ေကာင္းမွန္းသိေနေတာ့လဲ(ေအာဝတၳဳ)

“ကြၽတ္”

မိုးမိုးခိုင္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ထဲ စိတ္မထည့္နိုင္ဘဲ အာ႐ုံေ၀ဝါး စိတ္ညစ္ျငဴးေနသည္။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ တရားခံက မိမိ ေယာကၤ်ား ရဲမာန္။ ဒီေန႕အတြက္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ၊ မေန႕ညက အျဖစ္ကို မိုးမိုးခိုင္
ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။

xxxxxxxxxxxxx

မေန႕က မိုးမိုးခိုင္ ႐ုံးမဆင္းမီ ရဲမာန္ ဖုန္းဆက္သည္။

“မိုး ေရ..ညေန အိမ္မွာ ဘီယာေသာက္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြပါမယ္။ အျမည္းေလး စီစဥ္ထားေပးပါဦး”

သေင္ၻာအရာရွိတစ္ဦးျဖစ္သူ ရဲမာန္ ျမန္မာျပည္တြင္ နားေနခိုက္ အလိုလိုက္သည့္အေနျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္က မၾကာခဏ
အိမ္တြင္ ဝိုင္းစီစဥ္ေပးတတ္သည္။
“ဘယ္အခ်ိန္လဲ ေမာင္။ ဒီေန႕က ကုမၸဏီ ေျခာက္လပတ္ စာရင္းခ်ဳပ္ရမွာ။ ၇ နာရီေလာက္မွ အိမ္ေရာက္မယ္” “ဟာကြာ….ဒီမွာ ေျပာၿပီးေနၿပီ။ ဘယ္လို လုပ္မလ”ဲ

“အင္း….ဒါဆို ဆိုင္က ဝယ္လာေပးမယ္။ အိမ္မွာ ေတာ့ လုပ္ေပးဖို႔ မလြယ္ဘူး။ အခ်ိန္မရဘူးေလ ေမာင္ရဲ႕”

“အင္း ဟုတ္ၿပီ။ ဒါလည္း ေကာင္းပါတယ္”

ည မိုးမိုးခိုင္ အိမ္ေရာက္ၿပီး အစားအေသာက္ျပင္ဆင္ေပးၿပီးလို႔ မၾကာခင္ ရဲမာန္ေရာက္လာသည္။

“ဟာ..ေအာင္သူဝင္းပါလား။ ရဲမာန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါမယ္ဆိုလို႔ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔” ရဲမာန္ႏွင့္ပါလာသူက မိုးမိုးခိုင္ ဘြဲ႕ရကာစက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတစ္ခုတြင္ ေျခာက္လခန႔္ အတူတက္ဖူးခဲ့သူ။ ေနာက္ပိုင္း သေင္ၻာလိုက္ရာမွ ရဲမာန္
ႏွင့္ ခင္မင္လာသူျဖစ္သည္။ မိုးမိုးခိုင္ႏွင့္ သင္တန္းတုန္းက ထူးထူးျခားျခား မခင္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ကို မၾကာခဏ လိုက္လာေလ့ရွိသျဖင့္ ရင္းႏွီးေနၿပီးျဖစ္သည္။

“ေအးကြာ ဟိုအဖြဲ႕က ေနာက္က်တယ္ မေစာင့္နိုင္ဘူးဆိုလို႔ ထြက္လာတုန္း ေအာင္သူနဲ႕ေတြ႕တာ” ဟု ရဲမာန္က
ဝင္ေျပာ လိုက္သည္။

“ကဲ ဒါဆိုလည္း အစားအေသာက္ေတြ အဆင္သင့္ပဲ။ မိုးေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္။ ေအာင္သူ ခဏေနာ္” ဟု ဆိုကာ မိုးမိုးခိုင္
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း ဝင္ခဲ့သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းမွန္အတြင္း မိန္းကေလးတို႔ ထုံးစံ မွန္ထဲ အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္မိေတာ့ မိုးမိုးခိုင္ မိမိကိုယ္ကို
ေက်နပ္မိ သည္။ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိၿပီဆိုေပမယ့္ တင္းတင္းရင္းရင္း ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးရွိေနဆဲ ကိုယ္လုံး။ ဝင္းဝါသည့္ အသားအေရ ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ ညိုေမွာင္ေသာ ဆံေကသာ၊ ေျပျပစ္တဲ့ ပခုံးသားေတြေအာက္က မႀကီးေပမယ့္ မေသးလွတဲ့ နို႔ႏွစ္လုံး၊ အနည္းငယ္ဆူၿဖိဳးစျပဳေနတဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႕ အလိုက္ဖက္ဆုံး တင္သားေတြ။ အသက္ ငယ္ငယ္ ၁၉
ႏွစ္နဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့လို႔ သမီးတစ္ေယာက္ရကာ သမီးပင္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသူအျဖစ္ ျပင္ဦးလြင္တြင္
ေဘာ္ဒါေဆာင္တက္ေနၿပီဆိုေပမင့္ မိုးမိုးခိုင္၏ ရင့္က်က္တဲ့ အလွတို႔က ပ်ိဳျမစ္စျပဳဆဲ။


ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲ မသိ၊ အျပင္ခန္းကို ထြက္လာေသာ ရဲမာန္တို႔ ဝိုင္းက
အရွိန္ရေနၿပီ။

“မိုးလာေလ ဒီကို” ရဲမာန္က သူထိုင္ေနသည့္ ဆိုဖက္ေဘးကို ပုတ္ျပကာ လွမ္းေခၚသည္။

“ကဲ ဆက္ပါဦးကြ ေအာင္သူဝင္းရ” ရဲမာန္က တစ္ဆက္တည္း ေအာင္သူဝင္းကို လွမ္းေျပာသည္။

“ဟာ မမိုးခိုင္ သိကုန္ဦးမယ္ဗ်…ဟား..ဟား” ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆိုသည္။


“အံမယ္ ငါမသိေစခ်င္ရေအာင္ ဘာေတြမ်ား ေျပာေနတာလ”ဲ

မိုးမိုးခိုင္က စကားေထာက္အေပးတြင္ ရဲမာန္က ဝင္၍



“ဒီေကာင္ ဥေရာပေရာက္တုန္း အျဖဴမေတြနဲ႕ ျမဴးခ့တဲ

ာ စားၿမဳံ႕ျပန္ေနတာေလ” ဟု ေျပာလိုက္သည္။


“အံမယ္ တယ္ဟုတ္ပါလား” ဟု မိုးမိုးခိုင္က လကဖက္တစ္ဇြန္းေကာက္စားရင္း အလိုက္အထိုက္ေျပာလိုက္သည္။

“ဘယ္က တယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ျမန္မာမေတြနဲ႕ အကြာႀကီးပါဗ်ာ။ အျပင္ကသာ ဟုတ္မလိုနဲ႕ အတြင္းက်ေတာ့

ဖြယ္တယ္တယ္၊ အာတာတာန႕”ဲ

ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆိုသည္။


႐ုတ္တရက္ ထိုမွ် ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလာမည္ဟု မထင္ထားေသာ မိုးမိုးခိုင္ မ်က္ႏွာရဲသြားေသာ္လည္း
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ စကားလႊဲရန္ ႀကိဳးစားသည္။

“ဒါနဲ႕ ဥေရာပမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့လဲ ေအာင္သူဝင္း”

“သုံးလေက်ာ္ေလာက္ပါ။ ေဟာ္လန္၊ ဂ်ာမနီ၊ အဂၤလန္ လွည့္ေနတာပဲ။ ေဟာ္လန္ကေတာ့ အေပါဆုံးပဲ။ ေဈးေရာ
ေစာ္ေရာ တျခားေနရာေတြထက္ေပါတယ္” ဟု ေအာင္သူဝင္းက စကားျပန္လွည့္သည္။


ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ခါးကို ဖက္ထားသည့္လက္ကို ဖင္တုံးေပၚသို႔ ေ႐ႊ႕ကာ ညွစ္ရင္းျဖင့္ “ငါတု႔လိ
အဲဒီဖက္မေရာက္ဖူးကြ။ ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတယ္” ဟု ဝင္ေျပာလိုက္သည္။

ိုင္းက


မိုးမိုးခိုင္က ေအာင္သူဝင္းေရွ႕တြင္ျဖစ္သျဖင့္
မသိမသာ ရဲမာန္လက္ကို ဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ရဲမာန္က မေလွ်ာ့။
ေအာင္သူဝင္းသည္ သင္တန္းတက္စဥ္ကတည္းက စားေနက် ေၾကာင္ပါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း မိုးမိုးခိုင္သိထားသည္။ ရိုးရိုးတန္းတန္း ခင္မင္သူျဖစ္သျဖင့္ ထိုကိစၥ မိမိႏွင့္ မပတ္သက္ေသာ္လည္း ယခုလို အေျခအေနတြင္ေတာ့ ေခါင္းထဲ ထိုအေတြးေရာက္လာသည့္အတြက္ ရဲမာန္ကို ဟန႔္တားလိုျခင္းျဖစ္သည္။

“သူတို႔က ေအးရွန္းဆို အထင္ေသခ်င္ၾကတာ။ စံခ်ိန္မမီဘူးဆိုၿပီးေတာ့။ ကိုယ္ေတြက tဥbe ဆြဲထားတဲ့ေကာင္ေတြဗ်ာ။
ေတာ္႐ုံ အျဖဴေတာ့ ရယ္သေပါ့” ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆက္သည္။


ေအာင္သူဝင္း စကားေျပာေနခ်ိန္ ရဲမာန္လက္က တျဖည္းျဖည္း မိုးမိုးခိုင္ ရင္သားမ်ားေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။
ဖင္လုံးကို ညွစ္ကတည္းက တားမရသျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္လည္း မတားေတာ့။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ဝတ္ထားသည့္ ခါးတို ဘေလာက္စ္ေအာက္မွ လက္ထည့္ကာ ရင္သားမ်ားကို ထိကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။

