Zawgyi Version
ရပ္ကြက္တစ္ခုရဲ႕ အစြန္းအဖ်ားက ႀကီးမားေသာ အိမ္ႀကီး ။
သည္အိမ္မွာ အိမ္႐ွင္ေတြက အျမဲေနေလ့မ႐ွိ ။ တစ္ခါတစ္ေလသာ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး လာေလ့႐ွိသည္။ လာလ်ွင္လည္းေခၚလာေသာ လက္သမားေတြနဲ႔ လူေတြနဲ႔ ဂိုေထာင္ထဲမွာ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။
ယခုထို ဂိုေထာင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး႐ွိေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးက တစ္သက္လံုးသိုဝွက္လာၾကေသာ စိတၱဇကို ဖြင့္လွစ္ရန္ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရြယ္ရြယ္ခ်က္တို႔တူေပမဲ့ အသြယ္အျပင္ စိတ္ခံစားမႈျခင္းေတာ့ ကြဲျပားသည္။
တစ္ေယာက္က အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင္ႏွင့္ ဒီအိမ္ႀကီးရဲ႕ အိမ္႐ွင္ ေဝေဝႏြယ္ ျဖစ္သည္။ သူမက မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေတြ အေပၚ ေက်နပ္ေနဟန္႐ွိသည္။
တစ္ေယာက္ကာေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းအက်ႌအျဖဴအစိမ္းႏွင့္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ေက်ာင္းဆရာမေလး သက္ထားခင္ ။ သူမကေတာ့ မၾကာခင္ေရာက္လာမဲ့ အခ်ိန္ေတြ အေပၚ ရင္ခုန္ေနဟန္႐ွိသည္။
သူမတို႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ကိရိယာတစ္ခုျခားထားသည္။ အဲ့တာက ေျမႀကီးမွာေဒါက္ႏွစ္ခုစိုက္ထားၿပီး ထိုေပၚမွာသစ္သားျပားကို တေစာင္းေလးေထာင္ထားသည္။
ထိုသစ္သားျပားမွာ အေပါက္သံုးေပါက္ေဖာက္ထားသည္။
ေျပာရလွ် ထိပ္တံုးႏွင့္ ဆင္တူသည္။ ဖြင့္လို႔ရသည္။ ေသာ့ခတ္ရန္ေနရာပါသည္။ ယခုထိုကိရိယာကို ဖြင့္ထားသည္။
နင္ေသျခာၿပီလား သက္ထား......
ေဝေဝ့ရဲ႕အသံက ေအးစက္မေနပါ ။သို႔ေသည္ေႏြးေထြးမႈလဲမ႐ွိဟု ခံစားရသည္။
စဥ္းစားေနာ္ ဒီကိရိရာေပၚ လက္ေတြ လည္ပင္းေတြတင္လိုက္တာနဲ႔ နင္က အ႐ုပ္ေလးလိုျဖစ္သြားမွာ ။ နင့္ႏို႔ေတြ အဖုတ္ေတြ ဖင္ေတြအကုန္လံုး အလႉေပးသလိုျဖစ္သြားမွာ........
ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည္လား စဥ္းစားဖို႔ေျဖာင္းျဖေနသည္လား
သက္ထားခင္ျပံဳးမိသည္။ ၿပီးေတာ့ၿငိမ္သက္ေနရာမွ စလႈပ္႐ွားလိုက္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ခံစားမႈေနာက္လိုက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ကိုယ့္ငရဲခန္းကို ဖန္တီး လိုက္ျခင္းပင္။
သူမလက္ေကာက္ဝတ္ေလးေတြနဲ႔ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ အံေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေဝေဝက အံကိုပိတ္ခ်ကာ ေသာ့လတ္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာမွာ မေပၚေအာင္ ထိန္းထားေပမဲ့ သူမစိတ္ေတြ အရမ္းလႈ႐ွားေနသည္။ အခုခ်ိနိကစလို႔ သူမကံၾကမၼာဟာ ေဝေဝႏြယ့္အေပၚ လံုးဝမူတည္သြားပါၿပီ။ သူမမွာ ဘာမွာဆံုးျဖတ္ခြင့္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ မ႐ွိေတာ့။
ေဝေဝ သူ႔ေ႐ွ႕က သူငယ္ျခင္းျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီးျပံဳးမိသည္။ သစ္သားျပားေနာက္က ဖင္ကုန္းထားေသာ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းက လူတကာ စိတ္ႂကြဖြယ္ရာ။ ကုလားထိုင္တစ္ခုကိုယူကာ သက္ထားရဲ႕ေ႐ွ႕မွာထိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ေျဖာင္း........ အ
ပြဲဦးထြက္မွာပင္ နာက်င္ျခင္းကိုခံစားလိုက္ရသည္။ လူတကာေလးစားရေသာ ေက်ာင္းဆရာမေလး ခုေတာ့အရင္း႐ွင္ေခတ္က ေငြဝယ္ကြၽန္မေလးလို ျဖစ္လို႔
ငါေမးတာကို ႐ို႐ိုေသေသေျဖ မဟုတ္ရင္ဒီထက္နာမယ္
နင့္နာမည္ဘယ္သူလဲ
သက္ထားခင္ပါ့႐ွင္
နင္ဘာအလုပ္လုပ္လဲ
ေက်ာင္းဆရာမပါ
နင္နဲ႔ငါက ဘယ္လိုပတ္သပ္လဲ
သူငယ္ျခင္းေတြပါ...
အေျဖမွားတယ္
ျဖန္း.....အေမ့
ဘယ္ဘက္ပါးမွနာက်င္ျခင္းကိုခံစားလိုက္ရသည္။
ျပန္ေျဖ နင္နဲ႔ငါက ဘယ္လိုပတ္သတ္လဲ
ေဝေဝ စိတ္ႀကိဳျဖစ္မည့္ အေျဖကို ေရြးကာေျဖရသည္။ အနာမခံႏိုင္ေတာ့ေလ။
သခင္နဲ႔ ကြၽန္ပါ႐ွင္
ေတာ္တယ္ နင္အရိပ္အကဲနားလည္တယ္။
ထပ္ေမးမယ္ ငါက ဘာလဲ
ကြၽန္ ကြၽန္မရဲ႕သခင္မပါ။
နင္ကေကာ ဘာလဲ
သခင္မရဲ႕ ကြၽန္ပါ
ေမးသမ်ွကို ေျဖရင္းကိုယ့္ကိုကိုယ္သိမ္ငယ္လာသည္။ ဝမ္းနညးသလိုလို ရင္ခန္ေနသလိုလို ။ ကူရာမဲ့ေနေသာ ဘဝမဟုတ္လား။
ကဲ ဂါ့ရဲ႕ကြၽန္မေလး ငါ့အမိန္႔ကို မနာခံပဲမေနရဲေအာင္ စတိသေဘာေလာက္ပညာေပးရမယ္။ ေျပာရင္းထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးေနာ့ ေဝေဝက ဂါဝန္ကိုလွန္တင္ကာ သူမဝတ္ထားေသာ အတြင္းခံကို ခြၽတ္ကာ သက္ထားခင္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္မို႔လန္႔ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးႏွင့္႐ုန္းေတာ့သည္။ ျဖန္းကနဲ ပါးတစ္ခ်က္ေလာက္႐ိုက္မွ ၿငိမ္သြားသည္။ ေဝေဝက နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ႀကိမ္လံုးတစ္ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သက္ထားခင္၏ ေနာက္တည့္တည့္မွာေနရာယူလိုက္သည္။
ဖင္ကုန္းထားရေသာေၾကာင့္ သက္ထားခင္၏ စြင့္ကားေသာ တင္သားက်စ္က်စ္မ်ားက ေက်ာင္းစိမ္းထဘီေအာက္မွာ ႐ိုက္ခ်င္စရာ လွပေနသည္။ ပထမဦးစြာ ႀကိမ္ကိုတင္ပါးေပၚတင္ကာ စၾကည့္သည္။
ျဖန္း...ဝူး.....
တင္ပါးေတြမီးစႏွင့္ထိုးလိုက္သလို စပ္ျဖဥ္းျဖဥ္းဒဏ္ေၾကာင့္ လန္႔ကာေအာ္မိသည္။ သို႔ေသာ အတြင္းခံစို႔ထားေသာ ပါးစပ္ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးသာ ထြက္သည္။ ထိုနာက်င္မႈမ်ိဳးသူမ မၾကာမၾကာစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးသည္။ ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အ႐ိုက္ခံရသည့္အခါ ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ႐ိုက္ရသည့္အခါ နာက်င္ေနေသာ သူတို႔ေနရာမွာဝင္ခံစားခ်င္မိသည္။ ခုေတာ့သူမ်ားကို႐ိုက္ခဲ့ေသာ ဆရာမွာ တင္ပါးကို ပယ္ပယ္နယနယ္ အ႐ိုက္ခံေနရၿပီဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတြးမိသည္။အေတြးပင္မဆံုးေသး....
ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း...
တင္ပါးေပၚ ဆင့္ကာဆင့္ကာ က်လာေသာနာက်င္မႈေတြ ေၾကာင့္ တင္ပါးတစ္ခုလံုးထူပူလာသည္။ မိမိကိုမိမိလည္း ေဝေဝ ျပဳသမွ်ႏုရမည့္သူဟု ခံစားမိလာသည္။ အရင္က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုလဲ ေၾကာက္လာသည္။
ရ်ဳက္ခ်င္တိုင္း႐ိုက္လို႔ဝမွ ပါးစပ္အဝတ္ကို ထုတ္ေပးကာ
ငါ့အမိန္႔ကို လြန္ဆန္မယ္ ၾကံရင္ သည္လိုအ႐ိုက္ခံရမယ္ မွတ္ထား
မလြန္ဆန္ဝံပါဘူး႐ွင္။
သူမကို ထိပ္တံုးမွျဖဳတ္ေပးကာ လက္ထိပ္ခတ္ၿပီးစားပြဲ တစ္ခုေ႐ွ႕ထိုင္ခိုင္းထားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမေရဇ့စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ခ်ေပးသည္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
၃၀.၄.၂၀--
ယေန႔မွစ၍ ကြၽန္မသက္ထားခင္ အသက္ ၂၅ႏွစ္သည္ အလုပ္ခ်ိန္မွလြဲ ၍ က်န္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ မေဝေဝႏြယ္ ပိုင္ဆိုင္ေသာေက်းကြၽန္ျဖစ္ပါသည္။ မေဝေဝႏြယ္ကို ကြၽန္မ၏ သခင္မအျဖစ္အသ္ိအမွတ္ျပဳပါသည္။
ဟူေသာစာသားႏွင့္ လက္မွတ္ထိုးရန္ေနရာပါ႐ွိသည္။ သူမလက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့မွ ေဝေဝက သက္ထားကိုလက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးကာ ေနထိုင္ရာတိုက္ခန္းသို႔ျပန္ပို႔ေပးသည္။
သည္ညေတာ့ အိပ္ေရးဝေအာင္အိပ္ထားကြၽန္မေလးေရ...။
ဆက္ရန္
လက္ယာ
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
အပိုင္း ၂
တနဂၤေႏြေန႔ မနက္ခင္း သက္ထားခင္တစ္ေယာက္ ေစာေစာထေရခ်ိဳးေနသည္။ ညက႐ိုက္ထားေသာဒါဏ္ေၾကာင့္ တင္ပါးေတြ နာက်င္ေနေသးသည္။ ေရးခ်ိဳးၿပီးေရခ်ိဴးခန္းကအထြက္ ဖံုးဝင္လာသျဖင့္ရင္လ်ွားရက္ႏွင့္ဖုန္းကိုင္ လိုက္သည္။
ဟလို
သက္ထားလား
ဟုတ္ပါတယ္ သခင္မေလး
ဟဲ့ေကာင္မ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေျပာေနတာမွတ္လား ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း
ေအးစက္မာေက်ာေသာ အမိန္႔သံေၾကာင့္ ေဝေဝႏြယ္ အခန္းထဲမွာမ႐ွေသာ္လည္း က်ိဳးႏြ႔ံစြာဒူးေထာက္လိုက္သည္။ ေဝေဝေျပာသမ်ွ သူမမလြန္ဆန္ရဲပါ။
ဘာလုပ္ေနတာလဲ....
ဟို.......ေရခ်ိဳးေနတာပါ
ခ်ိဳးၿပီးၿပီလား
ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ၿပီးပါၿပီ
ေအး ငါနင့္တိုက္ခန္းနားေရာက္ၿပီ အဲ့တိုင္းဒူးေထာက္ၿပီးေစာင့္ေန ေျသာ္ ရင္လ်ွားထားရင္ ခြၽတ္ၿပီး ကိုယ္ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္နဲ႔ညႇစ္ရင္းေစာင့္ေန။
ေျပာေျပာဆိုဆို ေဝေဝႏြယ္ဖုန္းခ်သြားသည္။ သက္ထားခင္ကေတာ့ အမိန္႔အတိုင္းထဘီကိုခြၽတ္ကာ က်ဳယ္လံုးတီးႏွင့္ဒူးေထာက္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္ႏွင့္ညႇစ္ဖို့ေတာ့ အပ်ိဳစင္ဆရာမေလး မဝံ့မရဲဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္တစ္ဖက္ကလဲ အမိန္႔ကိုနာခံလိုေသာစိတ္က ႀကီးဆိုးေနသည္မို႔. ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ဖက္ကို လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေလးေတြနဲ႔ ညႇစ္လိုက္သည္
အ နာက်င္မႈႏွင့္အတူ ခႏၶာကိုယ္အႏွ့ံက်က္သီးတျဖန္းျဖန္းထသြားသည္ ။မၾကာခင္ ေဝေဝ ေရာက္လာသည္။ အခန္းတခါးကို သူမယူထားေသာ့ေသာ့ႏွင့္ဖြင့္ကာ ဝင္လာသည္။ သူမေျပာသည့္အတိုင္းဒူးေထာက္ေနေသာ သက္ထားခင္ကို ျမင္ေတာ့ ျပံဳးမိသည္။ ေကာင္မေလး အမိန္႔ေတာ့နာခံသားပဲ။ ေတြးၿပီး ဆိုဖာေပၚ အခန္႔သားဝင္ထိုင္သည္။
ငါ့ကိုဖိနပ္လာခြၽတ္ေပးစမ္း
သက္ထားတစ္ေယာက္ ဒူးေထာက္လွက္ပင္အနားတိုးကပ္သြားကာ ဖိနတ္ေတြကိုခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။
မတ္တပ္ထ ေပါင္ကားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ပစ္ထား
ေျပာသည့္အတိုင္းသက္ထားႏြယ္လိုက္လုပ္သည္။ ေဝေဝက အိတ္ထဲမွာတုန္ခါစက္ကိုတ္ကာ သက္ထားရဲ႕အဖုတ္မွာတိပ္နဲ႔ကပ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အေဝးထိန္းခလုတ္ကို အစမ္းဖြင့္ၾကည့္သည္။
အ အ
ထူးဆန္းေသာ အေတြ႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳမေလး ေျခမခိုင္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္။ ေဝေဝကသူမကို မည္သည့္အတြင္းခံမွမဝတ္ေစပဲ အေပၚက ရင္ေစ့အက်ီႌခါးတိုေလးႏွင့္ ထဘီအနီတစ္ထည္ကိုဝတ္ေစသည္။ ျပႇးေတာ့သူမကို super market တစ္ခုသို႔ေခၚသြားကာ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ ႐ွာဝယ္ေစသည္။
ပစၥည္းဝယ္ေနခ်ိန္ ေနာက္မလွမ္းမကမ္းကလိုက္ကာ ခလတ္ကို ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ျဖင့္ေဆာ့ကစားေနသည္။ ကာမစိတ္ကို ႏိုးႂကြေစသည့္မို ႏို႔သီးေခါင္းေလးမေားေထာင္ထလာကာ ေဘာ္လီဘရာစီရာ မဝတ္ထားသျဖင့္ သိသာေနသည္။ ဆရာမေလးသက္ထားႏြယ္ကေတာ့ super market ထဲက ေယာက္်ားေတြရဲ႕မ်က္စိအရသာခံစရာျဖစ္ေနသည္။
႐ွက္ရြ႔ံအားငယ္မႈ ႏွင့္အတူ သူမမ်က္ရည္ပင္ဝဲလာသည္။ ေသးေပါက္ခ်င္စိတ္လဲေပါက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေဝေဝက ခြင့္မျပဳ၍ အိမ္သာဝင္ခြင့္မရ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ထိုသို႔ႏွိပ္စက္ၿပီးမွ ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ဝင္ကာ ထမင္းစားရသည္။ ၿပီးေတာ့မွာ အိမ္သာဝင္ေစကာ မေန႔ကာအိမ္႐ွိရာသို႔ေခၚသြားသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ေဝေဝက သက္ထားကို အခန္းတစ္ခန္းသို႔ေခၚသြားကာ
ဒီအခန္းက ငါေနမဲ့အခန္ပဲ အဲေတာ့႐ွင္းထားေပး ငါျပန္လာလို႔စိတ္တိုင္းမက်ရင္ေတာ့သိတယ္ေနာ္
ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္မေလး
ေျသာ္ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ ကိုယ္တံုးလံုးနဲ႔လုပ္
အမိန္႔အတိုင္းပင္ သူမ ဖင္ေဟာင္းေလာင္းျဖင့္အခန္း႐ွင္းရေတာ့သည္။ ေဝေဝကေတာ့ အိမ္တံခါးပိတ္ကာထြက္သြားသည္။ ညေနေလးနာရီတြင္အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။
==============================
ဂိုေထာင္ထဲက ထိုင္ခံတစ္ခုေပၚတြင္သက္ထားခင္ ထိုင္ေနသည္ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာ့မဟုတ္ ။ထိုင္ခံုမွာတပ္ဆင္ထားေသာ ေမာ္တာလီးတုက သူ႔မအဖုတ္ထဲ တဆံုးဝင္ေရာက္ေနသည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ထိုင္ခံု ေဒါက္ေတြမွာ အေသခ်ည္ထားခံရသည္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း လက္ျပန္ႀကိဳးအတုပ္ခံထားရသည္။ လည္ပင္းကေခြးလည္ပါတ္မွလြဲ၍ သူမမွာ အဝတ္အစားမ႐ွိ
