....ဟီး....””
ဂျော်နီသန်း၏ လီးထိပ်ကြီးကလင်းလဲ့ဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ငြိမ့်ကနဲနစ်ဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့ဖြူမှာ ထွန့်ထွန့်လူးပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကိုဆက်၍
မသွင်းသေးသော်လည်းကျွတ်မထွက်အောင် အသာလေးဖိထားလိုက်ပြီးခါးကိုကုန်းကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သလို....လက်တွေကလည်းနို့တွေကိုပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးသည်။
လင်းလဲ့ဖြူ၏တစ်ကိုယ်လုံးဖြတ်ဖြတ်လူးနေသည်။ တစ်ဖြေးဖြေးစီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေကတော့ရပ်သွားသည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးတစ်ဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားတော့မှ လီးကြီးကိုတစ်ခါ
ဖိပြီးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
““ဗြစ်.....ဗြစ်...အာ....အား....ကျွတ်....ကျွတ်....နာ.....နာတယ်....အန်ကယ်....””
လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက်ကော့တက်သွားပြီး ညီးညူလိုက်ရပြန်သည်။ မျက်လုံးမှာမျက်ရည်လေးတွေပြန်ပြီးဝဲလာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးကလင်းလဲ့ဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံ
တစ်ပုံခန့် မဆန့်မပြဲနစ်ဝင်၍သွားသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုလက်နဲ့အသာအယာပွတ်လိုက် မနာတနာလေးကုတ်ဆွဲလိုက် စောက်မွှေးပါးပါးလေးတွေကို
အသာအယာလေးပွတ်ပေးလိုက် စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့်လုပ်ပေးနေသည်။ လင်းလဲ့ဖြူမှာ ခေါင်းလေးတခါခါနှင့် တဟင်းဟင်းညီးညူ၍နေသည်။ ဂျော်နီသန်းက စောက်ခေါင်းထဲဝင်နေသော
သူ့လီးသုံးပုံတစ်ပုံခန့်နှင့်ပင် အသာလေးညှောင့်၍လိုးနေရင်းက သူ့လီးကြီးကိုတစ်ချက်ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
““ဗြစ်.....အိုး.....အို....နာ...နာတယ်...အား....အား..နာတယ်...အန်ကယ်....ကျွတ်....ကျွတ်.....မရ.....ဘူး.....ပြန်ချွတ်.....ပြန်ချွတ်လိုက်တော့......မဆန့်ဘူး......တအားနာ
တယ်....””
ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံတစ်ပုံခန့်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကိုအသာလေးဆွဲပြီး အထဲမှာလီးထိပ်ကြီးကျန်ရုံသာဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
““အာ...အာ...အင်း...အင်း...ဟင်း...””
လင်းလဲ့ဖြူအမောတကော သက်ပြင်းချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက လီးကြီးကိုငုံခဲပြီး ဖုထစ်မောက်ကြွလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူ၏လက်မထိပ်ဖြင့်
စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။
““အာ....ဟာ....အင်း...အီး....အူး....အိုး...””
လင်းလဲ့ဖြူ ခါးလေးကော့ ရင်လေးမော့တက်လာတဲ့အခိုက်မှာဘဲ လီးကြီးကိုစောစောကဝင်ထားသလောက်ဘဲချိန်ဆပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။
““ဗြစ်...ပြွတ်.....အာ....အင်း......ကျွတ်.....ကျွတ်....””
““စောစောကလောက် မနာတော့ဘူးမို့လား....””
““အင်း....ဟုတ်......ဟုတ်တယ်...””
ဂျော်နီသန်းက လီးထိပ်ကြီးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှာဝင်သလောက်နဲ့ တစ်ခါစိမ်ထားလိုက်ပြန်ပြီး သူမ၏နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ကာနို့သီးလေးတွေကိုလည်း
ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့သုံးပုံနှစ်ပုံမျှဝင်နေသော လီးကြီးမှာလည်းလိုးချင်လွန်းသဖြင့်ဒေါမာန်တွေထနေသည်။ တင်းကနဲတင်းကနဲ ဆစ်ကနဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်
ဖြစ်နေသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေသောအတွေ့ကနုဖတ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးတွေက တွေ့ထိခံစားသိရှိရပြီး လင်းလဲ့ဖြူမှာစိတ်တွေထသထက်ထကာ အရည်ကြည်
တွေမှာ စောစောကပြီးထားသော ခပ်ပြစ်ပြစ်အရည်များနှင့်ရော၍ ရွှဲနစ်၍လာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကြီးကိုဝင်သလောက်နှင့်ပင်ထပ်၍ ညှောင့်လိုး....လိုးပြန်သည်။
““ပြွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်.....အင်း.....အင်း.....ဟင်း....””
စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးကြီးသွင်း၍ ညှောင့်ရင်းနို့နှစ်လုံးကိုပါစုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ခံနေရတော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာထူးခြားသောအရသာတွေ ဆူဝေ၍လာသည်။ ခံစားလာရသောအရသာက နာကျင်တာထက်တစ်ဖြေးဖြေးသာလွန်လာပြီး နာကျင်မှုကိုဖုံလွှမ်း၍လာသည်။
ဂျော်နီသန်းလုပ်နေပုံမှာလည်း မြေကြီးထဲသို့တိုင်တစ်တိုင်စိုက်သလို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ စိုက်လိုက်၊ နှဲ့ပြီးတွင်းကိုချဲ့လိုက် ပြန်ပြီးဖိသွင်းလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ ဝင်သလောက်လီးသုံးပုံနှစ်ပုံခန့်
နှင့်ပင် ခဏကြာညှောင့်လိုးနေရာမှ စောစောကလိုပင်လက်မထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးကိုပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။
““အာဟ.....အီး.....အင်းဟင်...””
““ဗြစ်...အား....အီး...ကျွတ်...ကျွတ်.....ကျွတ်...””
လီးဖြင့်ညှောင့်လိုးလိုးရင်း စောက်စိကိုအပွတ်ခံလိုက်ရတော့ လင်းလဲ့ဖြူမှာမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြင့် လူးလှိမ့်သွားခိုက် ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကိုတစ်ခါထပ်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့လင်းလဲ့ဖြူနာတယ်လို့ မပြောတော့ဘဲစုပ်ကလေးသာ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့သပ်ပြီး အသားလေးတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်သွားရရှာသည်။ လီးကတော့ စောစောကလောက်
လက်တစ်လုံးခန့်ပို၍ဝင်သွားသည်။ တဆုံးဝင်ရန်အပြင်တွင်လက်နှစ်လုံးလောက်ကျန်သေးသည်။ ဂျော်နီသန်းက စောစောကနည်းအတိုင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင်ထိပ်ဖူးကြီးကျန်ရုံ
ဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်ဝအသားလေးတွေက ကပ်ပြီးစို့ထွက်ပါလာကာ လင်းလဲ့ဖြူ၏ဖင်ကြီးကလည်းအိပ်ယာပေါ်မှ ကြွ၍ပါလာသည်။
““အိုး....အိုး.....အင်း.....အင်း....””
ဂျော်နီသန်းက လီးကိုတစ်ခါထပ်၍ ညှောင့်ပေးပြန်သည်။ ဒါပေမယ့်စောစောကလိုနဲနဲကြာအောင်တော့မညှောင့်တော့ပေ။ ဂျော်နီသန်းမှာလည်း လိုးချင်စိတ်တွေကပြင်းထန်နေပြီး
ကာမစိတ်တွေကအဆမတန်တက်၍နေသည်။ ထို့ကြောင့်လေးငါးကြိမ်မျှညှောင့်ပေးပြီး စောက်စိခလုပ်လေးကိုပင်မနှိပ်တော့ဘဲ လီးကြီးကိုတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။
““ဗြစ်....ဗြစ်...ပြွတ်......ဒုတ်....အား....နာ....တယ်.....အီး....ဟီး....အင်း....နာ....နာတယ်....အန်ကယ်ဟာကြီးက အထဲ.....အထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာဘဲ.....ကွဲများ....
ကွဲသွားလား အသိဘူး....အင်း....ဟင်း....””