မိုးမိုးခိုင္က ေအာင္သူဝင္း မသိေအာင္ လက္ကို ဖယ္ထုတ္ရန္ႀကိဳးစားရင္း “ေအာင္သူဝင္းရွိေနတယ္ေလ ေမာင္။ ဘယ္လို လုပ္ေနတာလဲ” ဟု ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားသြားေသာ ေအာင္သူဝင္းက

“ဒီေလာက္နဲ႕ေတာ့ ရင္မခုန္ပါဘူး မမိုးခိုင္။ သေင္ၻာသားပါဗ်။ strip clဥb ေတြမွာေတာင္ ရင္မခုန္ဘူး” ဟု
ေျပာလိုက္ရာ ရဲမာန္က တဟားဟားရယ္ရင္း မိုးမိုးခိုင္ကို ခြ၍ သူ႕ေပါင္ၾကားသို႔ ထည့္ကာ ေနာက္ေက်ာမွေန၍
အကၤ်ီေအာက္ရွိ နို႔ႏွစ္လုံး ကို လက္ထည့္ ႏွိုက္ေလေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၿပီကို မိုးမိုးခိုင္ သတိျပဳမိလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚရွိ Vodkအ ဝမ္း လီတာ ပုလင္းက လက္တစ္လုံးခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။

ရဲမာန္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာ မိုးမိုးခိုင္မွာ နို႔ႏွစ္လုံးကို အႏွိုက္ခံရသည့္အထဲ ဖင္ၾကားသို႔ ေထာက္ေနေသာ ရဲမာန္၏ လိင္တံႀကီးကိုလည္း ခံစားမိေနရာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ဖီးလ္တက္ေနသည္ကို ဝန္ခံရေပမည္။ အေရးထဲ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္၏ နသယ္စပ္ကို နမ္းေနရာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ စစ္စစ္ စစ္စစ္ႏွင့္ အေရလိုက္လာသည္ကို မိုးမိုးခိုင္ ခံစားမိေနသည္။

ေအာင္သူဝင္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဖုန္းျဖင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္ၾကည့္ေနသည္လား တစ္ခုခုလုပ္ေနသည္လား မိမိတို႔ဖက္သို႔ မလွည့္သျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္ ရဲမာန္ကို လႊတ္ေပးထားမိသည္။ တစ္ဆက္တည္း မိမိကိုယ္ကို နားမလည္ ျဖစ္ေနမိသည္။ ဤ အခ်ိန္ထိ အိမ္ခန္းထဲတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အရွက္ကုန္ နည္းစုံံ ဆက္ဆံဖူးၾကေသာ္လည္း ထိုကိစၥကို အျခားသူ မ်ားႏွင့္ စကားအျဖစ္ပင္ ေျပာေလ့မရွိ။ ယခုတစိမ္းေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ ဤသို႔ အပ်က္မတစ္ဦး သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္ကို နားမလည္နိုင္။ သို႔ေသာ္ အမွန္အတိုင္းဆိုရလွ်င္ ျပင္းထန္သည့္ ခံစားမႈတစ္ခုကို ခႏၶာကိုယ္
ေအာက္ရပ္ဝန္းဆီက ပို႔ေပးေနသည္ကိုေတာ့ အလြန္သာယာမိေနေပၿပီ။

မိုးမိုးခိုင္ ျပန္သတိထားမိေတာ့ ရဲမာန္၏ လက္တစ္ဖက္ကို သူ႕နို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ခုကို ေခ်ေပးေနခ်ိန္ ေနာက္လက္ တစ္ဖက္က ထမီကို အနည္းငယ္ေျဖလ်ာ့၍ အစိေလးကို ကလိရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီ။

တားမရသည့္ အတူတူ အိပ္ခန္းတြင္း ေ႐ႊ႕ရန္ မိုးမိုးခိုင္ ႀကိဳးစားသည္။

“ေမာင္ အထဲသြားရေအာင္”

“ေအာင္သူဝင္းေသာက္လို႔ မၿပီးေသးဘူးေလကြာ။ အားနာစရာႀကီး”

“အ…” ရဲမာန္က ေျပာရင္းျဖင့္ အစိေလးကို ကလိလိုက္ရာ မိုးမိုးခိုင္ စကားျပန္မေျပာနိုင္ျဖစ္သြားသည္။

ေအာင္သူဝင္းက ဝင္၍ “ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ေလ ကိုရဲ” ဟု ဆိုသည္။

“မင္း အိမ္မွာ အိပ္မယ္ဆို။ လုပ္ကြာ ဆက္ေသာက္ပါ။ ထည့္ကြာ ငါလဲ ခ်မယ္”

ေအာင္သူဝင္းက လက္က်န္ကို ခြက္ႏွစ္လုံး ခြဲငွဲ႕လိုက္သည္။

ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္နို႔ကို ႏွိုက္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္ကို ထုတ္၍ ခြက္ကို ယူကာ တစ္ခ်က္တည္း ေမာ့လိုက္ၿပီး လုပ္လက္စ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္သည္။

ေနာက္ဆုံးတစ္ခြက္ကို တဟုန္တိုးေမာ့လိုက္သည့္ အရွိန္က ရဲမာန္ကို အေတာ္ထိသြားသည္။ စကား ေလးလုံး မကြဲေတာ့။ မိုးမိုးခိုင္က စကားျဖင့္ ေျပာမေနေတာ့ဘဲ အတင္းထ၍ ရဲမာန္ကို လက္ဆြဲကာ အခန္းတြင္း ေခၚသြားသည္။


တစ္ဆက္တည္း ေအာင္သူဝင္းကို “ဆက္ေသာက္ေနာ္။ ငါတို႔ သြားအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ကိုရဲမာန္အရမ္းမူးေနၿပီ” ဟု
လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

ရဲမာန္က “ဟားဟား…မူးေပမယ့္ စြမ္းေသးတယ္ေနာ္။ ငါျပန္ထြက္လာခဲ့မယ္ ေအာင္သူဝင္း”ဟု မူးမူးႏွင့္ ဝင္ေျပာ လိုက္
ေသးသည္။

အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ရဲမာန္က မိုးမုးခိုင္ကို ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရနမ္းေတာ့သည္။

အျပင္တြင္ ဟန္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း မေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မိုးမိုးခိုင္ကလည္း မြတ္သိပ္ေသာ
အနမ္းတို႔ျဖင့္ တုံ႕ျပန္ရင္း အက်ီၾကၤယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။


ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးမ်ားျပဳတ္သြားၿပီးေနာက္ ရဲမာန္က ဘရာစီယာကို လွန္တင္လိုက္ျပးီ

မိုးမိုးခိုင္ နို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ

နမ္းစုပ္ေလသည္။ ေရွ႕က အရွိန္ေၾကာင့္ ခရီးေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မိုးမိုးခိုင္မွာ လြန႔္လူးကာ အားအီးျဖစ္ေနေတာ့ သည္။

“အား…ေမာင္ရယ္။ ေကာင္းတယ္”

ရဲမာန္မွာ စကားျပန္မေျပာအား။ မည္သည့္အခ်ိန္က ထမီကြၽတ္သြားမွန္းမသိ၊ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ
ေအာက္ပိုင္းသို႔ ေရာက္သြားေပၿပီ။

မိုးမိုးခိုင္၏ ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို ရဲမာန္ လ်က္စုပ္လိုက္သည့္အခါ မိုးမိုးခိုင္ တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားသည္။

“ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္ေတာ့ကြာ” ဟု မိုးမိုးခိုင္က ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

ရဲမာန္လွ်ာက မိုးမိုးခိုင္၏ ေစာက္စိေပၚေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ အဂၤလိပ္အကၡရာ ေအ၊ ဘီ၊ စီ အစုံကို အစိေပၚ တြင္ လွ်ာႏွင့္ ေရးရင္း ရဲမာန္က နီညိုညို ဖင္ေပါက္ဝကို လက္မႏွင့္ ဖိ၍ ကလိလိုက္သည္။

“အား..ရွီး…ေကာင္းတယ္ ေမာင္ရယ္…ရွီး”

အစိေပၚမွတဆင့္ လွ်ာကို
ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔
ထိုးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ ရွလြတ္ ရွလက္
အသံတို႔ အစုံၾကားေနရ သည္။
မိုးမိုးခိုင္လက္မ်ားက ေအာင္သူဝင္း ဆံပင္တို႔ကို ဆြဲကိုင္ကာ
လြတ္ထြက္သြားမွာ ေၾကာက္သည့္ အလား
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဆြဲဆြဲကပ္ေနမိသည္။
တဆက္တည္း ဖင္လုံးႀကီးကိုလည္း ပင့္ကာ ပင့္ကာ ႂကြေပးေနမိသည္။

ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ ေပါင္မ်ားကို လွန္တင္လိုက္ကာ မိုးမိုးခိုင္ကို
ကိုင္ထားေစသည္။ ထိုအေနအထားက မိုးမိုးခိုင္၏ မို႔ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္လာေစကာ အစိေလးကလည္း ျပဴးထြက္လာသည္။ ဒါကို ရဲမာန္က အမိအရ သြားမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ကိုက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ေျမာင္းအလိုက္ အထက္မွ ေအာက္သို႔ လွ်ာေစာင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမိုးခိုင္မွာ လက္မအားသျဖင့္ ဖင္လုံးမ်ားကို ျမႇောက္ကာျမႇောက္ကာျဖင့္ ရဲမာန္လွ်ာ သ့ေစာက္ဖုတ္မွ မခြာသြားေစရန္ ႀကိဳးစားလွ်က္ရွိသည္။


ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရဲမာန္ အစိကို အလွ်က္မွာေတာ့

“အ..အအ…..ရွီး…ၿပီး…ၿပီးၿပီ” ဟုဆိုကာ မိုးမိုးခိုင္ တခ်ီၿပီးသြားေတာ့သည္။

ရဲမာန္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ဝင္းေျပာင္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္သပ္ကာ မိုးမိုးခိုင္ နို႔မ်ားကို ျပန္စို႔ေပးေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ၿပီးထားကာစ ေစာက္စိေလးကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္အတြက္ မိုးမိုးခိုင္ စိတ္မ်ား
ျပန္ထလာေလသည္။

“ေမာင္ လိုးေတာ့ကြာ…ေမာင့္ လီးႀကီးကို ထည့္ပါေတာ့” ဟု ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

မိုးမိုးခိုင္ ခံခ်င္ေနမွန္းသိ၍ ရဲမာန္က တမင္ မလုပ္ေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ကာ နို႔သီးေခါင္းနီညိုေရာင္ကို လက္ညွိုး လက္မတို႔ျဖင့္ ေခ်ေပးေနသည္။

မိုးမိုးခိုင္က တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ရဲမာန္၏ လီးကို ဆြဲကာ အားမလိုအားမရျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။ ရဲမာန္၏ လီးမွာ သာမန္ လီးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ေသးေပသည္။ အရွည္ ေလးလက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ လုံးပတ္ က်ပ္လုံးသာသာ သာ ရွိသည့္အတြက္ စံခ်ိန္မမီဟု ဆိုရေပမည္။ ထို႔အတြက္လည္း လိုးသည့္အခါတိုင္း ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ကို ဘာဂ်ာျဖင့္

တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးေလရ႕

ွိသည္။


“ထည့္ေတာ့ကြာ..လိုးေတာ့” ဟု မိုးမိုးခိုင္က ၾကာမူပါပါ ထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

ရဲမာန္က အေပၚတြင္ ထပ္အိပ္ေနရာမွ ခြာၿပီး မိုးမိုးခိုင္ ေပါင္မ်ားကို ျမႇောက္လိုက္ကာ သူ႕လီးကို မိုးမိုးခိုင္
ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ တခ်ီၿပီးထားၿပီး စိတ္ထေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္
ျပည့ကာ ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ရဲမာန္လီးက ေရွာခနဲဝင္သြားသည္။

“ရွလြတ္…..ျဗစ္...ဖြတ္” ေစာက္ရည္မ်ား အိုင္ထြန္းေနသည့္အတြက္  အသံမ်ိဳးစုံထြက္လာေပသည္။

“ေဆာင့္..ေမာင္..ေဆာင့္”

လီးအဝင္ကို အားမရလိုက္ေသာ မိုးမိုးခိုင္က ရဲမာန္အား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေစလိုသည့္ သေဘာျဖင့္ ေလာေဆာ္ လိုက္သည္။

ရဲမာန္က အားအျပည့္ႏွင့္ေဆာင့္ေသာ္လည္း အတန္ငယ္တိုသည့္ သူ႕လီးေၾကာင့္ မိုးမိုးခိုင္မွာ ထိထိမိမိ မခံစားရေပ။

အခ်က္ ၃၀ ၄၀ ခန႔္ေစာင့္ၿပီးေနာက္ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ကို ပုံစံေျပာင္းကာ ေလးဖက္ေထာက္ေစလိုက္သည္။

ဤ doggy ပုံစံကို မိုးမိုးခိုင္ ႀကိဳက္ေသာ္လည္း ရဲမာန္ကဲ့သို႔ လိင္တံ တိုသူမ်ားအတြက္
အဆင္မေျပေပ။ ေရွ႕မွ လုပ္စဥ္က အတန္ငယ္ အတြင္း
ေရာက္ေသးေသာ္လည္း doggy ဆြဲခ်ိန္တြင္
ဖင္လုံးမ်ားကလည္း ခံေနသျဖင့္ ရဲမာန္လီးမွာ
ႏွစ္လက္မခန႔္သာ အတြင္းသို႔ ဝင္ေပေတာ့သည္။

တစ္ဖတ္ဖတ္ျဖင့္ ရဲမာန္ အားစိုက္လုပ္ေသာ္လည္း မိုးမိုးခိုင္မွာ တစ္ခုခု လိုေနသလို ခံစားေနရသည္။

ထိုပုံစံအတိုင္း အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ေဆာင့္ၿပီး ရဲမာန္ ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္လာသည။္


“ဖတ္…ဖတ္…ဖတ္”

“အား ေမာင္ ၿပီးေတာ့မယ္”

ေျပာရင္းျဖင့္ လီးတံတစ္ေလွ်ာက္ က်င္လာကာ လေရမ်ားကို မိုးမိုးခိုင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း ပန္းထုတ္လိုက္ေလ
ေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ မူးကလည္း မူး၊ တစ္ခ်ီအၿပီးတြင္ ပင္လည္း ပင္ပန္းသြားေသာ ရဲမာန္ ေရပင္ ထမေဆးနိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္
ေပ်ာ္သြားေလသည္။

ခဏလွဲေနၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ရန္ မိုးမိုးခိုင္ ထလိုက္သည္။ ဘာမွျပန္မဝတ္ေတာ့ဘဲ အနားတြင္ေတြ႕ေသာ ညအိပ္ဂါဝန္ အနီေရာင္ကို ဆြဲယူကာ ေခါင္းမွ စြပ္ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္၍ ရဲမာန္လေရမ်ားႏွင့္ မိမိအရည္မ်ား ေရာေႏွာ
ေပက်ံေနသည္တို႔ကို အေသအခ်ာ ေဆးေၾကာလိုက္သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းမွ ျပန္အထြက္ ႐ုတ္တရက္ ေအာင္သူဝင္းရွိေနသည္ကို ယခုမွ သတိရကာ အေစာပိုင္းက စိတ္လြတ္လက္လြတ္ အသံေပါင္းစုံျဖင့္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ကို ေအာင္သူဝင္မ်ား ၾကားသြားမည္လားဟု စိုးရိမ္မိသည္။ စိုးသာ စိုးရိမ္ရသည္ ကန္ထရိုက္တိုက္ခန္းအတြင္း ကြၽန္းပါေတးရွင္းသာ ကာထားေသာ အခန္းအတြင္းမွ  အသံကို အိမ္ေရွ႕မွ ေကာင္းစြာ ၾကားနိုင္သည္ကိုလည္း သတိရသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းကို အိပ္ယာစီစဥ္ေပးရမည္ျဖစ္၍ ေရွ႕သို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။

ေအာင္သူဝင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္ေနဆဲျဖစ္ကာ ႐ုတ္တရက္ မိုးမိုးခိုင္က ျမင္ေတာ့ “ဟာ မမိုးခိုင္။ အိပ္ေနၿပီလားလို႔။ ကိုရဲေတာ့ အိပ္ပီထင္တယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္။ ေအာင္သူဝင္း အိပ္ေတာ့မလားလို႔ အိပ္ယာ ခင္းေပးမလို႔”
“မအိပ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေလး ရွင္းလိုက္ဦးမလို႔” ဟု ေအာင္သူဝင္းက လက္က်န္ပုလင္းကို ၫႊန္ျပရင္ တစ္ဆက္တည္း “ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သင္တန္းတုန္းက ဟိုတစ္ေယာက္ေလ၊ မသူသူဝင္းလား၊ မႏၲေလးကေလ။ သူနဲ႕ ဆုံျဖစ္ေသးလား” ဟု ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတြင္ မိုးမိုးခိုင္ႏွင့္ တတြဲတြဲရွိခဲ့ေသာ သူသူဝင္းအေၾကာင္း ေမးလိုက္သည္။

အိပ္ယာခင္းေပးၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္မည္ႀကံေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းက သင္တန္းအေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း စလိုက္သျဖင့္ တစ္ဖက္ဆိုဖာတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း “ေအး။ သူတို႔ အခု ရန္ကုန္ေျပာင္းလာၾကၿပီ။

သူ႕အမ်ိဳးသားကေတာ့ တပ္ထဲက လို႔ၾကားတယ္။ မဆုံဖူးဘူး” ဟု ေျပာရင္း ဗုကိ ၾကက္ကုန္းေဘာင္ တစ္ဖတ္ကို လွမ္းခတ္စားလိုက္သည္။

္ဆာသေယာင္ရွိသျဖင့္


မမီမကမ္းႏွင့္ အတန္ငယ္ ငုံ႕ၿပီး ခပ္လိုက္ရကာ ျပန္အထတြင္ ေအာင္သူဝင္းက စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိ
လိုက္သည္။

“အို” အခုမွ မိုးမိုးခိုင္ မိမိ ဘရာဇီယာ ျပန္မဝတ္ပဲ ဂါဝန္အပါးေလးသာ ဝတ္လာမိသည္ကို သတိရကာ ထိဂါဝန္က လည္ဟိုက္ေနေပသည္။ ေတြးမိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဂါဝန္စႏွင့္ ထိခတ္မိေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာလာသည္ကို မိုးမိုးခိုင္ သတိထားလိုက္သည္။ မဆီမဆိုင္ ညဦးပိုင္းက ေအာင္သူဝင္းေျပာေသာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ပင္ ၿပိဳင္နိုင္သည္ဆိုေသာ သူ႕ ပစၥည္းအေၾကာင္းကလည္း ေခါင္းထဲ ေရာက္လာမိသည္။ ထိုသို႔အေတြးမ်ားဝင္လာမိသည့္ အတြက္ မိမိခိုင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အံ့ၾသသြားေလသည္။

ေအာင္သူဝင္းက ဟင္း ခနဲ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုခ်ကာ “ကိုရဲကေတာ့ တခါတည္း အိပ္သြားေတာ့တာပ”ဲ  ဟု
အေမးလိုလို၊ အေျပာလိုလို မေရမရာ ဝါက်တစ္ခုထုတ္ ေျပာလိုက္သည္။

“နင့္အကိုက အဲလိုပဲ။ သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၿပီး အိပ္ေတာ့တာပဲ”


“ဗ်ာ” ေအာင္သူဝင္း ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားသည္။

“ေအာ္..ေသာက္တာ စားတာေျပာပါတယ္။ အသက္က ငယ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ေသာက္ရင္ အမ်ားႀကီး
ေသာက္တာ။ အဲဒါ တစ္ညလုံး မထဘူး။ မနက္က် ေခါင္းကိုက္ဦးမယ္”

တစ္ညလုံးမထဘူး ဆိုသည့္ စကားကို သတိထားမိကာ ဘာသာျပန္ရင္း “ဟုတ္လား။ သေင္ၻာေပၚမွာေတာ့
အဲေလာက္ မေသာက္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ ႀကဳံဘူးတာ။”ဟု ေအာင္သူဝင္းက ျပန္ေျပာသည္။
ထို႔ေနာက္ “မမိုးခိုင္ အိပ္ရင္ သြားအိပ္ေတာ့ေလ။ အိပ္ယာေတြ ထားခဲ့ ကြၽန္ေတာ္ခင္းလိုက္မယ္” ဟု ဆိုသျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္က “ေအးေအး။ ငါယူေပးထားမယ္” ဟု ဆိုကာ အိပ္ခန္းေဘးကပ္ရက္ နံရံကပ္စင္ေပၚတင္ထားသည့္
အိပ္ယာမ်ားကို ယူခ်ရန္ ထသြားသည္။

“ဟဲ့ ေအာင္သူဝင္းေရ။ လုပ္ပါဦး။ ေမႊ႕ယာက ေလးတယ္။ ငါတစ္ေယာက္တည္း ခ်လိဳ႕ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္” “ဟုတ္…လာၿပီ။ မမိုးခိုင္”
ေျပာရင္း ေအာင္သူဝင္းထအလာ စင္ေပၚမွ ေမႊ႕ယာကို လက္ျမႇောက္ လွမ္းယူေနသည့္ မိုးမိုးခိုင္၏ ဝင္းဝါေသာ ခ်ိဳင္းေအာက္ႏွင့္ ရင္သားတစ္ပိုင္းတစ္စတို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ဆက္တည္း စပန႔္သား ဂါဝန္အပါးေအာက္မွ လုံးဝန္းစြံ႕ကားေနသည့္ တင္ပဆုံမ်ားကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္သည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ထားသျဖင့္ တင္မ်ားကို ပင့္ထားသလို ျဖစ္ကာ သာမန္ထက္ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနသည္က ေအာင္သူဝင္း စိတ္ကို လႈပ္ရွားသြားေစသည္။ အရက္မူးေနသည့္အျပင္ အေစာက အတြင္းမွ မိုးမိုးခိုင္တို႔ လင္မယား လိုးေနသည့္ အသံမ်ားကိုလည္း ၾကားထားသည့္
ေအာင္သူဝင္း မည္သို႔ ျဖစ္သြားသည္ မသိ မိုးမိုးခိုင္အား ေနာက္မွ ခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္ မိသည္။ ေအာင္သူဝင္း
ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ခုံးထေနသည့္ လိင္တံႀကီးက မိုးမိုးခိုင္ ဖင္ၾကားႏွင့္ ကြက္တိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားေသာ မိုးမိုးခိုင္က “ဟဲ့ ဘာလုပ္တာလဲ။ ေအာင္သူဝင္း။ မလုပ္နဲ႕ေလ” ဟု ဆိုကာ အတင္း ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။

“ကြၽန္ေတာ္ မေနနိုင္ေတာ့လို႔ပါ မမိုးခိုင္ရယ္” ဟု ေမာဟိုက္သံျဖင့္ ေျပာရင္း ေအာင္သူဝင္းက မိုးမိုးခိုင္၏ နားသယ္စပ္
ေနာက္ကို လွ်ာျဖင့္ယက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။

“မင္း လႊတ္ကြာ” မိုးမိုးခိုင္ အားသုံး၍ ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းက အတင္းဖက္ထားသျဖင့္ မလြတ္နိုင္ေပ။ ကိုယ္ကို ဆြဲခါ ႐ုတ္လိုက္ရာ ေအာင္သူဝင္း မထိန္းနိုင္ဘဲ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားသည္။ မိုးမိုးခိုင္လည္း
ေအာင္သူဝင္း ဖက္လွ်က္ သူ႕ကိုယ္ေပၚသို႔ ပက္လက္က်သြားသည္။

ေအာင္သူဝင္းက ႐ုတ္တရက္ ကိုယ္ကိုလွည့္ၿပီး မိုးမိုးခိုင္ကို ေအာက္သို႔ ပို႔လိုက္ကာ အေပၚမွ ဖိထားလိုက္သည္။
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမိုးခိုင္က ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းကာ လက္မ်ားျဖင့္ ေအာင္သူဝင္းကို
တြန္းဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ေအာင္သူဝင္းက ႏႈတ္ခမ္းကို ဆက္နမ္းရန္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ရင္ဘတ္ၾကယ္သီး
ျပဳတ္သြားေသာ ဂါဝန္ၾကားမွ ထြက္လာသည့္ နို႔တစ္လုံးကို ဖမ္းစို႔လိုက္သည္။ နို႔စို႔ခံရသည့္ ဖီလင္ေၾကာင့္ မိုးမိုခိုင္ “အို”
ဟု ညည္းကာ ႐ုန္းအား အနည္းငယ္ က်သြားသည္။ ယင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ေအာင္သူဝင္းက ဂါဝန္

ေအာက္နားစကို ဆတ္ခနဲလွန္ကာ မိုးမိုးခိုင္ အဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ အပု

္ကိုင္လိုက္သည္။


“ေဟ့…ေဟ့…မလုပ္နဲ႕ေနာ္” ဟု ဆိုရင္း မိုးမိုးခိုင္ ဂါဝန္ကို ျပန္ဖုံးရန္ ႀကိဳးစားသည္။

ေအာင္သူဝင္းက စို႔ေနသည့္ ဘယ္ဘက္ နို႔သီးကို အသာအယာသြားမ်ားျဖင့္ ကိုက္ေပးလိုက္ၿပီး အဖုတ္ကို လက္ဝါးအုပ္လွ်က္မွ ေစာက္စိကို လက္ခလယ္ျဖင့္ ကစားေပးလိုက္သည္။


“အိုး….အား” နို႔စို႔ခံရင္း အစိကို အပြတ္ခံလိုက္ရသည့္ မိုးမိုးခိုင္ ေလာကႀကီးႏွင့္ ေခတၱခဏအဆက္ျပတ္ကာ
ေကာင္းကင္ဘုံ ေရာက္သြားသည္။

ထိုအေျပာင္းအလဲကို သတိျပဳမိေသာ ေအာင္သူဝင္းက ဆတ္ခနဲ မိုးမိုခိုင္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေခါင္းထိုးကာ ျပဴးေထာင္စ
ျပဳေနသည့္ အစိေလးကို လွ်ာျဖင့္ ထိုးေပးလိုက္သည္။

ဂါဝန္စကို ျပန္အုပ္ရန္ ႀကိဳးစားရင္း ဆီးစပ္ေပၚေရာက္ေနသည့္ မိုးမိုးခိုင္လက္ကို အသာေလးဖယ္လိုက္သည့္အခါ အလိုက္သင့္ ပါလာေတာ့သည္။ မိုးမိုးခိုင္ ဆက္မ႐ုန္းေတာ့တာ ေသခ်ာသြားသျဖင့္ ေအာင္သူဝင္း ဘာဂ်ာမႈတ္သည့္ အလုပ္ကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။

မိုးမိုးခိုင္က အသားျဖဴသလို အဖုတ္ကလည္း ဝင္းအုေနသည္။ ကေလးအေမ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ဆိုေသာ္လည္း ၿပဲလန္ မေနသည့္ အဖုတ္က ေအာင္သူဝင္း အႀကိဳက္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အစိကို ယက္ေပးေနရင္းက ေအာင္သူဝင္း မိုးမိုးခိုင္
၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။

မိုးမိုးခိုင္က လက္မ်ားက ေအာင္သူဝင္း ဆံပင္ၾကားသို႔ ေရာက္ကာ ဆြဲကိုင္ထားမိေနသည္။

မိုးမိုးခိုင္ မိမိ ဘာလုပ္မိမွန္း မိမိ မသိေတာ့ေပ။ နို႔စို႔ၿပီး အဖုတ္ကိုင္ခံလိုက္ရကတည္းက မိုးမိုးခိုင္ ကိုယ္တြင္းက
အားေတြကုန္ခမ္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ အခုအခ်ိန္မွာ မိုးမိုးခိုင္သိတာ ရင္သားေတြ အကိုင္ခံရလို႔ ဖီလင္လာ
ေနတာနဲ႕ အဖုတ္ေလးကို အယက္ခံရတဲ့ အရသာ…ဒါပဲ။

မိမိကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ဘဲ “အင္း…ဟင္း…ဟင္း…အား” မိုးမိုးခိုင္ ညီးလိုက္မိသည္။

အဖုတ္ကို အားရပါးရ ယက္ေနရာမွ ေအာင္သူဝင္း ရပ္လိုက္ၿပီး ဝတ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ မိုးမိုးခိုင္ကေတာ့ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ထားဆဲ။

ေအာင္သူဝင္းက အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ကာ တန္းလန္းျဖစ္ေနသည့္ လီးႀကီးကို မိုးမိုးခိုင္ လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
“အို” မိုးမိုးခိုင္ အာေမဋိတ္သံေလးပင္ ထြက္သြားမိကာ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မထြက္ဘဲေနနိုင္မလား။ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူထက္ ႏွစ္ဆမွ် ပိုႀကီးေသာ စံခ်ိန္မီလီးႀကီးကို လက္ထဲတြင္
ကိုင္မိထားသည္ကိုး။


ေအာင္သူဝင္း ပစၥည္းက ခုနစ္လက္မခန႕ရ္

ွိကာ လုံးပတ္က အခ်ိဳရည္ပုလင္းတစ္လုံးမွ် ႀကီးမားသည္။ မည္သည္က

လႈံ႕ေဆာ္လိုက္သည္ မသိ။ မိုးမိုးခိုင္ ကုန္း႐ုန္းထကာ သူ႕ေယာကၤ်ားကိုပင္ တခါတေလမွ လုပ္ေပးေလ့ရွိေသာ ပုေလြ
ေပးလိုက္မိသည္။ ႀကီးမားရွည္လ်ားတုတ္ခိုက္သည့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ ငုံစုပ္ေနရသည့္အရသာက
ေကာင္းလွေပသည္။

“ရွီး…အား…ေကာင္းလိုက္တာ မမိုးခိုင္ရယ္..ေကာင္းလိုက္တာ”

ေအာင္သူဝင္းက ေခတၱမွ် အစုတ္ခံေနၿပီးေနာက္ 69 ပုံစံျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရည္ထြက္သြားသည္

credit-Original
လမ္းၾကံဳတုန္းေလး 1mbေတာင္မျပည့္တဲ့ ေအာစာအုပ္ေကာင္းေလး တစ္အုပ္ေလာက္
ေဒါင္းလုပ္ဆြဲသြားလိုက္ပါအံုး(5က်ပ္ေတာင္မကုန္ပါဘူး)

                 
UNICODE VERSION

“ကျွတ်”

မိုးမိုးခိုင် တစ်ယောက် အလုပ်ထဲ စိတ်မထည့်နိုင်ဘဲ အာရုံဝေဝါး စိတ်ညစ်ငြူးနေသည်။ ဒါတွေအားလုံးရဲ့ တရားခံက မိမိ ယောင်္ကျား ရဲမာန်။ ဒီနေ့အတွက် ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိ၊ မနေ့ညက အဖြစ်ကို မိုးမိုးခိုင်
ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။

xxxxxxxxxxxxx

မနေ့က မိုးမိုးခိုင် ရုံးမဆင်းမီ ရဲမာန် ဖုန်းဆက်သည်။

“မိုး ရေ..ညနေ အိမ်မှာ ဘီယာသောက်မယ်။ သူငယ်ချင်းတွေပါမယ်။ အမြည်းလေး စီစဉ်ထားပေးပါဦး”

သငေ်္ဘာအရာရှိတစ်ဦးဖြစ်သူ ရဲမာန် မြန်မာပြည်တွင် နားနေခိုက် အလိုလိုက်သည့်အနေဖြင့် မိုးမိုးခိုင်က မကြာခဏ
အိမ်တွင် ဝိုင်းစီစဉ်ပေးတတ်သည်။
“ဘယ်အချိန်လဲ မောင်။ ဒီနေ့က ကုမ္ပဏီ ခြောက်လပတ် စာရင်းချုပ်ရမှာ။ ၇ နာရီလောက်မှ အိမ်ရောက်မယ်” “ဟာကွာ….ဒီမှာ ပြောပြီးနေပြီ။ ဘယ်လို လုပ်မလ”ဲ

“အင်း….ဒါဆို ဆိုင်က ဝယ်လာပေးမယ်။ အိမ်မှာ တော့ လုပ်ပေးဖို့ မလွယ်ဘူး။ အချိန်မရဘူးလေ မောင်ရဲ့”

“အင်း ဟုတ်ပြီ။ ဒါလည်း ကောင်းပါတယ်”

ည မိုးမိုးခိုင် အိမ်ရောက်ပြီး အစားအသောက်ပြင်ဆင်ပေးပြီးလို့ မကြာခင် ရဲမာန်ရောက်လာသည်။

“ဟာ..အောင်သူဝင်းပါလား။ ရဲမာန်က သူငယ်ချင်းတွေ ပါမယ်ဆိုလို့ ဘယ်သူများလဲလို့” ရဲမာန်နှင့်ပါလာသူက မိုးမိုးခိုင် ဘွဲ့ရကာစက ကွန်ပျူတာသင်တန်းတစ်ခုတွင် ခြောက်လခန့် အတူတက်ဖူးခဲ့သူ။ နောက်ပိုင်း သငေ်္ဘာလိုက်ရာမှ ရဲမာန်
နှင့် ခင်မင်လာသူဖြစ်သည်။ မိုးမိုးခိုင်နှင့် သင်တန်းတုန်းက ထူးထူးခြားခြား မခင်ခဲ့သော်လည်း အိမ်ကို မကြာခဏ လိုက်လာလေ့ရှိသဖြင့် ရင်းနှီးနေပြီးဖြစ်သည်။

“အေးကွာ ဟိုအဖွဲ့က နောက်ကျတယ် မစောင့်နိုင်ဘူးဆိုလို့ ထွက်လာတုန်း အောင်သူနဲ့တွေ့တာ” ဟု ရဲမာန်က
ဝင်ပြော လိုက်သည်။

“ကဲ ဒါဆိုလည်း အစားအသောက်တွေ အဆင်သင့်ပဲ။ မိုးရေချိုးလိုက်ဦးမယ်။ အောင်သူ ခဏနော်” ဟု ဆိုကာ မိုးမိုးခိုင်
ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝင်ခဲ့သည်။

ရေချိုးခန်းမှန်အတွင်း မိန်းကလေးတို့ ထုံးစံ မှန်ထဲ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်မိတော့ မိုးမိုးခိုင် မိမိကိုယ်ကို
ကျေနပ်မိ သည်။ အသက် ၃၅ နှစ်ရှိပြီဆိုပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးရှိနေဆဲ ကိုယ်လုံး။ ဝင်းဝါသည့် အသားအရေ နှင့် လိုက်ဖက်သည့် ညိုမှောင်သော ဆံကေသာ၊ ပြေပြစ်တဲ့ ပခုံးသားတွေအောက်က မကြီးပေမယ့် မသေးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံး၊ အနည်းငယ်ဆူဖြိုးစပြုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ အလိုက်ဖက်ဆုံး တင်သားတွေ။ အသက် ငယ်ငယ် ၁၉
နှစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့လို့ သမီးတစ်ယောက်ရကာ သမီးပင် ၁၀ တန်းကျောင်းသူအဖြစ် ပြင်ဦးလွင်တွင်
ဘော်ဒါဆောင်တက်နေပြီဆိုပေမင့် မိုးမိုးခိုင်၏ ရင့်ကျက်တဲ့ အလှတို့က ပျိုမြစ်စပြုဆဲ။


ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲနဲ့ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ မသိ၊ အပြင်ခန်းကို ထွက်လာသော ရဲမာန်တို့ ဝိုင်းက
အရှိန်ရနေပြီ။

“မိုးလာလေ ဒီကို” ရဲမာန်က သူထိုင်နေသည့် ဆိုဖက်ဘေးကို ပုတ်ပြကာ လှမ်းခေါ်သည်။

“ကဲ ဆက်ပါဦးကွ အောင်သူဝင်းရ” ရဲမာန်က တစ်ဆက်တည်း အောင်သူဝင်းကို လှမ်းပြောသည်။

“ဟာ မမိုးခိုင် သိကုန်ဦးမယ်ဗျ…ဟား..ဟား” ဟု အောင်သူဝင်းက ဆိုသည်။


“အံမယ် ငါမသိစေချင်ရအောင် ဘာတွေများ ပြောနေတာလ”ဲ

မိုးမိုးခိုင်က စကားထောက်အပေးတွင် ရဲမာန်က ဝင်၍



“ဒီကောင် ဥရောပရောက်တုန်း အဖြူမတွေနဲ့ မြူးခ့တဲ

ာ စားမြုံ့ပြန်နေတာလေ” ဟု ပြောလိုက်သည်။


“အံမယ် တယ်ဟုတ်ပါလား” ဟု မိုးမိုးခိုင်က လကဖက်တစ်ဇွန်းကောက်စားရင်း အလိုက်အထိုက်ပြောလိုက်သည်။

“ဘယ်က တယ်ဟုတ်ရမှာလဲ။ မြန်မာမတွေနဲ့ အကွာကြီးပါဗျာ။ အပြင်ကသာ ဟုတ်မလိုနဲ့ အတွင်းကျတော့

ဖွယ်တယ်တယ်၊ အာတာတာန့”ဲ

ဟု အောင်သူဝင်းက ဆိုသည်။


ရုတ်တရက် ထိုမျှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလာမည်ဟု မထင်ထားသော မိုးမိုးခိုင် မျက်နှာရဲသွားသော်လည်း
မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ စကားလွှဲရန် ကြိုးစားသည်။

“ဒါနဲ့ ဥရောပမှာ ဘယ်လောက်ကြာခဲ့လဲ အောင်သူဝင်း”

“သုံးလကျော်လောက်ပါ။ ဟော်လန်၊ ဂျာမနီ၊ အင်္ဂလန် လှည့်နေတာပဲ။ ဟော်လန်ကတော့ အပေါဆုံးပဲ။ ဈေးရော
စော်ရော တခြားနေရာတွေထက်ပေါတယ်” ဟု အောင်သူဝင်းက စကားပြန်လှည့်သည်။


ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ခါးကို ဖက်ထားသည့်လက်ကို ဖင်တုံးပေါ်သို့ ရွှေ့ကာ ညှစ်ရင်းဖြင့် “ငါတု့လိ
အဲဒီဖက်မရောက်ဖူးကွ။ ကြားတော့ ကြားဖူးတယ်” ဟု ဝင်ပြောလိုက်သည်။

ိုင်းက


မိုးမိုးခိုင်က အောင်သူဝင်းရှေ့တွင်ဖြစ်သဖြင့်
မသိမသာ ရဲမာန်လက်ကို ဖယ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ရဲမာန်က မလျှော့။
အောင်သူဝင်းသည် သင်တန်းတက်စဉ်ကတည်းက စားနေကျ ကြောင်ပါးတစ်ကောင်ဖြစ်ကြောင်း မိုးမိုးခိုင်သိထားသည်။ ရိုးရိုးတန်းတန်း ခင်မင်သူဖြစ်သဖြင့် ထိုကိစ္စ မိမိနှင့် မပတ်သက်သော်လည်း ယခုလို အခြေအနေတွင်တော့ ခေါင်းထဲ ထိုအတွေးရောက်လာသည့်အတွက် ရဲမာန်ကို ဟန့်တားလိုခြင်းဖြစ်သည်။

“သူတို့က အေးရှန်းဆို အထင်သေချင်ကြတာ။ စံချိန်မမီဘူးဆိုပြီးတော့။ ကိုယ်တွေက tဥbe ဆွဲထားတဲ့ကောင်တွေဗျာ။
တော်ရုံ အဖြူတော့ ရယ်သပေါ့” ဟု အောင်သူဝင်းက ဆက်သည်။


အောင်သူဝင်း စကားပြောနေချိန် ရဲမာန်လက်က တဖြည်းဖြည်း မိုးမိုးခိုင် ရင်သားများပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။
ဖင်လုံးကို ညှစ်ကတည်းက တားမရသဖြင့် မိုးမိုးခိုင်လည်း မတားတော့။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ဝတ်ထားသည့် ခါးတို ဘလောက်စ်အောက်မှ လက်ထည့်ကာ ရင်သားများကို ထိကိုင်ရန် ကြိုးစားသည်။

မိုးမိုးခိုင်က အောင်သူဝင်း မသိအောင် လက်ကို ဖယ်ထုတ်ရန်ကြိုးစားရင်း “အောင်သူဝင်းရှိနေတယ်လေ မောင်။ ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ” ဟု လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ကြားဖြစ်အောင် ကြားသွားသော အောင်သူဝင်းက

“ဒီလောက်နဲ့တော့ ရင်မခုန်ပါဘူး မမိုးခိုင်။ သငေ်္ဘာသားပါဗျ။ strip clဥb တွေမှာတောင် ရင်မခုန်ဘူး” ဟု
ပြောလိုက်ရာ ရဲမာန်က တဟားဟားရယ်ရင်း မိုးမိုးခိုင်ကို ခွ၍ သူ့ပေါင်ကြားသို့ ထည့်ကာ နောက်ကျောမှနေ၍
အင်္ကျီအောက်ရှိ နို့နှစ်လုံး ကို လက်ထည့် နှိုက်လေတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် နှစ်ယောက်လုံး အတော် ခရီးရောက်နေပြီကို မိုးမိုးခိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်ရှိ Vodkအ ဝမ်း လီတာ ပုလင်းက လက်တစ်လုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။

ရဲမာန်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မိုးမိုးခိုင်မှာ နို့နှစ်လုံးကို အနှိုက်ခံရသည့်အထဲ ဖင်ကြားသို့ ထောက်နေသော ရဲမာန်၏ လိင်တံကြီးကိုလည်း ခံစားမိနေရာ ရှက်ရှက်နှင့် ဖီးလ်တက်နေသည်ကို ဝန်ခံရပေမည်။ အရေးထဲ ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်၏ နသယ်စပ်ကို နမ်းနေရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စစ်စစ် စစ်စစ်နှင့် အရေလိုက်လာသည်ကို မိုးမိုးခိုင် ခံစားမိနေသည်။

အောင်သူဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဖုန်းဖြင့် ဖေ့စ်ဘုတ်ကြည့်နေသည်လား တစ်ခုခုလုပ်နေသည်လား မိမိတို့ဖက်သို့ မလှည့်သဖြင့် မိုးမိုးခိုင် ရဲမာန်ကို လွှတ်ပေးထားမိသည်။ တစ်ဆက်တည်း မိမိကိုယ်ကို နားမလည် ဖြစ်နေမိသည်။ ဤ အချိန်ထိ အိမ်ခန်းထဲတွင် လင်မယားနှစ်ယောက် အရှက်ကုန် နည်းစုံံ ဆက်ဆံဖူးကြသော်လည်း ထိုကိစ္စကို အခြားသူ များနှင့် စကားအဖြစ်ပင် ပြောလေ့မရှိ။ ယခုတစိမ်းယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ရှေ့တွင် ဤသို့ အပျက်မတစ်ဦး သဖွယ် ဖြစ်နေသည်ကို နားမလည်နိုင်။ သို့သော် အမှန်အတိုင်းဆိုရလျှင် ပြင်းထန်သည့် ခံစားမှုတစ်ခုကို ခန္ဓာကိုယ်
အောက်ရပ်ဝန်းဆီက ပို့ပေးနေသည်ကိုတော့ အလွန်သာယာမိနေပေပြီ။

မိုးမိုးခိုင် ပြန်သတိထားမိတော့ ရဲမာန်၏ လက်တစ်ဖက်ကို သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကို ချေပေးနေချိန် နောက်လက် တစ်ဖက်က ထမီကို အနည်းငယ်ဖြေလျာ့၍ အစိလေးကို ကလိရန် ကြိုးစားနေပြီ။

တားမရသည့် အတူတူ အိပ်ခန်းတွင်း ရွှေ့ရန် မိုးမိုးခိုင် ကြိုးစားသည်။

“မောင် အထဲသွားရအောင်”

“အောင်သူဝင်းသောက်လို့ မပြီးသေးဘူးလေကွာ။ အားနာစရာကြီး”

“အ…” ရဲမာန်က ပြောရင်းဖြင့် အစိလေးကို ကလိလိုက်ရာ မိုးမိုးခိုင် စကားပြန်မပြောနိုင်ဖြစ်သွားသည်။

အောင်သူဝင်းက ဝင်၍ “ကျွန်တော် ပြန်လိုက်တော့မယ်လေ ကိုရဲ” ဟု ဆိုသည်။

“မင်း အိမ်မှာ အိပ်မယ်ဆို။ လုပ်ကွာ ဆက်သောက်ပါ။ ထည့်ကွာ ငါလဲ ချမယ်”

အောင်သူဝင်းက လက်ကျန်ကို ခွက်နှစ်လုံး ခွဲငှဲ့လိုက်သည်။

ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်နို့ကို နှိုက်နေသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ထုတ်၍ ခွက်ကို ယူကာ တစ်ချက်တည်း မော့လိုက်ပြီး လုပ်လက်စ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သည်။

နောက်ဆုံးတစ်ခွက်ကို တဟုန်တိုးမော့လိုက်သည့် အရှိန်က ရဲမာန်ကို အတော်ထိသွားသည်။ စကား လေးလုံး မကွဲတော့။ မိုးမိုးခိုင်က စကားဖြင့် ပြောမနေတော့ဘဲ အတင်းထ၍ ရဲမာန်ကို လက်ဆွဲကာ အခန်းတွင်း ခေါ်သွားသည်။


တစ်ဆက်တည်း အောင်သူဝင်းကို “ဆက်သောက်နော်။ ငါတို့ သွားအိပ်လိုက်တော့မယ်။ ကိုရဲမာန်အရမ်းမူးနေပြီ” ဟု
လှမ်းပြောလိုက်သည်။

ရဲမာန်က “ဟားဟား…မူးပေမယ့် စွမ်းသေးတယ်နော်။ ငါပြန်ထွက်လာခဲ့မယ် အောင်သူဝင်း”ဟု မူးမူးနှင့် ဝင်ပြော လိုက်
သေးသည်။

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရဲမာန်က မိုးမုးခိုင်ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲကာ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရနမ်းတော့သည်။

အပြင်တွင် ဟန်ဆောင်နေရသော်လည်း မနေနိုင်လောက်အောင် ခံချင်နေပြီဖြစ်သော မိုးမိုးခိုင်ကလည်း မွတ်သိပ်သော
အနမ်းတို့ဖြင့် တုံ့ပြန်ရင်း အကျီင်္ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။


ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများပြုတ်သွားပြီးနောက် ရဲမာန်က ဘရာစီယာကို လှန်တင်လိုက်ပြးီ

မိုးမိုးခိုင် နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ

နမ်းစုပ်လေသည်။ ရှေ့က အရှိန်ကြောင့် ခရီးရောက်နေပြီဖြစ်သော မိုးမိုးခိုင်မှာ လွန့်လူးကာ အားအီးဖြစ်နေတော့ သည်။

“အား…မောင်ရယ်။ ကောင်းတယ်”

ရဲမာန်မှာ စကားပြန်မပြောအား။ မည်သည့်အချိန်က ထမီကျွတ်သွားမှန်းမသိ၊ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော
အောက်ပိုင်းသို့ ရောက်သွားပေပြီ။

မိုးမိုးခိုင်၏ ပေါင်အတွင်းသားများကို ရဲမာန် လျက်စုပ်လိုက်သည့်အခါ မိုးမိုးခိုင် တဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်။

“စောက်ဖုတ်ကို လျက်တော့ကွာ” ဟု မိုးမိုးခိုင်က တောင်းဆိုလိုက်သည်။

ရဲမာန်လျှာက မိုးမိုးခိုင်၏ စောက်စိပေါ်ရောက်သွားလေတော့သည်။ အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ အေ၊ ဘီ၊ စီ အစုံကို အစိပေါ် တွင် လျှာနှင့် ရေးရင်း ရဲမာန်က နီညိုညို ဖင်ပေါက်ဝကို လက်မနှင့် ဖိ၍ ကလိလိုက်သည်။

“အား..ရှီး…ကောင်းတယ် မောင်ရယ်…ရှီး”

အစိပေါ်မှတဆင့် လျှာကို
စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့
ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ရှလွတ် ရှလက်
အသံတို့ အစုံကြားနေရ သည်။
မိုးမိုးခိုင်လက်များက အောင်သူဝင်း ဆံပင်တို့ကို ဆွဲကိုင်ကာ
လွတ်ထွက်သွားမှာ ကြောက်သည့် အလား
စောက်ဖုတ်နှင့် ဆွဲဆွဲကပ်နေမိသည်။
တဆက်တည်း ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ပင့်ကာ ပင့်ကာ ကြွပေးနေမိသည်။

ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင် ပေါင်များကို လှန်တင်လိုက်ကာ မိုးမိုးခိုင်ကို
ကိုင်ထားစေသည်။ ထိုအနေအထားက မိုးမိုးခိုင်၏ မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်လာစေကာ အစိလေးကလည်း ပြူးထွက်လာသည်။ ဒါကို ရဲမာန်က အမိအရ သွားများဖြင့် အသာအယာ ကိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စောက်ဖုတ်မြောင်းအလိုက် အထက်မှ အောက်သို့ လျှာစောင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမိုးခိုင်မှာ လက်မအားသဖြင့် ဖင်လုံးများကို မြှောက်ကာမြှောက်ကာဖြင့် ရဲမာန်လျှာ သ့စောက်ဖုတ်မှ မခွာသွားစေရန် ကြိုးစားလျှက်ရှိသည်။


နောက်တစ်ကြိမ် ရဲမာန် အစိကို အလျှက်မှာတော့

“အ..အအ…..ရှီး…ပြီး…ပြီးပြီ” ဟုဆိုကာ မိုးမိုးခိုင် တချီပြီးသွားတော့သည်။

ရဲမာန် စောက်ရည်များနှင့် ဝင်းပြောင်နေသော မျက်နှာကို တစ်ချက်သပ်ကာ မိုးမိုးခိုင် နို့များကို ပြန်စို့ပေးနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပြီးထားကာစ စောက်စိလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အတွက် မိုးမိုးခိုင် စိတ်များ
ပြန်ထလာလေသည်။

“မောင် လိုးတော့ကွာ…မောင့် လီးကြီးကို ထည့်ပါတော့” ဟု တောင်းဆိုလိုက်သည်။

မိုးမိုးခိုင် ခံချင်နေမှန်းသိ၍ ရဲမာန်က တမင် မလုပ်သေးဘဲ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းနီညိုရောင်ကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ချေပေးနေသည်။

မိုးမိုးခိုင်က တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော ရဲမာန်၏ လီးကို ဆွဲကာ အားမလိုအားမရဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ရဲမာန်၏ လီးမှာ သာမန် လီးများထက် အနည်းငယ် သေးပေသည်။ အရှည် လေးလက်မ ကျော်ကျော်၊ လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာ သာ ရှိသည့်အတွက် စံချိန်မမီဟု ဆိုရပေမည်။ ထို့အတွက်လည်း လိုးသည့်အခါတိုင်း ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ကို ဘာဂျာဖြင့်

တစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပေးလေရ့

ှိသည်။


“ထည့်တော့ကွာ..လိုးတော့” ဟု မိုးမိုးခိုင်က ကြာမူပါပါ ထပ်တောင်းဆိုလိုက်သည်။

ရဲမာန်က အပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေရာမှ ခွာပြီး မိုးမိုးခိုင် ပေါင်များကို မြှောက်လိုက်ကာ သူ့လီးကို မိုးမိုးခိုင်
စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တချီပြီးထားပြီး စိတ်ထနေဆဲဖြစ်သည့်အတွက် စောက်ရည်များနှင့်
ပြည့ကာ ချောနေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ရဲမာန်လီးက ရှောခနဲဝင်သွားသည်။

“ရှလွတ်…..ဗြစ်...ဖွတ်” စောက်ရည်များ အိုင်ထွန်းနေသည့်အတွက်  အသံမျိုးစုံထွက်လာပေသည်။

“ဆောင့်..မောင်..ဆောင့်”

လီးအဝင်ကို အားမရလိုက်သော မိုးမိုးခိုင်က ရဲမာန်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်စေလိုသည့် သဘောဖြင့် လောဆော် လိုက်သည်။

ရဲမာန်က အားအပြည့်နှင့်ဆောင့်သော်လည်း အတန်ငယ်တိုသည့် သူ့လီးကြောင့် မိုးမိုးခိုင်မှာ ထိထိမိမိ မခံစားရပေ။

အချက် ၃၀ ၄၀ ခန့်စောင့်ပြီးနောက် ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ကို ပုံစံပြောင်းကာ လေးဖက်ထောက်စေလိုက်သည်။

ဤ doggy ပုံစံကို မိုးမိုးခိုင် ကြိုက်သော်လည်း ရဲမာန်ကဲ့သို့ လိင်တံ တိုသူများအတွက်
အဆင်မပြေပေ။ ရှေ့မှ လုပ်စဉ်က အတန်ငယ် အတွင်း
ရောက်သေးသော်လည်း doggy ဆွဲချိန်တွင်
ဖင်လုံးများကလည်း ခံနေသဖြင့် ရဲမာန်လီးမှာ
နှစ်လက်မခန့်သာ အတွင်းသို့ ဝင်ပေတော့သည်။

တစ်ဖတ်ဖတ်ဖြင့် ရဲမာန် အားစိုက်လုပ်သော်လည်း မိုးမိုးခိုင်မှာ တစ်ခုခု လိုနေသလို ခံစားနေရသည်။

ထိုပုံစံအတိုင်း အချက် ၃၀ ခန့်ဆောင့်ပြီး ရဲမာန် ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာသည။်


“ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”

“အား မောင် ပြီးတော့မယ်”

ပြောရင်းဖြင့် လီးတံတစ်လျှောက် ကျင်လာကာ လရေများကို မိုးမိုးခိုင် စောက်ဖုတ်အတွင်း ပန်းထုတ်လိုက်လေ
တော့သည်။

ထို့နောက် မူးကလည်း မူး၊ တစ်ချီအပြီးတွင် ပင်လည်း ပင်ပန်းသွားသော ရဲမာန် ရေပင် ထမဆေးနိုင်တော့ဘဲ အိပ်
ပျော်သွားလေသည်။

ခဏလှဲနေပြီးနောက် ရေချိုးခန်း ဝင်ရန် မိုးမိုးခိုင် ထလိုက်သည်။ ဘာမှပြန်မဝတ်တော့ဘဲ အနားတွင်တွေ့သော ညအိပ်ဂါဝန် အနီရောင်ကို ဆွဲယူကာ ခေါင်းမှ စွပ်ချပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်၍ ရဲမာန်လရေများနှင့် မိမိအရည်များ ရောနှော
ပေကျံနေသည်တို့ကို အသေအချာ ဆေးကြောလိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် အောင်သူဝင်းရှိနေသည်ကို ယခုမှ သတိရကာ အစောပိုင်းက စိတ်လွတ်လက်လွတ် အသံပေါင်းစုံဖြင့် လုပ်ခဲ့ကြသည်ကို အောင်သူဝင်များ ကြားသွားမည်လားဟု စိုးရိမ်မိသည်။ စိုးသာ စိုးရိမ်ရသည် ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းအတွင်း ကျွန်းပါတေးရှင်းသာ ကာထားသော အခန်းအတွင်းမှ  အသံကို အိမ်ရှေ့မှ ကောင်းစွာ ကြားနိုင်သည်ကိုလည်း သတိရသွားသည်။ သို့သော်လည်း အောင်သူဝင်းကို အိပ်ယာစီစဉ်ပေးရမည်ဖြစ်၍ ရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

အောင်သူဝင်းမှာ တစ်ယောက်တည်း သောက်နေဆဲဖြစ်ကာ ရုတ်တရက် မိုးမိုးခိုင်က မြင်တော့ “ဟာ မမိုးခိုင်။ အိပ်နေပြီလားလို့။ ကိုရဲတော့ အိပ်ပီထင်တယ်” ဟု ပြောလိုက်သည်။ “ဟုတ်တယ်။ အောင်သူဝင်း အိပ်တော့မလားလို့ အိပ်ယာ ခင်းပေးမလို့”
“မအိပ်သေးပါဘူးဗျာ။ ဒါလေး ရှင်းလိုက်ဦးမလို့” ဟု အောင်သူဝင်းက လက်ကျန်ပုလင်းကို ညွှန်ပြရင် တစ်ဆက်တည်း “ဒါနဲ့ ကျွန်တော်တို့ သင်တန်းတုန်းက ဟိုတစ်ယောက်လေ၊ မသူသူဝင်းလား၊ မန္တလေးကလေ။ သူနဲ့ ဆုံဖြစ်သေးလား” ဟု ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် မိုးမိုးခိုင်နှင့် တတွဲတွဲရှိခဲ့သော သူသူဝင်းအကြောင်း မေးလိုက်သည်။

အိပ်ယာခင်းပေးပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်မည်ကြံသော်လည်း အောင်သူဝင်းက သင်တန်းအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းအကြောင်း စလိုက်သဖြင့် တစ်ဖက်ဆိုဖာတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း “အေး။ သူတို့ အခု ရန်ကုန်ပြောင်းလာကြပြီ။

သူ့အမျိုးသားကတော့ တပ်ထဲက လို့ကြားတယ်။ မဆုံဖူးဘူး” ဟု ပြောရင်း ဗုကိ ကြက်ကုန်းဘောင် တစ်ဖတ်ကို လှမ်းခတ်စားလိုက်သည်။

်ဆာသယောင်ရှိသဖြင့်


မမီမကမ်းနှင့် အတန်ငယ် ငုံ့ပြီး ခပ်လိုက်ရကာ ပြန်အထတွင် အောင်သူဝင်းက စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိ
လိုက်သည်။

“အို” အခုမှ မိုးမိုးခိုင် မိမိ ဘရာဇီယာ ပြန်မဝတ်ပဲ ဂါဝန်အပါးလေးသာ ဝတ်လာမိသည်ကို သတိရကာ ထိဂါဝန်က လည်ဟိုက်နေပေသည်။ တွေးမိသည်နှင့်တပြိုင်နက် ဂါဝန်စနှင့် ထိခတ်မိနေသော နို့သီးခေါင်းလေးများ မာလာသည်ကို မိုးမိုးခိုင် သတိထားလိုက်သည်။ မဆီမဆိုင် ညဦးပိုင်းက အောင်သူဝင်းပြောသော နိုင်ငံခြားသားများနှင့်ပင် ပြိုင်နိုင်သည်ဆိုသော သူ့ ပစ္စည်းအကြောင်းကလည်း ခေါင်းထဲ ရောက်လာမိသည်။ ထိုသို့အတွေးများဝင်လာမိသည့် အတွက် မိမိခိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံ့သြသွားလေသည်။

အောင်သူဝင်းက ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုချကာ “ကိုရဲကတော့ တခါတည်း အိပ်သွားတော့တာပ”ဲ  ဟု
အမေးလိုလို၊ အပြောလိုလို မရေမရာ ဝါကျတစ်ခုထုတ် ပြောလိုက်သည်။

“နင့်အကိုက အဲလိုပဲ။ သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး အိပ်တော့တာပဲ”


“ဗျာ” အောင်သူဝင်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။

“အော်..သောက်တာ စားတာပြောပါတယ်။ အသက်က ငယ်တော့တာ မဟုတ်ဘူး။ သူက သောက်ရင် အများကြီး
သောက်တာ။ အဲဒါ တစ်ညလုံး မထဘူး။ မနက်ကျ ခေါင်းကိုက်ဦးမယ်”