ညေနက အခန္း႐ွင္းတာစိတ္တိုင္းမက်ဟုဆိုကာ အျပစ္ေပးထားျခင္းပင္
ဆက္ရန္
လက္ယာ
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
ဇာတ္သိမ္း
ေဝေဝ ကေမာ္တာခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။ သက္ထားအဖုတ္ထဲ လီးတုက ေမႊေနသျဖင့္တြန္႔လိန္ရုန္းကန္ေနသည္။ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရေတာ့ လႈပ္လို႔ပင္မရ။ ပါးစပ္ကသာ တစ္ဟင္းဟင္းျဖင့္ ညည္းေန႐ွာသည္။ ေဝေဝကေတာ့သူမကို အရသာခံၿပီးၾကည့္ေနသည္။ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင့္အဆံုး သက္ထားတစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေခြၾကသြားသည္။
သည္ေတာ့မွေဝေဝက သူမကို ႀကိဳးျဖည္ေပးသည္။ ဆြဲထူလိုက္သျဖင့္ အဖုတ္ထဲက လီးတုထြက္သြားသည္။ အားနဲစြာ ေပ်ာ့ေခြေနေသာသူမ ေဝေဝလႊတ္ခ် လိုက္သည္ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြေခြ လဲက်ၿပီး အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း႐ွဴေနရသည္။
ေဝေဝက သဴမကိုလက္ျပန္ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။ ေဝေဝက သူမ ဂါဝန္ေလးမက ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။
ယက္စမ္း ကြၽန္မ ငါ့အဖုတ္ကို ရက္ၿပီးအသံုးေတာ္ခံစမ္း
သက္ထားခင္ ေဝေဝ့ အဖုတ္ကိုျဖည္းျဖည္းျခင္း ယက္ေပးေနသည္။ ေဝေဝကေတာ့ မ်က္လံုးေလးမွိန္းကာ ဇိမ္ခံေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာကာ သက္ထင္းခင္ မ်က္ႏွာေပၚေပက်န္ကုန္သည္။
ေဝေဝက သက္ထားခင္ကို လည္ပင္းကလည္ပတ္မွာ သံႀကိဳးတပ္ၿပီးဆြဲေခၚကာ အခန္းေထာင့္က ေရပိုက္ေတြ တိုင္ကီေတြထားရာသို႔ဆြဲေခၚသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ျဖာေပၚေလးဘက္ေထာက္ေစသည္။
ဆရာမေလးသက္ထားခင္ခမ်ာ ေဝေဝအမိန္႔အတိုင္း ေက်ာက္ျဖာေပၚ ေခြးမေလးတစ္ေကာင္လို ေလးဘက္ေထာက္ေနသည္။ ဆံႏြယ္႐ွည္႐ွည္ေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚပံုက်ေနသည္။ ျပည့္တင္းေတာ့ ရင္သားေတြက ေအာက္ကို တြဲက်ေနပံုေလးက အသည္းယားစရာ။
ေဝေဝက သူမကိုယ္အႏွ့ံေရပိုက္ႏွင့္ထိုးသည္။ ေအးျမေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ လန္းဆန္းသလို႐ွိေသာလည္း အားျပင္းေသာေရဒဏ္ေၾကာင့္ စပ္ျဖင္းျဖင္းႏွင့္တစ္ကိုယ္လံုးနာက်င္လာသည္။ ေဝေဝက ခဏနားၿပီးသူမကိုယ္အႏွ့ံ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးသည္။ ရင္သားေတြ အဖုတ္ေတြကို မထိတထိ လာထိသျဖင့္ သက္ထားခင္ရင္ထဲ ပေလာင္ဆူလာသည္။ ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီးေတာ့ ေရပန္းျဖင့္ထိုးျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္သူမကို ေပါင္ကား ေခါင္းေနာက္လက္ႏွစ္ဖက္ျပစ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးကိုေရသုတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို စားပြဲတစ္လံုးနားေခၚသြားကာ လက္ေထာက္ၿပီးဖင္ကုန္းေစသည္။
နင့္အတြက္ ငါအထူးလက္ေဆာင္စီစဥ္ထားတယ္
ေျပာေျပာဆိုဆို စအိုဝထဲ ဖင္ပိတ္တစ္ခုကို ထိုးထည့္ေတာ့သည္။
ေသေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေပမဲ့ သက္ထားခင္မ႐ုန္းကုန္မိေတာ့ ။ ပါးစပ္ကသာ ညည္းညဴ ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူကို အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ေစကာ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးသည္။
============================
ကလင္ကလင္ကလင္....
ဖုန္းသံေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးေနေသာ စက္ထားခင္း ရင္လ်ွားရက္ႏွပင္ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္က သူမ၏ သခင္မေလး ေဝေဝ။ ထို႔ေၾကာင့္ေရာက္သည့္ အရပ္မွာပင္သူမဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။ ေဝေဝက သူမကို အမိန္႔တခ်ိဳ႕ေပးကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။
သူမလဲ ထက ေရခ်ိဳးရသည္။ ဖင္ထဲက ဖင္ပိတ္ေၾကာင့္ လမ္းေလ်ွာက္ရတာ အနယ္းငယ္ ခိုးလုခုလုႏိုင္သည္။ မတတ္ႏိုင္ အီးပါရင္ေတာင္ ပါၿပီးရင္ ကိုယ့္ဖင္ထဲကိုယ္ျပန္ထည့္ထားရန္ အမိန္႔ေသေပးထားသည္ေလ။
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့သူမ အခန္းထဲဝင္က ေဘာ္လီ ရင္ဖံုးအျဖဴ ထဘီ အစိမ္းတို႔ကို ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီဝတ္ခြင့္မ႐ွိ မဝတ္ရန္လွမ္းအမိန္ေပးထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးလူးကာ ဆံပင္ကို ဆံထံုးထံုးၿပီးေနာက္ ဆရာမေလး သက္ထားခင္ ေက်ာင္းသို႔ထြက္သြားပါေတာ့သည္။
လက္ယာ
Credit-Original
Unicode Version
ရပ်ကွက်တစ်ခုရဲ့ အစွန်းအဖျားက ကြီးမားသော အိမ်ကြီး ။
သည်အိမ်မှာ အိမ်ရှင်တွေက အမြဲနေလေ့မရှိ ။ တစ်ခါတစ်လေသာ ၂၅နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုတစ်ဦး လာလေ့ရှိသည်။ လာလျှင်လည်းခေါ်လာသော လက်သမားတွေနဲ့ လူတွေနဲ့ ဂိုထောင်ထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
ယခုထို ဂိုထောင်ထဲတွင် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးရှိနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးက တစ်သက်လုံးသိုဝှက်လာကြသော စိတ္တဇကို ဖွင့်လှစ်ရန်ရောက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။ ရွယ်ရွယ်ချက်တို့တူပေမဲ့ အသွယ်အပြင် စိတ်ခံစားမှုခြင်းတော့ ကွဲပြားသည်။
တစ်ယောက်က အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင်နှင့် ဒီအိမ်ကြီးရဲ့ အိမ်ရှင် ဝေဝေနွယ် ဖြစ်သည်။ သူမက မကြာခင်ရောက်လာတော့မယ့် အချိန်တွေ အပေါ် ကျေနပ်နေဟန်ရှိသည်။
တစ်ယောက်ကာတော့ ကျောင်းစိမ်းအကျႌအဖြူအစိမ်းနှင့် ၂၅နှစ်အရွယ်ကျောင်းဆရာမလေး သက်ထားခင် ။ သူမကတော့ မကြာခင်ရောက်လာမဲ့ အချိန်တွေ အပေါ် ရင်ခုန်နေဟန်ရှိသည်။
သူမတို့နှစ်ဦးကြားမှာ ကိရိယာတစ်ခုခြားထားသည်။ အဲ့တာက မြေကြီးမှာဒေါက်နှစ်ခုစိုက်ထားပြီး ထိုပေါ်မှာသစ်သားပြားကို တစောင်းလေးထောင်ထားသည်။
ထိုသစ်သားပြားမှာ အပေါက်သုံးပေါက်ဖောက်ထားသည်။
ပြောရလျှ ထိပ်တုံးနှင့် ဆင်တူသည်။ ဖွင့်လို့ရသည်။ သော့ခတ်ရန်နေရာပါသည်။ ယခုထိုကိရိယာကို ဖွင့်ထားသည်။
နင်သေခြာပြီလား သက်ထား......
ဝေဝေ့ရဲ့အသံက အေးစက်မနေပါ ။သို့သေည်နွေးထွေးမှုလဲမရှိဟု ခံစားရသည်။
စဉ်းစားနော် ဒီကိရိရာပေါ် လက်တွေ လည်ပင်းတွေတင်လိုက်တာနဲ့ နင်က အရုပ်လေးလိုဖြစ်သွားမှာ ။ နင့်နို့တွေ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေအကုန်လုံး အလှူပေးသလိုဖြစ်သွားမှာ........
ခြိမ်းခြောက်နေသည်လား စဉ်းစားဖို့ဖြောင်းဖြနေသည်လား
သက်ထားခင်ပြုံးမိသည်။ ပြီးတော့ငြိမ်သက်နေရာမှ စလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ပထမအကြိမ် ခံစားမှုနောက်လိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် ကိုယ့်ငရဲခန်းကို ဖန်တီး လိုက်ခြင်းပင်။
သူမလက်ကောက်ဝတ်လေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ အံပေါ်ရောက်သည်နှင့် ဝေဝေက အံကိုပိတ်ချကာ သော့လတ်လိုက်သည်။ မျက်နှာမှာ မပေါ်အောင် ထိန်းထားပေမဲ့ သူမစိတ်တွေ အရမ်းလှုရှားနေသည်။ အခုချိနိကစလို့ သူမကံကြမ္မာဟာ ဝေဝေနွယ့်အပေါ် လုံးဝမူတည်သွားပါပြီ။ သူမမှာ ဘာမှာဆုံးဖြတ်ခွင့် လုပ်ဆောင်ခွင့် မရှိတော့။
ဝေဝေ သူ့ရှေ့က သူငယ်ခြင်းဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။ သစ်သားပြားနောက်က ဖင်ကုန်းထားသော ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းက လူတကာ စိတ်ကြွဖွယ်ရာ။ ကုလားထိုင်တစ်ခုကိုယူကာ သက်ထားရဲ့ရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့
ဖြောင်း........ အ
ပွဲဦးထွက်မှာပင် နာကျင်ခြင်းကိုခံစားလိုက်ရသည်။ လူတကာလေးစားရသော ကျောင်းဆရာမလေး ခုတော့အရင်းရှင်ခေတ်က ငွေဝယ်ကျွန်မလေးလို ဖြစ်လို့
ငါမေးတာကို ရိုရိုသေသေဖြေ မဟုတ်ရင်ဒီထက်နာမယ်
နင့်နာမည်ဘယ်သူလဲ
သက်ထားခင်ပါ့ရှင်
နင်ဘာအလုပ်လုပ်လဲ
ကျောင်းဆရာမပါ
နင်နဲ့ငါက ဘယ်လိုပတ်သပ်လဲ
သူငယ်ခြင်းတွေပါ...
အဖြေမှားတယ်
ဖြန်း.....အမေ့
ဘယ်ဘက်ပါးမှနာကျင်ခြင်းကိုခံစားလိုက်ရသည်။
ပြန်ဖြေ နင်နဲ့ငါက ဘယ်လိုပတ်သတ်လဲ
ဝေဝေ စိတ်ကြိုဖြစ်မည့် အဖြေကို ရွေးကာဖြေရသည်။ အနာမခံနိုင်တော့လေ။
သခင်နဲ့ ကျွန်ပါရှင်
တော်တယ် နင်အရိပ်အကဲနားလည်တယ်။
ထပ်မေးမယ် ငါက ဘာလဲ
ကျွန် ကျွန်မရဲ့သခင်မပါ။
နင်ကကော ဘာလဲ
သခင်မရဲ့ ကျွန်ပါ
မေးသမျှကို ဖြေရင်းကိုယ့်ကိုကိုယ်သိမ်ငယ်လာသည်။ ဝမ်းနညးသလိုလို ရင်ခန်နေသလိုလို ။ ကူရာမဲ့နေသော ဘဝမဟုတ်လား။
ကဲ ဂါ့ရဲ့ကျွန်မလေး ငါ့အမိန့်ကို မနာခံပဲမနေရဲအောင် စတိသဘောလောက်ပညာပေးရမယ်။ ပြောရင်းထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးနော့ ဝေဝေက ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ကာ သူမဝတ်ထားသော အတွင်းခံကို ချွတ်ကာ သက်ထားခင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက်မို့လန့်ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့်ရုန်းတော့သည်။ ဖြန်းကနဲ ပါးတစ်ချက်လောက်ရိုက်မှ ငြိမ်သွားသည်။ ဝေဝေက နံရံမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ကြိမ်လုံးတစ်ချောင်းကိုဖြတ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့သက်ထားခင်၏ နောက်တည့်တည့်မှာနေရာယူလိုက်သည်။
ဖင်ကုန်းထားရသောကြောင့် သက်ထားခင်၏ စွင့်ကားသော တင်သားကျစ်ကျစ်များက ကျောင်းစိမ်းထဘီအောက်မှာ ရိုက်ချင်စရာ လှပနေသည်။ ပထမဦးစွာ ကြိမ်ကိုတင်ပါးပေါ်တင်ကာ စကြည့်သည်။
ဖြန်း...ဝူး.....
တင်ပါးတွေမီးစနှင့်ထိုးလိုက်သလို စပ်ဖြဉ်းဖြဉ်းဒဏ်ကြောင့် လန့်ကာအော်မိသည်။ သို့သော အတွင်းခံစို့ထားသော ပါးစပ်ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးသာ ထွက်သည်။ ထိုနာကျင်မှုမျိုးသူမ မကြာမကြာစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးသည်။ ငယ်ငယ်ကကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေ အရိုက်ခံရသည့်အခါ ကျောင်းသူလေးတွေကို ရိုက်ရသည့်အခါ နာကျင်နေသော သူတို့နေရာမှာဝင်ခံစားချင်မိသည်။ ခုတော့သူများကိုရိုက်ခဲ့သော ဆရာမှာ တင်ပါးကို ပယ်ပယ်နယနယ် အရိုက်ခံနေရပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်တွေးမိသည်။အတွေးပင်မဆုံးသေး....
ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွှမ်း...
တင်ပါးပေါ် ဆင့်ကာဆင့်ကာ ကျလာသောနာကျင်မှုတွေ ကြောင့် တင်ပါးတစ်ခုလုံးထူပူလာသည်။ မိမိကိုမိမိလည်း ဝေဝေ ပြုသမျှနုရမည့်သူဟု ခံစားမိလာသည်။ အရင်က သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုလဲ ကြောက်လာသည်။
ရျုက်ချင်တိုင်းရိုက်လို့ဝမှ ပါးစပ်အဝတ်ကို ထုတ်ပေးကာ
ငါ့အမိန့်ကို လွန်ဆန်မယ် ကြံရင် သည်လိုအရိုက်ခံရမယ် မှတ်ထား
မလွန်ဆန်ဝံပါဘူးရှင်။
သူမကို ထိပ်တုံးမှဖြုတ်ပေးကာ လက်ထိပ်ခတ်ပြီးစားပွဲ တစ်ခုရှေ့ထိုင်ခိုင်းထားသည်။ ပြီးတော့ သူမရေဇ့စာချုပ်တစ်စောင်ချပေးသည် ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့
၃၀.၄.၂၀--
ယနေ့မှစ၍ ကျွန်မသက်ထားခင် အသက် ၂၅နှစ်သည် အလုပ်ချိန်မှလွဲ ၍ ကျန်သည့်အချိန်များတွင် မဝေဝေနွယ် ပိုင်ဆိုင်သောကျေးကျွန်ဖြစ်ပါသည်။ မဝေဝေနွယ်ကို ကျွန်မ၏ သခင်မအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုပါသည်။
ဟူသောစာသားနှင့် လက်မှတ်ထိုးရန်နေရာပါရှိသည်။ သူမလက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်သည် ။ ပြီးတော့မှ ဝေဝေက သက်ထားကိုလက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးကာ နေထိုင်ရာတိုက်ခန်းသို့ပြန်ပို့ပေးသည်။
သည်ညတော့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ထားကျွန်မလေးရေ...။
ဆက်ရန်
လက်ယာ
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်
အပိုင်း ၂
တနင်္ဂနွေနေ့ မနက်ခင်း သက်ထားခင်တစ်ယောက် စောစောထရေချိုးနေသည်။ ညကရိုက်ထားသောဒါဏ်ကြောင့် တင်ပါးတွေ နာကျင်နေသေးသည်။ ရေးချိုးပြီးရေချိူးခန်းကအထွက် ဖုံးဝင်လာသဖြင့်ရင်လျှားရက်နှင့်ဖုန်းကိုင် လိုက်သည်။
ဟလို
သက်ထားလား
ဟုတ်ပါတယ် သခင်မလေး
ဟဲ့ကောင်မ မတ်တပ်ရပ်ပြီးပြောနေတာမှတ်လား ဒူးထောက်လိုက်စမ်း
အေးစက်မာကျောသော အမိန့်သံကြောင့် ဝေဝေနွယ် အခန်းထဲမှာမရှသော်လည်း ကျိုးနွံ့စွာဒူးထောက်လိုက်သည်။ ဝေဝေပြောသမျှ သူမမလွန်ဆန်ရဲပါ။
ဘာလုပ်နေတာလဲ....
ဟို.......ရေချိုးနေတာပါ
ချိုးပြီးပြီလား
ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ပြီးပါပြီ
အေး ငါနင့်တိုက်ခန်းနားရောက်ပြီ အဲ့တိုင်းဒူးထောက်ပြီးစောင့်နေ သြော် ရင်လျှားထားရင် ချွတ်ပြီး ကိုယ်နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ရင်းစောင့်နေ။
ပြောပြောဆိုဆို ဝေဝေနွယ်ဖုန်းချသွားသည်။ သက်ထားခင်ကတော့ အမိန့်အတိုင်းထဘီကိုချွတ်ကာ ကျုယ်လုံးတီးနှင့်ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ကိုယ့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်နှင့်ညှစ်ဖို့တော့ အပျိုစင်ဆရာမလေး မဝံ့မရဲဖစ်နေသည်။ သို့သော်တစ်ဖက်ကလဲ အမိန့်ကိုနာခံလိုသောစိတ်က ကြီးဆိုးနေသည်မို့. နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို လက်ချောင်းသွယ်လေးတွေနဲ့ ညှစ်လိုက်သည်
အ နာကျင်မှုနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကျက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားသည် ။မကြာခင် ဝေဝေ ရောက်လာသည်။ အခန်းတခါးကို သူမယူထားသော့သော့နှင့်ဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်။ သူမပြောသည့်အတိုင်းဒူးထောက်နေသော သက်ထားခင်ကို မြင်တော့ ပြုံးမိသည်။ ကောင်မလေး အမိန့်တော့နာခံသားပဲ။ တွေးပြီး ဆိုဖာပေါ် အခန့်သားဝင်ထိုင်သည်။
ငါ့ကိုဖိနပ်လာချွတ်ပေးစမ်း
သက်ထားတစ်ယောက် ဒူးထောက်လှက်ပင်အနားတိုးကပ်သွားကာ ဖိနတ်တွေကိုချွတ်ပေးလိုက်သည်။
မတ်တပ်ထ ပေါင်ကားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ထား
ပြောသည့်အတိုင်းသက်ထားနွယ်လိုက်လုပ်သည်။ ဝေဝေက အိတ်ထဲမှာတုန်ခါစက်ကိုတ်ကာ သက်ထားရဲ့အဖုတ်မှာတိပ်နဲ့ကပ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ အဝေးထိန်းခလုတ်ကို အစမ်းဖွင့်ကြည့်သည်။
အ အ
ထူးဆန်းသော အတွေ့ကြောင့် အပျိုမလေး ခြေမခိုင်ချင်ဖြစ်သွားသည်။ ဝေဝေကသူမကို မည်သည့်အတွင်းခံမှမဝတ်စေပဲ အပေါ်က ရင်စေ့အကျီႌခါးတိုလေးနှင့် ထဘီအနီတစ်ထည်ကိုဝတ်စေသည်။ ပြှးတော့သူမကို super market တစ်ခုသို့ခေါ်သွားကာ ပစ္စည်းတစ်ချို့ ရှာဝယ်စေသည်။
ပစ္စည်းဝယ်နေချိန် နောက်မလှမ်းမကမ်းကလိုက်ကာ ခလတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်ဖြင့်ဆော့ကစားနေသည်။ ကာမစိတ်ကို နိုးကြွစေသည့်မို နို့သီးခေါင်းလေးမေားထောင်ထလာကာ ဘော်လီဘရာစီရာ မဝတ်ထားသဖြင့် သိသာနေသည်။ ဆရာမလေးသက်ထားနွယ်ကတော့ super market ထဲက ယောက်ျားတွေရဲ့မျက်စိအရသာခံစရာဖြစ်နေသည်။
ရှက်ရွံ့အားငယ်မှု နှင့်အတူ သူမမျက်ရည်ပင်ဝဲလာသည်။ သေးပေါက်ချင်စိတ်လဲပေါက်လာသည်။ သို့သော် ဝေဝေက ခွင့်မပြု၍ အိမ်သာဝင်ခွင့်မရ တော်တော်ကြာအောင် ထိုသို့နှိပ်စက်ပြီးမှ ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ဝင်ကာ ထမင်းစားရသည်။ ပြီးတော့မှာ အိမ်သာဝင်စေကာ မနေ့ကာအိမ်ရှိရာသို့ခေါ်သွားသည်။
အိမ်ရောက်တော့ဝေဝေက သက်ထားကို အခန်းတစ်ခန်းသို့ခေါ်သွားကာ
ဒီအခန်းက ငါနေမဲ့အခန်ပဲ အဲတော့ရှင်းထားပေး ငါပြန်လာလို့စိတ်တိုင်းမကျရင်တော့သိတယ်နော်
ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မလေး
သြော် အဝတ်တွေချွတ်လိုက် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့လုပ်
အမိန့်အတိုင်းပင် သူမ ဖင်ဟောင်းလောင်းဖြင့်အခန်းရှင်းရတော့သည်။ ဝေဝေကတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ကာထွက်သွားသည်။ ညနေလေးနာရီတွင်အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။
==============================
ဂိုထောင်ထဲက ထိုင်ခံတစ်ခုပေါ်တွင်သက်ထားခင် ထိုင်နေသည် ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့မဟုတ် ။ထိုင်ခုံမှာတပ်ဆင်ထားသော မော်တာလီးတုက သူ့မအဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်ရောက်နေသည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထိုင်ခုံ ဒေါက်တွေမှာ အသေချည်ထားခံရသည် ။ လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း လက်ပြန်ကြိုးအတုပ်ခံထားရသည်။ လည်ပင်းကခွေးလည်ပါတ်မှလွဲ၍ သူမမှာ အဝတ်အစားမရှိ
ညနေက အခန်းရှင်းတာစိတ်တိုင်းမကျဟုဆိုကာ အပြစ်ပေးထားခြင်းပင်
ဆက်ရန်
လက်ယာ
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်
ဇာတ်သိမ်း
ဝေဝေ ကမော်တာခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ သက်ထားအဖုတ်ထဲ လီးတုက မွှေနေသဖြင့်တွန့်လိန်ရုန်းကန်နေသည်။ ကြိုးတုပ်ခံထားရတော့ လှုပ်လို့ပင်မရ။ ပါးစပ်ကသာ တစ်ဟင်းဟင်းဖြင့် ညည်းနေရှာသည်။ ဝေဝေကတော့သူမကို အရသာခံပြီးကြည့်နေသည်။ ဘယ်လိုမှမခံနိုင့်အဆုံး သက်ထားတစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေကြသွားသည်။
သည်တော့မှဝေဝေက သူမကို ကြိုးဖြည်ပေးသည်။ ဆွဲထူလိုက်သဖြင့် အဖုတ်ထဲက လီးတုထွက်သွားသည်။ အားနဲစွာ ပျော့ခွေနေသောသူမ ဝေဝေလွှတ်ချ လိုက်သည်နှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေခွေ လဲကျပြီး အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းရှူနေရသည်။
ဝေဝေက သူမကိုလက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည်။ ဝေဝေက သူမ ဂါဝန်လေးမက စောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။
ယက်စမ်း ကျွန်မ ငါ့အဖုတ်ကို ရက်ပြီးအသုံးတော်ခံစမ်း
သက်ထားခင် ဝေဝေ့ အဖုတ်ကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း ယက်ပေးနေသည်။ ဝေဝေကတော့ မျက်လုံးလေးမှိန်းကာ ဇိမ်ခံနေသည်။ ခဏကြာတော့ အရည်များစိမ့်ထွက်လာကာ သက်ထင်းခင် မျက်နှာပေါ်ပေကျန်ကုန်သည်။
ဝေဝေက သက်ထားခင်ကို လည်ပင်းကလည်ပတ်မှာ သံကြိုးတပ်ပြီးဆွဲခေါ်ကာ အခန်းထောင့်က ရေပိုက်တွေ တိုင်ကီတွေထားရာသို့ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကျောက်ဖြာပေါ်လေးဘက်ထောက်စေသည်။
ဆရာမလေးသက်ထားခင်ခမျာ ဝေဝေအမိန့်အတိုင်း ကျောက်ဖြာပေါ် ခွေးမလေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်ထောက်နေသည်။ ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေက ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျနေသည်။ ပြည့်တင်းတော့ ရင်သားတွေက အောက်ကို တွဲကျနေပုံလေးက အသည်းယားစရာ။
ဝေဝေက သူမကိုယ်အနှံ့ရေပိုက်နှင့်ထိုးသည်။ အေးမြသော အထိအတွေ့ကြောင့် လန်းဆန်းသလိုရှိသောလည်း အားပြင်းသောရေဒဏ်ကြောင့် စပ်ဖြင်းဖြင်းနှင့်တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်လာသည်။ ဝေဝေက ခဏနားပြီးသူမကိုယ်အနှံ့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသည်။ ရင်သားတွေ အဖုတ်တွေကို မထိတထိ လာထိသဖြင့် သက်ထားခင်ရင်ထဲ ပလောင်ဆူလာသည်။ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးတော့ ရေပန်းဖြင့်ထိုးပြန်သည်။
ထို့နောက်သူမကို ပေါင်ကား ခေါင်းနောက်လက်နှစ်ဖက်ပြစ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်စေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကိုရေသုတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ သူမကို စားပွဲတစ်လုံးနားခေါ်သွားကာ လက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းစေသည်။
နင့်အတွက် ငါအထူးလက်ဆောင်စီစဉ်ထားတယ်
ပြောပြောဆိုဆို စအိုဝထဲ ဖင်ပိတ်တစ်ခုကို ထိုးထည့်တော့သည်။
သေလောက်အောင် နာကျင်ပေမဲ့ သက်ထားခင်မရုန်းကုန်မိတော့ ။ ပါးစပ်ကသာ ညည်းညူ နေမိသည်။ ပြီးတော့မှ သူကို အဝတ်အစားပြန်ဝတ်စေကာ အိမ်ပြန်ပို့ပေးသည်။
============================
ကလင်ကလင်ကလင်....
ဖုန်းသံကြောင့် ရေချိုးနေသော စက်ထားခင်း ရင်လျှားရက်နှပင်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်က သူမ၏ သခင်မလေး ဝေဝေ။ ထို့ကြောင့်ရောက်သည့် အရပ်မှာပင်သူမဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ ဝေဝေက သူမကို အမိန့်တချို့ပေးကာ ဖုန်းချသွားသည်။
သူမလဲ ထက ရေချိုးရသည်။ ဖင်ထဲက ဖင်ပိတ်ကြောင့် လမ်းလျှောက်ရတာ အနယ်းငယ် ခိုးလုခုလုနိုင်သည်။ မတတ်နိုင် အီးပါရင်တောင် ပါပြီးရင် ကိုယ့်ဖင်ထဲကိုယ်ပြန်ထည့်ထားရန် အမိန့်သေပေးထားသည်လေ။
ရေချိုးပြီးတော့သူမ အခန်းထဲဝင်က ဘော်လီ ရင်ဖုံးအဖြူ ထဘီ အစိမ်းတို့ကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်ခွင့်မရှိ မဝတ်ရန်လှမ်းအမိန်ပေးထားသည်။ ထို့နောက် သနပ်ခါးရေကျဲလေးလူးကာ ဆံပင်ကို ဆံထုံးထုံးပြီးနောက် ဆရာမလေး သက်ထားခင် ကျောင်းသို့ထွက်သွားပါတော့သည်။
လက်ယာ
credit-original
Unicode Version
ရပ်ကွက်တစ်ခုရဲ့ အစွန်းအဖျားက ကြီးမားသော အိမ်ကြီး ။
သည်အိမ်မှာ အိမ်ရှင်တွေက အမြဲနေလေ့မရှိ ။ တစ်ခါတစ်လေသာ ၂၅နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုတစ်ဦး လာလေ့ရှိသည်။ လာလျှင်လည်းခေါ်လာသော လက်သမားတွေနဲ့ လူတွေနဲ့ ဂိုထောင်ထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
ယခုထို ဂိုထောင်ထဲတွင် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးရှိနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးက တစ်သက်လုံးသိုဝှက်လာကြသော စိတ္တဇကို ဖွင့်လှစ်ရန်ရောက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။ ရွယ်ရွယ်ချက်တို့တူပေမဲ့ အသွယ်အပြင် စိတ်ခံစားမှုခြင်းတော့ ကွဲပြားသည်။
တစ်ယောက်က အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင်နှင့် ဒီအိမ်ကြီးရဲ့ အိမ်ရှင် ဝေဝေနွယ် ဖြစ်သည်။ သူမက မကြာခင်ရောက်လာတော့မယ့် အချိန်တွေ အပေါ် ကျေနပ်နေဟန်ရှိသည်။
တစ်ယောက်ကာတော့ ကျောင်းစိမ်းအကျႌအဖြူအစိမ်းနှင့် ၂၅နှစ်အရွယ်ကျောင်းဆရာမလေး သက်ထားခင် ။ သူမကတော့ မကြာခင်ရောက်လာမဲ့ အချိန်တွေ အပေါ် ရင်ခုန်နေဟန်ရှိသည်။
သူမတို့နှစ်ဦးကြားမှာ ကိရိယာတစ်ခုခြားထားသည်။ အဲ့တာက မြေကြီးမှာဒေါက်နှစ်ခုစိုက်ထားပြီး ထိုပေါ်မှာသစ်သားပြားကို တစောင်းလေးထောင်ထားသည်။
ထိုသစ်သားပြားမှာ အပေါက်သုံးပေါက်ဖောက်ထားသည်။
ပြောရလျှ ထိပ်တုံးနှင့် ဆင်တူသည်။ ဖွင့်လို့ရသည်။ သော့ခတ်ရန်နေရာပါသည်။ ယခုထိုကိရိယာကို ဖွင့်ထားသည်။
နင်သေခြာပြီလား သက်ထား......
ဝေဝေ့ရဲ့အသံက အေးစက်မနေပါ ။သို့သေည်နွေးထွေးမှုလဲမရှိဟု ခံစားရသည်။
စဉ်းစားနော် ဒီကိရိရာပေါ် လက်တွေ လည်ပင်းတွေတင်လိုက်တာနဲ့ နင်က အရုပ်လေးလိုဖြစ်သွားမှာ ။ နင့်နို့တွေ အဖုတ်တွေ ဖင်တွေအကုန်လုံး အလှူပေးသလိုဖြစ်သွားမှာ........
ခြိမ်းခြောက်နေသည်လား စဉ်းစားဖို့ဖြောင်းဖြနေသည်လား
သက်ထားခင်ပြုံးမိသည်။ ပြီးတော့ငြိမ်သက်နေရာမှ စလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ပထမအကြိမ် ခံစားမှုနောက်လိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် ကိုယ့်ငရဲခန်းကို ဖန်တီး လိုက်ခြင်းပင်။
သူမလက်ကောက်ဝတ်လေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ အံပေါ်ရောက်သည်နှင့် ဝေဝေက အံကိုပိတ်ချကာ သော့လတ်လိုက်သည်။ မျက်နှာမှာ မပေါ်အောင် ထိန်းထားပေမဲ့ သူမစိတ်တွေ အရမ်းလှုရှားနေသည်။ အခုချိနိကစလို့ သူမကံကြမ္မာဟာ ဝေဝေနွယ့်အပေါ် လုံးဝမူတည်သွားပါပြီ။ သူမမှာ ဘာမှာဆုံးဖြတ်ခွင့် လုပ်ဆောင်ခွင့် မရှိတော့။
ဝေဝေ သူ့ရှေ့က သူငယ်ခြင်းဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။ သစ်သားပြားနောက်က ဖင်ကုန်းထားသော ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းက လူတကာ စိတ်ကြွဖွယ်ရာ။ ကုလားထိုင်တစ်ခုကိုယူကာ သက်ထားရဲ့ရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့
ဖြောင်း........ အ
ပွဲဦးထွက်မှာပင် နာကျင်ခြင်းကိုခံစားလိုက်ရသည်။ လူတကာလေးစားရသော ကျောင်းဆရာမလေး ခုတော့အရင်းရှင်ခေတ်က ငွေဝယ်ကျွန်မလေးလို ဖြစ်လို့
ငါမေးတာကို ရိုရိုသေသေဖြေ မဟုတ်ရင်ဒီထက်နာမယ်
နင့်နာမည်ဘယ်သူလဲ
သက်ထားခင်ပါ့ရှင်
နင်ဘာအလုပ်လုပ်လဲ
ကျောင်းဆရာမပါ
နင်နဲ့ငါက ဘယ်လိုပတ်သပ်လဲ
သူငယ်ခြင်းတွေပါ...