လင်းလဲ့ဖြူဆတ်ဆတ်ခါသွားပြီး တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေလျှောက်ပြောနေသည်။ ဂျော်နီသန်းက ဘာမှမပြောဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှတစ်ဆုံးသွင်းထားသော သူ့လီးကြီးကိုအသာလေး
ဖိကပ်သွင်းထားလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချကာ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကို ခပ်မျှဉ်းမျှဉ်းလေးစုပ်၍နမ်းပေးသည်။ လင်းလဲ့ဖြူနှင့်ဂျော်နီသန်းတို့
နှစ်ယောက်စလုံး နှစ်ကိုယ်လုံးတွင်ချွေးများပြန်နေသည်။ အမှန်တော့ ချွေးပြန်တာသူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာမဟုတ်ပါ။ အခန်းဝတွင် ထဘီရင်လျှားလေးနှင့် တံခါးထောင့်မှ မျက်နှာတစ်ခြမ်း
ထုတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ကြည့်နေသော ကြည်ပြာလင်းမှာလည်း သူတို့ကိုကြည့်ရင်းချွေးတွေပြန်နေသည်။ စောစောက ဂျော်နီသန်းနှင့်ကြည်ပြာလင်းတို့သည် ဧည့်ခန်းထဲတွင်နမ်းကြရင်း
တဖြေးဖြေး တရွေ့ရွေ့နဲ့အိပ်ခန်းထဲသို့ရောက်လာခဲ့ကြပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြသည်။
ထုံးစံအတိုင်း ဂျော်နီသန်းတစ်ချီပြီးလျှင် ကြည်ပြာလင်းက နှစ်ချီပြီးခဲ့ပြီး နုံးခွေကာဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ပင် တခဏတာကြည်ပြာလင်းအိပ်ပျော်သွားနေကြဖြစ်သည်။ ညသန်းခေါင်ကျော်
တစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီခန့်တွင် တရေးနိုးလာပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီတစ်မောင်းထပ်၍လိုးနေကြဖြစ်သည်။ ယနေ့တွင်တော့ ကြည်ပြာလင်းမှာ မသောက်စဖူး ညနေဘက်အိမ်အပြန်တွင်
လဘက်ရည်သောက်လာခဲ့သဖြင့် ခဏတာမျှသာအိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်၍နိုးလာခဲ့သည်။ သူမနိုးလာခဲ့တော့အနားတွင်ဂျော်နီသန်းကိုမတွေ့ရသဖြင့်နောက်ဖေးအိမ်သာသို့သွားကြည့်သည်။
မတွေ့။ ဧည့်ခန်းထဲသို့သွားကြည့်သော်လည်းမတွေ့သဖြင့် စိတ်ပူ၍ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ အပေါ်ထပ်ရှိသမီးဖြစ်သူ လင်းလဲ့ဖြူ၏အိပ်ခန်းဆီသို့တက်၍ကြည့်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ၏
အိပ်ခန်းဝသို့အရောက် ဂျော်နီသန်းနှင့်လင်းလဲ့ဖြူတို့၏ အဖြစ်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရပြီး ဒေါသဖြင့်အိပ်ခန်းထဲဝင်မည်အလုပ် ကြည်ပြာလင်း၏မျက်လုံးများက ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးအထဲသို့
တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေပြီဖြစ်သော သမီးဖြစ်သူလင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ပတ်လေးကိုကြည့်လိုက်မိသည်။
မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီး၏ပတ်လည်တွင်ကိုင်ဆုတ်ထားသလိုဖြစ်နေသော လင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်နေပြီး...လင်းလဲ့ဖြူ၏ပြန့်ပြူးချပ်ရပ်
နေသော ဝမ်းဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးမှာလည်း ခွက်ဝင်လိုက်ပြန်၍တက်လာလိုက်နှင့် လှိုင်းထနေသည်။ ကာမဂုဏ်အာရုံကို အထူးတလည်လိုက်စားသူလည်းဖြစ်၊ မိန်းမချင်းလဲဖြစ်သော
ကြည်ပြာလင်းမှာ လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် သဘာဝစေ့ဆော်မှုဖြင့် ဂျော်နီသန်း၏လီးကြီးကိုသူမ၏အသွေးအသားတွေက တတ်နိုင်သမျှဆွဲ၍သွင်းနေကြောင်း ကြည်ပြာလင်းသတိထား
လိုက်မိပြီး သမီးလေး၏အတွေ့အာရုံကို မဖျက်ဆီးလိုသဖြင့် မျက်ရည်အဝိုင်းသားဖြင့်တံခါးဝမှရပ်၍ကြည့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ.... ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီး
မြန်မြန်တစ်ဆုံးဝင်သွားပါစေဟုလည်း ဆုတောင်းနေမိသည်။
ဂျော်နီသန်းက လီးကိုတစ်ဆုံးသွင်းထားရင်း လင်းလဲ့ဖြူ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နေရာမှသူမ၏နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးရင်း လင်းလဲ့ဖြူ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုလက်ဖြင့်
ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
““အင်း....ဟင်း....ဟင်း...အန်ကယ်....အန်ကယ်...ဟိုဟာကြီးက အထဲမှာမလှုပ်တော့ဘူးလား......လင်းလဲ့ အနေခက်လိုက်တာနော်....အင်း....ဟင်း.....ဟင်.....””