တစ်ညလုံးမထဘူး ဆိုသည့် စကားကို သတိထားမိကာ ဘာသာပြန်ရင်း “ဟုတ်လား။ သငေ်္ဘာပေါ်မှာတော့
အဲလောက် မသောက်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော် ကြုံဘူးတာ။”ဟု အောင်သူဝင်းက ပြန်ပြောသည်။
ထို့နောက် “မမိုးခိုင် အိပ်ရင် သွားအိပ်တော့လေ။ အိပ်ယာတွေ ထားခဲ့ ကျွန်တော်ခင်းလိုက်မယ်” ဟု ဆိုသဖြင့် မိုးမိုးခိုင်က “အေးအေး။ ငါယူပေးထားမယ်” ဟု ဆိုကာ အိပ်ခန်းဘေးကပ်ရက် နံရံကပ်စင်ပေါ်တင်ထားသည့်
အိပ်ယာများကို ယူချရန် ထသွားသည်။

“ဟဲ့ အောင်သူဝင်းရေ။ လုပ်ပါဦး။ မွှေ့ယာက လေးတယ်။ ငါတစ်ယောက်တည်း ချလို့ မရဘူးဖြစ်နေတယ်” “ဟုတ်…လာပြီ။ မမိုးခိုင်”
ပြောရင်း အောင်သူဝင်းထအလာ စင်ပေါ်မှ မွှေ့ယာကို လက်မြှောက် လှမ်းယူနေသည့် မိုးမိုးခိုင်၏ ဝင်းဝါသော ချိုင်းအောက်နှင့် ရင်သားတစ်ပိုင်းတစ်စတို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်း စပန့်သား ဂါဝန်အပါးအောက်မှ လုံးဝန်းစွံ့ကားနေသည့် တင်ပဆုံများကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သည်။ ခြေဖျားထောက်ထားသဖြင့် တင်များကို ပင့်ထားသလို ဖြစ်ကာ သာမန်ထက် နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသည်က အောင်သူဝင်း စိတ်ကို လှုပ်ရှားသွားစေသည်။ အရက်မူးနေသည့်အပြင် အစောက အတွင်းမှ မိုးမိုးခိုင်တို့ လင်မယား လိုးနေသည့် အသံများကိုလည်း ကြားထားသည့်
အောင်သူဝင်း မည်သို့ ဖြစ်သွားသည် မသိ မိုးမိုးခိုင်အား နောက်မှ ခါးကို လှမ်းဖက်လိုက် မိသည်။ အောင်သူဝင်း
ဘောင်းဘီအောက်မှ ခုံးထနေသည့် လိင်တံကြီးက မိုးမိုးခိုင် ဖင်ကြားနှင့် ကွက်တိ ဖြစ်နေတော့သည်။

ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသော မိုးမိုးခိုင်က “ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ။ အောင်သူဝင်း။ မလုပ်နဲ့လေ” ဟု ဆိုကာ အတင်း ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသည်။

“ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့လို့ပါ မမိုးခိုင်ရယ်” ဟု မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောရင်း အောင်သူဝင်းက မိုးမိုးခိုင်၏ နားသယ်စပ်
နောက်ကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“မင်း လွှတ်ကွာ” မိုးမိုးခိုင် အားသုံး၍ ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း အောင်သူဝင်းက အတင်းဖက်ထားသဖြင့် မလွတ်နိုင်ပေ။ ကိုယ်ကို ဆွဲခါ ရုတ်လိုက်ရာ အောင်သူဝင်း မထိန်းနိုင်ဘဲ နောက်ပြန်လဲကျသွားသည်။ မိုးမိုးခိုင်လည်း
အောင်သူဝင်း ဖက်လျှက် သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကျသွားသည်။

အောင်သူဝင်းက ရုတ်တရက် ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး မိုးမိုးခိုင်ကို အောက်သို့ ပို့လိုက်ကာ အပေါ်မှ ဖိထားလိုက်သည်။
နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရန် ကြိုးစားသော်လည်း မိုးမိုးခိုင်က ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းကာ လက်များဖြင့် အောင်သူဝင်းကို
တွန်းဖယ်ရန် ကြိုးစားသည်။ အောင်သူဝင်းက နှုတ်ခမ်းကို ဆက်နမ်းရန် မကြိုးစားတော့ဘဲ ရင်ဘတ်ကြယ်သီး
ပြုတ်သွားသော ဂါဝန်ကြားမှ ထွက်လာသည့် နို့တစ်လုံးကို ဖမ်းစို့လိုက်သည်။ နို့စို့ခံရသည့် ဖီလင်ကြောင့် မိုးမိုခိုင် “အို”
ဟု ညည်းကာ ရုန်းအား အနည်းငယ် ကျသွားသည်။ ယင်းကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ အောင်သူဝင်းက ဂါဝန်

အောက်နားစကို ဆတ်ခနဲလှန်ကာ မိုးမိုးခိုင် အဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အပု

်ကိုင်လိုက်သည်။


“ဟေ့…ဟေ့…မလုပ်နဲ့နော်” ဟု ဆိုရင်း မိုးမိုးခိုင် ဂါဝန်ကို ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားသည်။

အောင်သူဝင်းက စို့နေသည့် ဘယ်ဘက် နို့သီးကို အသာအယာသွားများဖြင့် ကိုက်ပေးလိုက်ပြီး အဖုတ်ကို လက်ဝါးအုပ်လျှက်မှ စောက်စိကို လက်ခလယ်ဖြင့် ကစားပေးလိုက်သည်။


“အိုး….အား” နို့စို့ခံရင်း အစိကို အပွတ်ခံလိုက်ရသည့် မိုးမိုးခိုင် လောကကြီးနှင့် ခေတ္တခဏအဆက်ပြတ်ကာ
ကောင်းကင်ဘုံ ရောက်သွားသည်။

ထိုအပြောင်းအလဲကို သတိပြုမိသော အောင်သူဝင်းက ဆတ်ခနဲ မိုးမိုခိုင် ပေါင်ကြားသို့ ခေါင်းထိုးကာ ပြူးထောင်စ
ပြုနေသည့် အစိလေးကို လျှာဖြင့် ထိုးပေးလိုက်သည်။

ဂါဝန်စကို ပြန်အုပ်ရန် ကြိုးစားရင်း ဆီးစပ်ပေါ်ရောက်နေသည့် မိုးမိုးခိုင်လက်ကို အသာလေးဖယ်လိုက်သည့်အခါ အလိုက်သင့် ပါလာတော့သည်။ မိုးမိုးခိုင် ဆက်မရုန်းတော့တာ သေချာသွားသဖြင့် အောင်သူဝင်း ဘာဂျာမှုတ်သည့် အလုပ်ကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်။

မိုးမိုးခိုင်က အသားဖြူသလို အဖုတ်ကလည်း ဝင်းအုနေသည်။ ကလေးအမေ အသက် ၃၅ နှစ်ဆိုသော်လည်း ပြဲလန် မနေသည့် အဖုတ်က အောင်သူဝင်း အကြိုက်ဖြစ်နေတော့သည်။ အစိကို ယက်ပေးနေရင်းက အောင်သူဝင်း မိုးမိုးခိုင်
၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

မိုးမိုးခိုင်က လက်များက အောင်သူဝင်း ဆံပင်ကြားသို့ ရောက်ကာ ဆွဲကိုင်ထားမိနေသည်။

မိုးမိုးခိုင် မိမိ ဘာလုပ်မိမှန်း မိမိ မသိတော့ပေ။ နို့စို့ပြီး အဖုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရကတည်းက မိုးမိုးခိုင် ကိုယ်တွင်းက
အားတွေကုန်ခမ်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အခုအချိန်မှာ မိုးမိုးခိုင်သိတာ ရင်သားတွေ အကိုင်ခံရလို့ ဖီလင်လာ
နေတာနဲ့ အဖုတ်လေးကို အယက်ခံရတဲ့ အရသာ…ဒါပဲ။

မိမိကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ဘဲ “အင်း…ဟင်း…ဟင်း…အား” မိုးမိုးခိုင် ညီးလိုက်မိသည်။

အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်နေရာမှ အောင်သူဝင်း ရပ်လိုက်ပြီး ဝတ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ မိုးမိုးခိုင်ကတော့ မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားဆဲ။

အောင်သူဝင်းက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ တန်းလန်းဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကို မိုးမိုးခိုင် လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“အို” မိုးမိုးခိုင် အာမေဋိတ်သံလေးပင် ထွက်သွားမိကာ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ မထွက်ဘဲနေနိုင်မလား။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူထက် နှစ်ဆမျှ ပိုကြီးသော စံချိန်မီလီးကြီးကို လက်ထဲတွင်
ကိုင်မိထားသည်ကိုး။


အောင်သူဝင်း ပစ္စည်းက ခုနစ်လက်မခန့ရ်

ှိကာ လုံးပတ်က အချိုရည်ပုလင်းတစ်လုံးမျှ ကြီးမားသည်။ မည်သည်က

လှုံ့ဆော်လိုက်သည် မသိ။ မိုးမိုးခိုင် ကုန်းရုန်းထကာ သူ့ယောင်္ကျားကိုပင် တခါတလေမှ လုပ်ပေးလေ့ရှိသော ပုလွေ
ပေးလိုက်မိသည်။ ကြီးမားရှည်လျားတုတ်ခိုက်သည့် လီးတစ်ချောင်းကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ ငုံစုပ်နေရသည့်အရသာက
ကောင်းလှပေသည်။

“ရှီး…အား…ကောင်းလိုက်တာ မမိုးခိုင်ရယ်..ကောင်းလိုက်တာ”

အောင်သူဝင်းက ခေတ္တမျှ အစုတ်ခံနေပြီးနောက် 69 ပုံစံဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး ရည်ထွက်သွားသည်

credit-Original

လမ်းကြုံတုန်းလေး 1mbတောင်မပြည့်တဲ့ အောစာအုပ်ကောင်းလေး တစ်အုပ်လောက်
ဒေါင်းလုပ်ဆွဲသွားလိုက်ပါအုံး(5ကျပ်တောင်မကုန်ပါဘူး)