အဖြေမှားတယ်
ဖြန်း.....အမေ့
ဘယ်ဘက်ပါးမှနာကျင်ခြင်းကိုခံစားလိုက်ရသည်။
ပြန်ဖြေ နင်နဲ့ငါက ဘယ်လိုပတ်သတ်လဲ
ဝေဝေ စိတ်ကြိုဖြစ်မည့် အဖြေကို ရွေးကာဖြေရသည်။ အနာမခံနိုင်တော့လေ။
သခင်နဲ့ ကျွန်ပါရှင်
တော်တယ် နင်အရိပ်အကဲနားလည်တယ်။
ထပ်မေးမယ် ငါက ဘာလဲ
ကျွန် ကျွန်မရဲ့သခင်မပါ။
နင်ကကော ဘာလဲ
သခင်မရဲ့ ကျွန်ပါ
မေးသမျှကို ဖြေရင်းကိုယ့်ကိုကိုယ်သိမ်ငယ်လာသည်။ ဝမ်းနညးသလိုလို ရင်ခန်နေသလိုလို ။ ကူရာမဲ့နေသော ဘဝမဟုတ်လား။
ကဲ ဂါ့ရဲ့ကျွန်မလေး ငါ့အမိန့်ကို မနာခံပဲမနေရဲအောင် စတိသဘောလောက်ပညာပေးရမယ်။ ပြောရင်းထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးနော့ ဝေဝေက ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ကာ သူမဝတ်ထားသော အတွင်းခံကို ချွတ်ကာ သက်ထားခင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက်မို့လန့်ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့်ရုန်းတော့သည်။ ဖြန်းကနဲ ပါးတစ်ချက်လောက်ရိုက်မှ ငြိမ်သွားသည်။ ဝေဝေက နံရံမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ကြိမ်လုံးတစ်ချောင်းကိုဖြတ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့သက်ထားခင်၏ နောက်တည့်တည့်မှာနေရာယူလိုက်သည်။
ဖင်ကုန်းထားရသောကြောင့် သက်ထားခင်၏ စွင့်ကားသော တင်သားကျစ်ကျစ်များက ကျောင်းစိမ်းထဘီအောက်မှာ ရိုက်ချင်စရာ လှပနေသည်။ ပထမဦးစွာ ကြိမ်ကိုတင်ပါးပေါ်တင်ကာ စကြည့်သည်။
ဖြန်း...ဝူး.....
တင်ပါးတွေမီးစနှင့်ထိုးလိုက်သလို စပ်ဖြဉ်းဖြဉ်းဒဏ်ကြောင့် လန့်ကာအော်မိသည်။ သို့သော အတွင်းခံစို့ထားသော ပါးစပ်ကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးသာ ထွက်သည်။ ထိုနာကျင်မှုမျိုးသူမ မကြာမကြာစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးသည်။ ငယ်ငယ်ကကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေ အရိုက်ခံရသည့်အခါ ကျောင်းသူလေးတွေကို ရိုက်ရသည့်အခါ နာကျင်နေသော သူတို့နေရာမှာဝင်ခံစားချင်မိသည်။ ခုတော့သူများကိုရိုက်ခဲ့သော ဆရာမှာ တင်ပါးကို ပယ်ပယ်နယနယ် အရိုက်ခံနေရပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်တွေးမိသည်။အတွေးပင်မဆုံးသေး....
ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွှမ်း...ရွှမ်း...
တင်ပါးပေါ် ဆင့်ကာဆင့်ကာ ကျလာသောနာကျင်မှုတွေ ကြောင့် တင်ပါးတစ်ခုလုံးထူပူလာသည်။ မိမိကိုမိမိလည်း ဝေဝေ ပြုသမျှနုရမည့်သူဟု ခံစားမိလာသည်။ အရင်က သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုလဲ ကြောက်လာသည်။
ရျုက်ချင်တိုင်းရိုက်လို့ဝမှ ပါးစပ်အဝတ်ကို ထုတ်ပေးကာ
ငါ့အမိန့်ကို လွန်ဆန်မယ် ကြံရင် သည်လိုအရိုက်ခံရမယ် မှတ်ထား
မလွန်ဆန်ဝံပါဘူးရှင်။
သူမကို ထိပ်တုံးမှဖြုတ်ပေးကာ လက်ထိပ်ခတ်ပြီးစားပွဲ တစ်ခုရှေ့ထိုင်ခိုင်းထားသည်။ ပြီးတော့ သူမရေဇ့စာချုပ်တစ်စောင်ချပေးသည် ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့
၃၀.၄.၂၀--
ယနေ့မှစ၍ ကျွန်မသက်ထားခင် အသက် ၂၅နှစ်သည် အလုပ်ချိန်မှလွဲ ၍ ကျန်သည့်အချိန်များတွင် မဝေဝေနွယ် ပိုင်ဆိုင်သောကျေးကျွန်ဖြစ်ပါသည်။ မဝေဝေနွယ်ကို ကျွန်မ၏ သခင်မအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုပါသည်။
ဟူသောစာသားနှင့် လက်မှတ်ထိုးရန်နေရာပါရှိသည်။ သူမလက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်သည် ။ ပြီးတော့မှ ဝေဝေက သက်ထားကိုလက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးကာ နေထိုင်ရာတိုက်ခန်းသို့ပြန်ပို့ပေးသည်။
သည်ညတော့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ထားကျွန်မလေးရေ...။
ဆက်ရန်
လက်ယာ
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်
အပိုင်း ၂
တနင်္ဂနွေနေ့ မနက်ခင်း သက်ထားခင်တစ်ယောက် စောစောထရေချိုးနေသည်။ ညကရိုက်ထားသောဒါဏ်ကြောင့် တင်ပါးတွေ နာကျင်နေသေးသည်။ ရေးချိုးပြီးရေချိူးခန်းကအထွက် ဖုံးဝင်လာသဖြင့်ရင်လျှားရက်နှင့်ဖုန်းကိုင် လိုက်သည်။
ဟလို
သက်ထားလား
ဟုတ်ပါတယ် သခင်မလေး
ဟဲ့ကောင်မ မတ်တပ်ရပ်ပြီးပြောနေတာမှတ်လား ဒူးထောက်လိုက်စမ်း
အေးစက်မာကျောသော အမိန့်သံကြောင့် ဝေဝေနွယ် အခန်းထဲမှာမရှသော်လည်း ကျိုးနွံ့စွာဒူးထောက်လိုက်သည်။ ဝေဝေပြောသမျှ သူမမလွန်ဆန်ရဲပါ။
ဘာလုပ်နေတာလဲ....
ဟို.......ရေချိုးနေတာပါ
ချိုးပြီးပြီလား
ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ပြီးပါပြီ
အေး ငါနင့်တိုက်ခန်းနားရောက်ပြီ အဲ့တိုင်းဒူးထောက်ပြီးစောင့်နေ သြော် ရင်လျှားထားရင် ချွတ်ပြီး ကိုယ်နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ရင်းစောင့်နေ။
ပြောပြောဆိုဆို ဝေဝေနွယ်ဖုန်းချသွားသည်။ သက်ထားခင်ကတော့ အမိန့်အတိုင်းထဘီကိုချွတ်ကာ ကျုယ်လုံးတီးနှင့်ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ကိုယ့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်နှင့်ညှစ်ဖို့တော့ အပျိုစင်ဆရာမလေး မဝံ့မရဲဖစ်နေသည်။ သို့သော်တစ်ဖက်ကလဲ အမိန့်ကိုနာခံလိုသောစိတ်က ကြီးဆိုးနေသည်မို့. နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို လက်ချောင်းသွယ်လေးတွေနဲ့ ညှစ်လိုက်သည်
အ နာကျင်မှုနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကျက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားသည် ။မကြာခင် ဝေဝေ ရောက်လာသည်။ အခန်းတခါးကို သူမယူထားသော့သော့နှင့်ဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်။ သူမပြောသည့်အတိုင်းဒူးထောက်နေသော သက်ထားခင်ကို မြင်တော့ ပြုံးမိသည်။ ကောင်မလေး အမိန့်တော့နာခံသားပဲ။ တွေးပြီး ဆိုဖာပေါ် အခန့်သားဝင်ထိုင်သည်။
ငါ့ကိုဖိနပ်လာချွတ်ပေးစမ်း
သက်ထားတစ်ယောက် ဒူးထောက်လှက်ပင်အနားတိုးကပ်သွားကာ ဖိနတ်တွေကိုချွတ်ပေးလိုက်သည်။
မတ်တပ်ထ ပေါင်ကားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ထား
ပြောသည့်အတိုင်းသက်ထားနွယ်လိုက်လုပ်သည်။ ဝေဝေက အိတ်ထဲမှာတုန်ခါစက်ကိုတ်ကာ သက်ထားရဲ့အဖုတ်မှာတိပ်နဲ့ကပ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ အဝေးထိန်းခလုတ်ကို အစမ်းဖွင့်ကြည့်သည်။
အ အ
ထူးဆန်းသော အတွေ့ကြောင့် အပျိုမလေး ခြေမခိုင်ချင်ဖြစ်သွားသည်။ ဝေဝေကသူမကို မည်သည့်အတွင်းခံမှမဝတ်စေပဲ အပေါ်က ရင်စေ့အကျီႌခါးတိုလေးနှင့် ထဘီအနီတစ်ထည်ကိုဝတ်စေသည်။ ပြှးတော့သူမကို super market တစ်ခုသို့ခေါ်သွားကာ ပစ္စည်းတစ်ချို့ ရှာဝယ်စေသည်။
ပစ္စည်းဝယ်နေချိန် နောက်မလှမ်းမကမ်းကလိုက်ကာ ခလတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်ဖြင့်ဆော့ကစားနေသည်။ ကာမစိတ်ကို နိုးကြွစေသည့်မို နို့သီးခေါင်းလေးမေားထောင်ထလာကာ ဘော်လီဘရာစီရာ မဝတ်ထားသဖြင့် သိသာနေသည်။ ဆရာမလေးသက်ထားနွယ်ကတော့ super market ထဲက ယောက်ျားတွေရဲ့မျက်စိအရသာခံစရာဖြစ်နေသည်။
ရှက်ရွံ့အားငယ်မှု နှင့်အတူ သူမမျက်ရည်ပင်ဝဲလာသည်။ သေးပေါက်ချင်စိတ်လဲပေါက်လာသည်။ သို့သော် ဝေဝေက ခွင့်မပြု၍ အိမ်သာဝင်ခွင့်မရ တော်တော်ကြာအောင် ထိုသို့နှိပ်စက်ပြီးမှ ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ဝင်ကာ ထမင်းစားရသည်။ ပြီးတော့မှာ အိမ်သာဝင်စေကာ မနေ့ကာအိမ်ရှိရာသို့ခေါ်သွားသည်။
အိမ်ရောက်တော့ဝေဝေက သက်ထားကို အခန်းတစ်ခန်းသို့ခေါ်သွားကာ
ဒီအခန်းက ငါနေမဲ့အခန်ပဲ အဲတော့ရှင်းထားပေး ငါပြန်လာလို့စိတ်တိုင်းမကျရင်တော့သိတယ်နော်
ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မလေး
သြော် အဝတ်တွေချွတ်လိုက် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့လုပ်
အမိန့်အတိုင်းပင် သူမ ဖင်ဟောင်းလောင်းဖြင့်အခန်းရှင်းရတော့သည်။ ဝေဝေကတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ကာထွက်သွားသည်။ ညနေလေးနာရီတွင်အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။
==============================
ဂိုထောင်ထဲက ထိုင်ခံတစ်ခုပေါ်တွင်သက်ထားခင် ထိုင်နေသည် ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့မဟုတ် ။ထိုင်ခုံမှာတပ်ဆင်ထားသော မော်တာလီးတုက သူ့မအဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်ရောက်နေသည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထိုင်ခုံ ဒေါက်တွေမှာ အသေချည်ထားခံရသည် ။ လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း လက်ပြန်ကြိုးအတုပ်ခံထားရသည်။ လည်ပင်းကခွေးလည်ပါတ်မှလွဲ၍ သူမမှာ အဝတ်အစားမရှိ
ညနေက အခန်းရှင်းတာစိတ်တိုင်းမကျဟုဆိုကာ အပြစ်ပေးထားခြင်းပင်
ဆက်ရန်
လက်ယာ
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်
ဇာတ်သိမ်း
ဝေဝေ ကမော်တာခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ သက်ထားအဖုတ်ထဲ လီးတုက မွှေနေသဖြင့်တွန့်လိန်ရုန်းကန်နေသည်။ ကြိုးတုပ်ခံထားရတော့ လှုပ်လို့ပင်မရ။ ပါးစပ်ကသာ တစ်ဟင်းဟင်းဖြင့် ညည်းနေရှာသည်။ ဝေဝေကတော့သူမကို အရသာခံပြီးကြည့်နေသည်။ ဘယ်လိုမှမခံနိုင့်အဆုံး သက်ထားတစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေကြသွားသည်။
သည်တော့မှဝေဝေက သူမကို ကြိုးဖြည်ပေးသည်။ ဆွဲထူလိုက်သဖြင့် အဖုတ်ထဲက လီးတုထွက်သွားသည်။ အားနဲစွာ ပျော့ခွေနေသောသူမ ဝေဝေလွှတ်ချ လိုက်သည်နှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေခွေ လဲကျပြီး အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းရှူနေရသည်။
ဝေဝေက သူမကိုလက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည်။ ဝေဝေက သူမ ဂါဝန်လေးမက စောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။
ယက်စမ်း ကျွန်မ ငါ့အဖုတ်ကို ရက်ပြီးအသုံးတော်ခံစမ်း
သက်ထားခင် ဝေဝေ့ အဖုတ်ကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း ယက်ပေးနေသည်။ ဝေဝေကတော့ မျက်လုံးလေးမှိန်းကာ ဇိမ်ခံနေသည်။ ခဏကြာတော့ အရည်များစိမ့်ထွက်လာကာ သက်ထင်းခင် မျက်နှာပေါ်ပေကျန်ကုန်သည်။
ဝေဝေက သက်ထားခင်ကို လည်ပင်းကလည်ပတ်မှာ သံကြိုးတပ်ပြီးဆွဲခေါ်ကာ အခန်းထောင့်က ရေပိုက်တွေ တိုင်ကီတွေထားရာသို့ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကျောက်ဖြာပေါ်လေးဘက်ထောက်စေသည်။
ဆရာမလေးသက်ထားခင်ခမျာ ဝေဝေအမိန့်အတိုင်း ကျောက်ဖြာပေါ် ခွေးမလေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်ထောက်နေသည်။ ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေက ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျနေသည်။ ပြည့်တင်းတော့ ရင်သားတွေက အောက်ကို တွဲကျနေပုံလေးက အသည်းယားစရာ။
ဝေဝေက သူမကိုယ်အနှံ့ရေပိုက်နှင့်ထိုးသည်။ အေးမြသော အထိအတွေ့ကြောင့် လန်းဆန်းသလိုရှိသောလည်း အားပြင်းသောရေဒဏ်ကြောင့် စပ်ဖြင်းဖြင်းနှင့်တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်လာသည်။ ဝေဝေက ခဏနားပြီးသူမကိုယ်အနှံ့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသည်။ ရင်သားတွေ အဖုတ်တွေကို မထိတထိ လာထိသဖြင့် သက်ထားခင်ရင်ထဲ ပလောင်ဆူလာသည်။ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးတော့ ရေပန်းဖြင့်ထိုးပြန်သည်။
ထို့နောက်သူမကို ပေါင်ကား ခေါင်းနောက်လက်နှစ်ဖက်ပြစ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်စေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကိုရေသုတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ သူမကို စားပွဲတစ်လုံးနားခေါ်သွားကာ လက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းစေသည်။
နင့်အတွက် ငါအထူးလက်ဆောင်စီစဉ်ထားတယ်
ပြောပြောဆိုဆို စအိုဝထဲ ဖင်ပိတ်တစ်ခုကို ထိုးထည့်တော့သည်။
သေလောက်အောင် နာကျင်ပေမဲ့ သက်ထားခင်မရုန်းကုန်မိတော့ ။ ပါးစပ်ကသာ ညည်းညူ နေမိသည်။ ပြီးတော့မှ သူကို အဝတ်အစားပြန်ဝတ်စေကာ အိမ်ပြန်ပို့ပေးသည်။
============================
ကလင်ကလင်ကလင်....
ဖုန်းသံကြောင့် ရေချိုးနေသော စက်ထားခင်း ရင်လျှားရက်နှပင်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်က သူမ၏ သခင်မလေး ဝေဝေ။ ထို့ကြောင့်ရောက်သည့် အရပ်မှာပင်သူမဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ ဝေဝေက သူမကို အမိန့်တချို့ပေးကာ ဖုန်းချသွားသည်။
သူမလဲ ထက ရေချိုးရသည်။ ဖင်ထဲက ဖင်ပိတ်ကြောင့် လမ်းလျှောက်ရတာ အနယ်းငယ် ခိုးလုခုလုနိုင်သည်။ မတတ်နိုင် အီးပါရင်တောင် ပါပြီးရင် ကိုယ့်ဖင်ထဲကိုယ်ပြန်ထည့်ထားရန် အမိန့်သေပေးထားသည်လေ။
ရေချိုးပြီးတော့သူမ အခန်းထဲဝင်က ဘော်လီ ရင်ဖုံးအဖြူ ထဘီ အစိမ်းတို့ကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်ခွင့်မရှိ မဝတ်ရန်လှမ်းအမိန်ပေးထားသည်။ ထို့နောက် သနပ်ခါးရေကျဲလေးလူးကာ ဆံပင်ကို ဆံထုံးထုံးပြီးနောက် ဆရာမလေး သက်ထားခင် ကျောင်းသို့ထွက်သွားပါတော့သည်။
လက်ယာ
credit-original
No comments:
Post a Comment