ဂျော်နီသန်း ပြုံးလိုက်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူ အလွန်အမင်းခံချင်နေပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကိုတစ်ဝက်လောက် တစ်ဝက်လောက် ထုတ်ထုတ်ပြီးလိုးပေးသည်။
““ပြွတ်....ပလွတ်.....ဗြစ်....ဗြစ်.....အား....အင့်.....အား....အင်း...အင်း....ဟင်း....အန်ကယ်....အန်ကယ်.....လုပ်အားမရှိတော့ဖူးလား......””
ဆောင့်ခြင်းသဘောတရားကို လင်းလဲ့နားလည်သွားပြီ။ အသွေးအသားတွေကလည်း အဆမတန်ထကြွလာသဖြင့် ပြင်းပြင်းဆောင့်တာကိုလည်းလိုလားတောင့်တ၍လာခြင်းဖြစ်သည်။
ဂျော်နီသန်းကလည်း သူ၏လီးကြီးကို တစ်ဆုံးနီးပါးဆွဲထုတ်ပြီး ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်၍အပြီး...........
““ပြွတ်...ပလွတ်...ဒုတ်....အား....အီး...ထွက်....ထွက်ကုန်ပြီ....အား.....အား....””
လင်းလဲ့ဖြူ တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ ဂျော်နီသန်းကမပြီးသေး၍ ဆက်၍ဆောင့်သည်။
““ပြွတ်....ပလွတ်....ဒုတ်....အမလေး...မရဘူး...မရဘူး....အထဲမှာကျိန်းစပ်နေပြီ....ထုတ်...ပြန်ထုတ်လိုက်....””
နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် လင်းလဲ့ဖြူက အော်၍ငိုကာအပြော....ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကိုလင်းလဲ့ဖြူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များတမျှားမျှားဖြင့် တွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်
အခန်းဝမှကြည်ပြာလင်းက သူမကိုယ်ပေါ်မှထဘီကိုချွတ်ချပြီး အခန်းထဲသို့ပြေးဝင်ကာ ကုတင်စောင်းတွင်မှောက်လိုက်သည်။ “ဟင်” “ဟာ”
““လာ...ဂျော်နီ မင်းပြီးချင်နေပြီမို့လား.....ကိုယ့်ကိုလုပ်ပြီး ပြီးလိုက်....လင်းလဲ့မခံနိုင်တော့ဘူး......””
ဂျော်နီသန်းလည်း ဘာမှစဉ်းစားမရတော့ ကုန်းထားသဖြင့် နောက်သို့ပြူးတစ်၍ထွက်နေသော ကြည်ပြာလင်း၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကိုတေ့၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
““ပြွတ်...ပလွတ်...ဒုတ်....အင့်....ဟင့်....””
““အန်ကယ်က မာမီကိုလုပ်ပြီး ပီးမှာတဲ့....”” လင်းလဲ့ဖြူ သူမ၏မိခင်ကို မနာလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့ဖြူ ဘာမှမတတ်နိုင် အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်လေးမှာ စံချိန်မှီ
လီးကြီး၏ဒဏ်ကိုခံခဲ့ရပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်လည်းပီးထားတော့ တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို မလှုပ်နိုင်တော့သဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင်ပေါင်လေးကားကာ ပက်လက်လှန်ရင်း
လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်တွင် စိုရွှဲနေသောအရည်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့်နေရင်း ဂျော်နီသန်းနှင့်သူမ၏မိခင်တို့၏ တရှိုက်မက်မက်ဆောင့်ချက် တွေကို
ပက်လက်လေးရီဝေစွာကြည့်နေပါတော့သည်။
------------------------------------------------------ပြီးပါပြီ---------------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment